آپومورفین ، یکی از داروهای مورد استفاده در درمان پارکینسون

این دارو قدیمی است اما اخیرا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این دارو نیز از آگونیست های دوپامین است، اما آن را باید به وسیله یک وسیله ای مانند پمپ و یا با تزریق زیر پوستی در قسمت پایینی شکم و یا روی ران استفاده نمود که می توان این طرز استفاده را به اکثر بیماران و بستگانشان آموزش داد. چنانچه قبل از مصرف آن، از دامپریدون خوراکی که یک داروی قوی ضد حالت تهوع است، استفاده نشود، باعث می شود بیمار استفراغ نماید.
تزریق آپومورفین مثمر ثمر است و تقریبا در حدود ۱ ساعت (۵۰ تا ۹۰ دقیقه) اثربخشی قطعی آن ادامه دارد، که در عرض ۵ تا ۱۰ دقیقه پس از تزریق شروع می شود. چنانچه کار و یا قرار اجتماعی مهمی دارید، این دارو به شما کمک خواهد کرد. با توجه به توصیه های فرد متخصص، تزریق این دارو باید ۲ یا ۳ بار در روز انجام شود. در صورت بالا بودن دوز دارو اختلالات عصبی حرکتی بروز می نماید و دوز مناسب خود را باید با روش آزمون و خطا پیدا کنید و همواره نیز با دوز کم شروع کنید.
در میان بسیاری از گروه های دارویی جدید که مورد بررسی قرار گرفته اند، انتاکوپون با ممانعت از فعالیت آنزیمی به نام کاتکول امتیل ترانسفراز که لوودوپا را تجزیه می کند عمل خود را انجام می دهد و بنابراین اثربخشی لوودوپا را بیشتر می نماید. به دلیل عوارض جانبی گهگاه شدید تولکاپون، از تجویز و مصرف آن صرف نظر می شود. برای بررسی و مطالعه اثربخشی و بی خطر بودن انتاکوپون به تجارب کلینیکی بیشتری نیاز است.
این گروه از داروها، عملکرد حرکتی یا به عبارت دیگر حرکات قدرتی و هماهنگ و همچنین طول فاز آن را بهبود می بخشند و از دوز لوودوپا نیز می کاهند. لازابمید (RO19-6327) یک داروی دارای اثربخشی کوتاه و بازدارنده انتخابی آنزیم مونو آمین اکسید از نوع Bاست که مشابه سلژیلین نیز می باشد. پس از ۴ هفته استفاده از لازابمید، می توان دید که فعالیت های زندگی روزمره بهبود چشم گیری داشته اند و عوارض جانبی آن نیز حداقل ممکن است.
منبع: مه شو