آناتومی و وظایف لوزالمعده به بیان ساده

پانگراس(pancreas) ، نخستین بار به وسیله ی هروفیلوس (Herophilus) آناتومیست و جراح یونانی (۳۵۵-۲۸۰ پیش از میلاد مسیح) شناسایی شد.
چند صد سال، روفوس (Ruphos) آناتومیست دیگر یونانی این غده را، پانکراس به معنی «تمام-گوشت» نامید که به دلیل ظاهر یکنواخت و شبیه به گوشت آن بود. پانکراس در زبان عربی، «لوزالمعده» و در زبان فارسی «خوش گوشت» نامیده می شود. لوزالمعده به معنی بادام معده یا بادام بطنی و غده ای به شکل بادام و به رنگ خاکستری متمایل به صورتی است که به طور عرضی از دیواره ی پشتی شکم (در پشت معده)، از خط وسط به سمت چپ (به طرف طحال) امتداد می یابد و مواد مختلفی مانند آنزیم های گوارشی، انسولین و گلوکاگن را ترشح می کند.
لوزالمعده به سه قسمت تقسیم می شود که عبارتند از : سر، تنه و دم. سر لوزالمعده در انحنای اثنی عشر قرار دارد.تنه ی لوزالمعده به تدریج باریک می شود و در نتیجه، دُم لوزالمعده را در مجاورت طحال (درسمت چپ بدن) می سازد.
لوزالمعده در بزرگسالان حدود ۱۳ سانتی متر طول دارد.
لوزالمعده غده ای است مرکب است و از بافت اِگزوکرین (exocrine : برون ریز) و اِندوکرین (endocrine : درون ریز) تشکیل می شود. لوزالمعده دارای یک مجرای اصلی است که در طول آن امتداد می یابد و مجرای لوزالمعده ای (duct pancreatic) نام دارد و مجاری کوچک تری به آن متصل می شوند. این مجرا به داخل اثنی عشر تخلیه می شود. در همین محل، مجرای مشترک صفراوی نیز وارد می شود. محل مزبور، آمپول واتر(ampulla of vater) یا آمپول کبدی- لوزالمعده نام دارد.
بافت برون ریز لوزالمعده، آنزیم های گوارشی را ترشح می کند. این آنزیم ها به داخل شیکه ای از مجاری کوچک ترشح می شوند که به مجرای لوزالمعده ای اتصال می یابند. این آنزیم ها به تجزیه ی کربوهیدارت ها، چربی ها، پروتئین ها و اسیدها در اثنی عشر کمک می کنند و به شکل غیرفعال به مجرای صفراوی انتقال می یابند و در هنگام رسیدن به اثنی عشر فعال می شوند. بافت برون ریز، همچنین با ترشح بیکربنات، اسید معده را در اثنی عشر خنثی می کند.
منبع: مه شو