آکنه نوزادی چیست؟

آکنه در نوزادان (آکنه نوزادی) یکی از بثورات شایع تری است که در تقریبا ۲۰% از نوزادان رخ می دهد. این آکنه معمولا در هفته دوم تا سوم زندگی ظاهر می شود و به شکل برجستگی ها و پوستول های سرخ کوچکی است که روی گونه های نوزاد پراکنده است. پیشانی ، پلک ها ، چانه ، گردن و بالای سینه نیز ممکن است دچار شود.
تشخیص صحیح بیرون ریزی های آکنه یا دانه های آکنه مانند در نوزادان دشوار است چون ناراحتی های پوستی مختلف و معمولا موقت و بی زیانی هستند که اغلب بسیار شبیه آکنه نوزادی اند اما علت های متفاوتی دارند. بعضی عدم تعادل های موقت هورمونی که در دوره نوزادی دختر رخ می دهند ، ممکن است در خونروی ماهانه او در آینده نقش داشته باشند ؛ اما کومدون ها ، که ضایعه مشخصه آکنه نوجوانی است در آکنه نوزاد دیده نمی شود. احتمال حضور مخمری به نام Pityrosporum و نه P . acnes یا شرایطی که معمولا سبب آکنه می شوند نیز هست. این نوع بثور پوستی آسیبی به نوزاد نمی زند و با یک ضد قارچ موضعی که پزشک آن نوزاد تجویز می کند درمان می شود.
بر سر ماهیت حقیقی آکنه نوزادی بحث است ، بعضی ها استدلال می کنند که این آکنه واقعا آکنه نیست و بثوارتی شبیه آکنه است که علت های دیگر دارد ، اما چون معمولا خود به خود برطرف می شود این بحث بیشتر نظری است. درمانی که پیشنهاد می شود معمولا ترکیبی است از کرم های ضد قارچ همراه با کرم های گوناگونی که معمولا برای درمان آکنه استفاده می شود. گاهی داروهای خوراکی ، اگر مجاز باشد، مصرف می شود.
آکنه کودک به شکل کومدون ها و ضایعات التهابی نمایان می شود و شبیه آکنه نوجوان است. این آکنه در هر زمانی از ۲ ماهگی تا ۲ سالگی یا بالاتر ممکن است رخ دهد. این آکنه در پسربچه ها بیشتر از دختربچه ها شایع است. معمولا صورت درگیر می شود. گمان می رود علت آن هورمونی باشد.
این نوع آکنه نسبتا نادر است و در مواردی که رخ می دهد گاهی یک سابقه خانوادگی آکنه شدید ایجاد کننده جای آکنه دیده می شود. این آکنه پس از تشخیص معمولا با آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی همراه با بنزوییل پروکسید (BP) موضعی و غلظت پایین ترتینویین (رتین – A) درمان می شود. در آکنه کودک ، برخلاف آکنه نوزادی ، زود درمان کردن آکنه ، حتی در موارد خفیف مهم است چون خطر ماندن جای آکنه زیاد است. در این گروه سنی تتراسایکلین ها تجویز نمی شوند.
منبع: مه شو