آشنایی با بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار عبارت است از فقدان کنترل ادرار یا ناتوانی در نگه داشتن ادرار تا رسیدن زمان مناسب برای ادرار کردن.
بیش از ۱۳ میلیون نفر در ایالات متحده دچار بی اختیاری ادرار هستند و میزان ابتلا در زنان دو برابر مردان است.
بی اختیاری ادرار ممکن است موقتی و ناشی از بیماری زمینه ای باشد.
بی اختیاری ادرار می تواند از یک ناراحتی خفیف به صورت نشت مقادیر کم ادرار تا مشکلی شدید به شکل خیس شدن مکرر متغیر باشد.
علل بی اختیاری ادراری
بی اختیاری ادرار الزاماً در اثر افزایش سن ایجاد نمی شود ولی در افراد مسن شایع تر است. بی اختیاری اغلب به دلیل بروز تغییرات اختصاصی در عملکرد بدن که می تواند تر ناشی از بیماری ها مصرف داروها و/ یا شروع یک بیماری باشد روی می دهد و گاهی نخستین و تنها نشانه عفونت ادراری است.
انواع بی اختیاری ادرار عبارتند از:
بی اختیاری اشتیاقی
به ناتوانی در نگه داشتن ادرار تا زمان رسیدن به توالت گفته می شود و در بیماری هایی مانند دیابت، سکته مغزی، زوالی مغزی، پارکینسون، MS و بعضی از بیماری های دیگر روی میدهد.
بی اختیاری استرس
شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار است و به صورت نشت ادرار در هنگام ورزشی و فعالیت بدنی، سرفه، عطسه، خنده، بلند کردن اجسام سنگین یا سایر حرکات بدنی که موجب فشار بر مثانه می شوند. تظاهر می یابد.
بی اختیاری عملکردی
نشست ادرار در اثر وجود مشکل برای رسیدن به موقع به توالت به دلیل وجود بیماری های جسمی مانند التهاب مفاصل است.
بی اختیاری ناشی از بیش از حد بودن حجم ادرار
به نشت ادرار به دلیلی بیشتر بودن ادرار موجود در مثانه از گنجایش ان گفته می شود.
علایم
شایع ترین علایم بی اختیاری ادرار عبارتند از:
ناتوانی در ادرار کردن
درد مرتبط با پر شدن مثانه و / یا ادرار کردن، بدون وجود عفونت اثبات شدہ مثانه
ضعف پیشرونده جریان ادرار با یا بدون وجود احساس تخلیه کامل مثانه
افزایش سرعت ادرار کردن بدون وجود عقونت اثبات شده مثانه
نیاز به رسیدن فوری به توالت و یا ادرار کردن در صورت نرسیدن به موقع به توالت
ادرار کردن غیر طبیعی یا تغییر در ادرار کردن به دلیل مشکل دستگاه عصبی
وجود اختلالاتی مانند سکته مغزی، آسیب نخاعی و بیماری MS
نشت ادرار به نحوی که مانع از انجام فعالیت های فرد شود
نشت ادرای که پس از جراحی شروع می شود یا ادامه می یابد
نشت ادراری که موجب ناراحتی بیمار می شود
وجود عفونت های مکرر مثانه
تشخیص
معاینه فیزیک کامل با تاکید بر دستگاه ادراری و عصبی اعضای تناسلی و آزمایش ادرار برای تشخیص بی اختیاری ادرار ضروری است.
درمان
درمان بی اختیاری ادرار به وسیله پزشک متخصص و براساس موارد زیر انجام می شود:
سن بیمار، وضعیت سلامتی کلی و سابقه پزشکی وی
میزان گسترش بیماری
تحمل بیمار نسبت به داروهای خاص و اعمال جراحی یا سایر درمان های لازم
انتظارات درباره سیر بیماری
اولویت های مورد نظر بیمار
درمان شامل موارد زیر است:
روش های رفتاری خاص (شامل ورزش عضلات لگن، بیوفیدبک و آموزش مثانه)
استفاده از داروها
جراجی (درصورتی که بی اختیاری ناشی از مشکلات ساختمانی مانند غلط بودن نخوه قرار گیری مثانه یا انسداد باشد)
محدودیت های رژیم غذایی (مانند حذف مصرف قهوه، سودا و چای و یا الکل)
منبع: mahsho.com