آنسفالیت تا چه حد جدی است؟

سیر آنسفالیت ویروسی متغیر است، ممکن است کوتاه مدت بوده و هیچ گونه اثرات دراز مدتی هم در فرد برجا نگذارد، یا می تواند بسیار شدید بوده و اختلالات عصبی قابل ملاحظه ای را در فرد به یادگار بگذارد. این عوارض می توانند شامل: اختلال حافظه، ناتوانی در تکلم منسجم، عدم هماهنگی عضلانی، فلج یا نقایص شنوایی یا بینایی باشند.
شدیدترین فاز (حاد) بیماری می تواند از چند روز تا یک هفته به طول انجامد. طول مدت تب ممکن است بین ۴ تا ۱۴ روز باشد. رفع علائم و نشانه ها گاهی تدریجی، و گاهی فوری است. نقایص عصبی حاصل از بیماری ممکن است با تاخیر چند هفته ای یا چند ماهه برطرف شوند. حتی افرادی که شدیدا بیمار هستند هم ممکن است به بهبودی کامل دست یابند.
درمان
از آنجایی که ویروس های عامل آنسفالیت به آنتی بیوتیک پاسخ نمی دهند، درمان اصولی این بیماری عموما شامل استراحت، تغذیه و دریافت مایعات کافی به منظور فراهم ساختن امکان مقابله طبیعی بدن با ویروس است. در اوایل، تحریک پذیری شایع است. در افرادی که دچار اختلالات ذهنی می شوند، فیزیوتراپی و گفتار درمانی ممکن است ضرورت پیدا کند.
در مورد آنسفالیت هرپسی، از ترکیبات ضد ویروسی مثل آسیکلوویر (زوویراکس) با موفقیت، در مراحل اولیه بیماری استفاده شده است. در برخی از موارد، تجویز داروهای ضد تشنج ممکن است لازم شود.
پیشگیری
هر چند آنسفالیت ویروسی پدیده نادری است، یک راه خوب برای پیشگیری از آنسفالیت ثانویه، حصول اطمینان از واکسینه بودن خود و فرزندانتان در برابر عفونت های ویروسی است، که ممکن است منجر به آنسفالیت گردند، مثل آبله مرغان، سرخک، اوریون و سرخجه.
برای مصون نگاه داشتن خود و خانواده در برابر آنسفالیت منتقله از پشه در خلال همه گیری این بیماری:
• چنانچه در فاصله غروب آفتاب تا سحر بیرون از ساختمان هستید، شلوار و پیراهن آستین بلند بپوشید.
• از ترکیبات دافع حشره که حاوی دیت (DEET) هستند به پوست و لباس خود بزنید. اما برای استفاده از این مواد در بچه ها جانب احتیاط را نگه دارید.
منبع: مه شو