آرتروز مفصل آرنج

• آرتروز مفصل آرنج در اثر آسیب دیدگی قبلی، مانند در رفتگی یا شکستگی سطح مفصل و نیز به دلیل تخریب تحلیل رفتگی غضروف مفصلی در اثر افزایش سن روی می دهد.
• آرتروز مفصل آرنج از نادرترین آرتروز ها به شمار می آید زیرا مفصل مزبور از سطح مفصلی بسیار هماهنگی برخوردار است و رباط های تثبیت کننده ی پرقدرتی دارد و در نتیجه می تواند بدون ناپایدار شدن فشارهای شدید را تحمل کند.
• تشخیص آرتروز مفصل آرنج معمولاً با استفاده از نشانه های بیماری و علایم رادیولوژیک صورت می گیرد. معمولاً برای تشخیص، انجام CT اسکن یا MRI ضروری نیست. آرتروز آرنج بدون وجود سابقه ی آسیب قبلی در آقایان شایع تر از خانم ها است. بیماری معمولاً در افراد بالای ۵۰ سال روی می دهد ولی بعضی از افراد زودتر مبتلا می شوند. بعضی از ورزش ها مانند بیس بال حرفه ای می توانند موجب بروز آرتروز مفصل آرنج شوند. همچنین گاهی انجام کارهای سنگین با ایجاد این بیماری همراه هستند.
• علایم ارتروز مفصل آرنج عبارتنداز درد و کاهش دامنه ی حرکت. معمولاً احساس قفل شدن مفصل و خش خش وجود دارد. ممکن است تورم مفصل نیز وجود داشته باشد ولی این اختلال معمولاً در ابتدا روی نمی دهد و با پیشرفت بیماری بروز می کند. در مراحل دیررس، کرختی در انگشت چهارم (انگشت حلقه) و انگشت پنجم (انگشت کوچک) دست احساس می شود.
• درمان عبارت است از مصرف قرص های ضد التهاب غیر استروییدی، فیزیوتراپی و محدودسازی فعالیت. می توان از استرویید تزریقی و یا هیالورونیک اسید تزریقی استفاده کرد. در موارد مقاوم، با استفاده از آرتروسکوپی، بافت های دچار التهاب و تحلیل رفتگی برداشته و سطوح نامنظم، هموار می شوند. این کار را می توان به صورت سرپایی انجام داد و معمولاً بهبودی به سرعت روی می دهد. در صورت ساییدگی کامل سطح مفصلی باید از قرار دادن مفصل مصنوعی استفاده کرد.
منبع: مه شو