گفت و گوی تب آلود با «امیر غفور»، آقای متفاوت والیبال

روزنامه آسمان آبی – سعیده فتحی: آخرین روز تمرین تیم ملی والیبال برای اعزام به جام قهرمانان بزرگ جهان، درها روی اصحاب رسانه باز شد. تمرین صبح طبق معمول همیشه میزبان وزنه هایی است که روی دستان والیبالی ها بالا می رود و خبری از توپ و تور نیست. می گویند چند نفر از بازیکن ها سرما خورده اند آن هم از آن سرماخوردگی های شدید! خودگویه می کنم: «پس پشت خط زن کجاست؟» انگار او هم غایب است و حال مساعدی ندارد. با این حال وقتی به دفتر روزنامه می آیم، نمی توان جویای احوال او نشوم. زیاد اهل جواب دادن به تلفن نیست و از هر ۱۰ تماس، یکی را جواب می دهد.

چهره اش را که در تب می سوزد، در ذهنم نقش می بندد و گوی تلفن همراهی که کنار تختش به حالت بی صدا رها شده است. تصویر در ذهنم محو می شود و دستم ناخواسته روی شماره گیر تلفن می لغزد. چند بوق ممتد و بعد صدایی مردانه و گرفته…: «بفرمایید!» درنگ می کنم تا صدایش در گوشم حلاجی شود. خودش است. بیش از این منتظرش نمی گذارم: «به به! از قدیم گفته اند در ناامیدی جای بسی امید است»… و شلیک خنده اش… می پرسد: «چطور؟» می گویم: «چه عجب! بالاخره تلفنت را جواب دادی!» و جواب می دهد: «برای این که همیشه روزنه امیدی باشد.» و باز هم می خندد.

 

جویای حوالش می شوم. سرفه ای می کند و می گوید: «از صدایم مشخص نیست؟» این بار نوبت خنده من است: «نه کاملا معلوم است که بد سرما خورده ای. عجب صدایی…» خنده و سرفه اش در هم می پیچید: «صدا را بی خیال! این که با این حال باید چند ساعت در پرواز باشیم تا به ژاپن برسیم عذاب آور است.» برایش آروزی سلامتی می کنم. امیر غفور با وجود ناخوشی اش، به سوال هایم پاسخ می دهد…

در روزهای گذشته با یک سوال مشترک از سوی هواداران والیبال مواجه شدم و آن هم این که چرا امیر غفور در فضای مجازی فعالیتی ندارد؟ چند نفر پیام فرستادند که صفحه اصلی غفور در اینستاگرام کدام است؟ اما جالب این جاست که این ستاره والیبال برعکس اکثر سلبریتی ها علاقه ای به فعالیت در فضای مجازی ندارد و هیچ صفحه ای هم ندارد چه در اینستاگرام و چه در فیسبوک! این شاید برای خیلی ها عجیب باشد. اما غفور این متفاوت بودن را دوست دارد و می گوید می خواهد از حاشیه دور بماند. دلش می خواهد تمام فکر و ذهنش روی تمرین و مسابقه باشد. این که امیر تاا لان توانسته جلوی خود را بگیرد و وسوسه نشده، اتفاق خوبی است و قابل تحسین.

برعکس بسیاری از سلبریتی ها که دوست دارند هر روز در صدر اخبار باشند و مدام مصاحبه می کنند، امیر زیاد اهل مصاحبه کردن نیست و اگر در گوگل بگردید به ندرت می توانید مصاحبه ای از این بازیکن پیدا کنید. وقتی از او می پرسم چرا زیاد مصاحبه نمی کنی، جواب می دهد: «شنیدید می گویند؛ تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد.»

او صحبت را تا حدی می پسندد و اعتقاد دارد اگر یک ورزشکار ملی هر روز مصاحبه کند، چه حرف تازه ای برای گفتن دارد؟ حرفش هم منطقی است و از جمله آدم هایی است که اعتقاد دارد باید کارهایش را آهسته، اما پیوسته انجام دهد.

امیر غفور را به چند طریق می توان معرفی کرد؛ جوان خوش تیپ، خوش پوش، خنده رو، بلندبالا و کمی احساساتی که به وقتش جدی است و وقتی ناراحت است، باید از او دوری کرد تا حالش دوباره سر جایش برگردد؛ او مرد شماره ۱۰ تیم ملی است که توانست در مدت زمان کوتاهی به یک ستاره جهانی تبدیل شود، در ردیف بهترین های والیبال جهان قرار بگیرد و در لیگ جهانی جزو امتیازآورترین بازیکنان شناخته شود. وقتی از او می پرسی اهل کجایی، جواب می دهد: «اهل کاشانم، روزگارم بد نیست، تکه نانی دارم، خرده هوشی…» این نشان از آن است که غفور باز هم روحیه ای تقریبا برعکس دیگر ستاره ها دارد و از سهراب سپهری، شعر و کتابخوانی را به ارث برده است.

 

خدار ا شکر رفته رفته از اول تابستان هر چی جلوتر رفتیم، هم از بار مصدومیت ها کم شد و هم به لحاظ بدنی به آمادگی بهتری دست یافتیم. الان چهار پنج تا از بچه ها سرما خورده ایم وگرنه مشکل خاصی نیست و برای مسابقات آماده هستیم.

ارزیابی ات از سطح مسابقات چیست؟

همه چیز خوب بود و فقط آدم غبطه می خورد که چرا این شهر با این امکانات و تماشاچی نباید در لیگ برتر تیم داری کند. امیدوارم اردبیلی ها در سال های آینده در لیگ برتر تیم داری کنند. این حق آن هاست و باید مسئولان حمایت کنند.

امسال شهرام محمودی، غایب بود و کار تو هم به مراتب بیشتر شد؛ این شرایط برایت سخت نبود؟

امیدوارم بچه ها اول از همه خودشان مراقب خودشان باشند و فرم آمادگی خود را حفظ و بهتر کنند. آن ها حالا حالاها باید یاد بگیرند و فکر نکنند با این قهرمانی دیگر همه چیز تمام شد. آنها اول راه هستند و باید تجربه کسب کنند. امیدوارم از آن ها حمایت شود تا به تیم ملی بزرگسالان برسند.

قرار است نوجوانان در قالب یک تیم در لیگ برتر حضور یابند، این را چطور ارزیابی می کنی؟

این اتفاق هم حسن دارد و هم عیب. حسنش این است که با این سن کم، در لیگ برتر حضور می یابند و می توانند تجربه خوبی کسب کنند. مطمئنا در شرایط مسابقه خیلی چیزها یاد می گیرند که در تمرین به دست نمی آید، اما عیب این است چون بازیکن باتجربه ای همراه این تیم نیست، امکان دارد نتیجه نگرفتن در روحیه آن ها تاثیر بگذارد، از کیفیت آن ها کم کند و سرخورده شوند.

(می خندد) درباره لیگ برتر ان شاءالله بعد از مسابقات ژاپن مفصل با هم حرف خواهیم زد. الان فقط فکر و ذهنم درگیر بازی هاست و بعد از آن تصمیم خواهم گرفت.

منبع: برترینها