آرتروز مفصل ران

• مفصل ران مانند سایر مفاصل در خطر«آرتریت پارگی و ساییدگی» (آرتروز) قراردارد. در صورت وجود سابقه ی فامیلی، احتمال ابتلای فرد به این بیماری بیشتر است.
• آرتروز مفصل ران در افراد مسن، چاق یا افراد دارای سابقه ی آسیب دیدگی مفصل مزبور شایع تر است.
• علایم آرتروز مفصل ران احساس درد و سفتی صبحگاهی در ران ها، باسن یا کشاله ی ران پس از برخاستن از خواب شب است. درد در هنگام فعالیت، بیشتر و در زمان استراحت، کمتر می شود.
• در صورت عدم درمان، شدت درد بیشتر می شود به نحوی که با استراحت تسکین نمی یابد. ضمناً سفتی و التهاب مفصل افزایش پیدا می کند و با کامل شدن ساییدگی غضروف استخوان ها به طور مستقیم بر یکدیگر ساییده می شوند و در نتیجه، درد شدیدی بروز می کند و توانایی چرخش و خم و باز کردن مفصل ران از بین می رود.
• برای تشخیص، پس از معاینه ، از رادیوگرافی مفصل ران دو طرف استفاده می شود.
• درمان عبارت است از عدم استفاده بیش از حد از مفصل، فیزیوتراپی، تمرین های ورزشی منظم مانند شنا، ورزش هوازی آبی، یا دوچرخه سواری به منظور حفظ عملکرد مفصل و بهبود قدرت و حرکت آن، مصرف قرص های ضد التهاب غیراستروییدی، خواب کافی شبانه، کاهش وزن (در افراد دارای اضافه وزن) و در صورت پیشرفت بیماری، استفاده از عصا.
• در آرتروز شدید مفصل ران و یا تغییر شکل شدید آن باید از عمل جراحی جایگزینی کامل مفصل با مفصل مصنوعی (آرتروپلاستی) استفاده کرد. بیمار تا مدتی پس از جراحی، باید از چوب زیر بغل یا واکر استفاده نماید. توان بخشی به منظور برقراری قابلیت انعطاف مفصل ضرورت دارد.
منبع: مه شو