آشنایی با عوارض رادیو تراپی

عوارض رادیوتراپی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود.
عوارض احتمالی رادیوتراپی خارجی عبارتند از: اسهال (با یا بدون وجود خون در مدفوع) و التهاب روده بزرگ (کولیت)، مشکلات مرتبط با ادرار کردن، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن) که ممکن است در مدت دو سال از رادیوتراپی موجود باشد و خستگی (به ویژه در هفته های آخر رادیوتراپی).
عوارض احتمالی رادیوتراپی داخلی عبارتند از:
کمی خونریزی که به زودی پس قرار دادن دانه های رادیواکتیو ایجاد می شود؛ گاهی دفع شدن دانه های رادیواکتیو از راه ادرار، و تحریک شدن راست روده(رکتوم).
درمان هورمونی
هورمون مردانه تستوسترون که قسمت عمده آن در بیضه به وجود میآید موجب رشد سلولی های سرطانی پروستات می شود. کاهش مقدار این هورمون می تواند موجب کوچک شدن و کم شدن فعالیت سرطان پروستات شود. هدف از هورمون درمانی، پایین آوردن سطح هورمون های مردانه به ویژه تستوسترون در بدن است. هورمون درمانی موجب علاج سرطان نمی شود و اغلب در افرادی به کار میرود که سرطان آنها انتشار یافته یا پس از درمان، عود کرده است. اکثر مطالعات نشان داده اند که چنانچه درمان هورمونی به طور زودرسی شروع شود بهتر اثر می کند. هورمون درمانی با چند روش انجام می شود که عبارتند از:
برداشتن بیضه ها به وسیله عمل جراحی
با این کار از ترشح هورمون مردانه که موجب تحریک رشد سرطان پروستات می شود جلوگیری به عمل می آید.
داروهای همسان (هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه کننده)
این داروها مقدار تستوسترون تولید شده در بدن را از طریق تداخلی با سیگنالهای شیمیایی طبیعی ارسالی شده از غده هیپوفیز به بیضه ها کاهش میدهند.
داروهای ضد آندروژن
این داروها توانایی بدن برای ایجاد تستوسترون را مهار می کنند زیرا حتی پس از برداشتن بیضه ها یا درمان با داروهای همسان (آنالوگ) LHRH، هنوز مقدار کمی تستوسترون در بدن تولید می شود. داروهای هورمونی ممکن است برای مدتی در خلال درمان مورد استفاده قرار بگیرند.
عوارض درمان هورمونی
عوارض درمان هورمونی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود. عوارضی احتمالی عبارتند از: گرگرفتگی، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن)، کاهش میل جنسی و بزرگ شدن پستان ها.
طول مدت درمان هورمونی
مدت هورمون درمانی متفاوت است ولی معمولا بسته به وضعیت بیمار، چند ماه طول میکشد. بررسی های به عمل آمده به وسیله انجمن سرطان شناسی بالینی آمریکا به این نتیجه رسید که هورمون درمانی دراز مدت (برای مدت ۲ سال) در مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته موضعی بیماری را بهتر از هورمون درمانی کوتاه مدت کنترل می کند. مشاوره با پزشک به منظور کسب اطلاعات بیشتر درباره هورمون درمانی ضروری است.
منبع: mahsho.com