آنجا که آزادی شرمنده می‌شود
حسین صفوی
هر چه که به روزهای پایانی فعالیت‌های تبلیغی انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می‌شویم اخلاق و حضور اجماع ساز و رقیب هراسی بیشتر رخ نمایان می کند. پنداری که آزادی فقط و فقط برای ارائه آمار و ارقام عوام فریبانه و دادن وعده های توخالی است. آش آنقدر شور شد که صدای همه در آمد. سئوال این شد که عقبه مالی برآورده کردن این وعده ها، در کجاست؟ چگونه تأمین خواهد شد؟ موضوع دادن وعده های سرخرمن به آنجا رسید که آیت الله مکارم شیرازی نیز زبان به اعتراض گشودند که دادن وعده‌های دروغین گناه کبیره و حرام است“.
بخوبی واضح است که چنین ادعاهایی، نمایانگر جدال در بدنه است، تداعی آغاز جنگ در بدنه است که تصمیم سازان اصولگرا نیز به دنبال تبری جستن از آن می باشند. به راستی دادن چنین آمار و ارقامی و چنین وعده هایی در این شرایط، آنهم در آستانه انتخابات خطیری که در پیش رو داریم چه شائبه ای را در جامعه ایجاد می کند؟ وارد شدن به چنین مؤلفه هایی دو تهدید اساسی برای نظام ما در بر دارد که هزینه بر است؛ یکی برای فریفتن مردم جهت اخذ آراء آنان و دیگری، آب به آسیاب دشمنان نظام ریختن است که در خوشبیانه ترین حالت بهانه ای در اختیار آنان قرار می دهد تا ضمن زیر علامت سئوال بردن انتخابات، دولت تدبیر و امید را نیز ناکارآمد معرفی کند.
تا آنجا که به حقوق زنان میهن مان بر می گردد دیدگاه های برخی از نامزدها تماماً عاری از شفافیت است و برنامه ای برای این کمیتی که نصف جامعه ایران را تشکیل می دهند ندارد و شعار ”به عمل کار برآید“ نیز صرفاً بارقه تبلیغی دارد. آقای روحانی به درستی گفتند که مگر نگفته بودید که فضای مجازی بسته و اشتغال زنان متوقف شود؟… ما تبعیض و ظلم جنسیتی را نمی‌پذیریم. مردم ما راه خود را انتخاب کرده‌اند“.
چنانچه به سه مناظره پشت سر گذاشته شده نگاهی بیندازیم، خواهیم دید که پاس کاری آقای رئیسی و قالیباف به یکدیگر، بی حساب و کتاب نیست. آیا این سئوال هیچگاه به ذهن شما خطور کرده است که دلیل این که آقای رئیسی در این مناظره ها هیچ نقدی بر کارکردهای قالیباف و شهرداری تهران نداشت چه بود؟ به همان میزان، آقای قالیباف نیز در خصوص عملکردهای آقای رئیسی هیچگاه ورود نکرد. گویا که مقصر اصلی روحانی است و آتش توپخانه اصولگرایان روی دولت تدبیر متمرکز شده است. آقای رئیسی و قالیباف همانند دو خودرو هستند که تلاش می کنند در حین حرکت، طوری حرکت کنند که به خودی و موانع نکوبند. این وجه تمایز نیست، این نقطه ضعف در رقابت هاست.
فراموش نکنید که راه کار جذب آراء مردم سیاه نمایی نیست، داشتن یک سیستم دروغ سازی، کارساز مشکلات جامعه نیست. دفاع از حقوق فقرا و قشر آسیب دیده جامعه با مالیات ندادن برخی از نهادهای غیردولتی متنافر است. عزت و امید مردم را نبایستی با این وعده های دروغین شکست. آنچه مردم و قشر آسیب دیده جامعه را سرخورده و مأیوس و پژمرده می کند نبود آزادی است. صراحت لهجه و شفافیت روحانی این میان قابل ستایش است. سخنان رئیس جمهور محترم در سفر های اخیر خود نشان داد که آقای روحانی، در التیام زخم های جامعه، توان ناوبری بسیار بالایی دارد که استمرار آن، منجر به اعتماد و امید از دست رفته مردم خواهد شد. اینجاست که ”آزادی“ ـ آنطور که برخی ها مدعی آن هستند ـ شرمنده می شود.
منبع: بهارنیوز