کیهان‌های ناطق را هم دریابید!
روزنامه بهار: از امروز باز هم حسین شریعتمداری و کیهانش بعد از دو روز تعطیلی و دو روز توقیف (در مجموع چهار روز استراحت) به روی دکّه‌های روزنامه‌فروشی و روی میز کار نهادهای خاص قرار خواهد گرفت! چرا دو روز؟ بالاخره آن «کیهان» است و این «بهار» و باید علاوه بر تفاوت در کمک‌های مالی از زمین و آسمان که به یکی می‌شود و به دیگری نه، تفاوت‌های دیگری هم داشته باشند؛ یکی از تفاوت‌هایشان هم همین است که یکی به دلیل آنچه اقدام علیه امنیت ملی خوانده شده تنها دو روز توقیف می‌شود و دیگری به دلیل حمایت از بزرگانی همچون مرحوم هاشمی و نقد دلواپسان یک سال تعطیل!
از این تفاوت‌ها و تبعیض‌ها که یکی دو تا هم نیست که بگذریم درباره اصل این اقدام با پرسشی مواجه می‌شویم و آن اینکه اگر تیتر کیهان در این حد امنیت کشور را نشانه رفته بود پس چگونه است که‌تریبون‌داران و برخی مسئولان که تمایلی عجیبی به موازی کاری با دستگاه دیپلماسی دارند مواضعی تندتر اتخاذ می‌کنند و آب از آب تکان نمی‌خورد؟ همین چند روز پیش بود که حسین امیرعبداللهیان، معاون سابق وزیر امور خارجه که در کنار آقای ولایتی رقابتی تنگاتنگ را در مداخله در در کار وزارت امور خارجه دارند به یک برنامه تلویزیونی دعوت شد و به مدت یک ساعت و نیم از طریق تریبونی یکطرفه که رسانه انحصاری صداوسیما در اختیارش گذاشته بود هر چه خواست درباره آنچه در منطقه می‌گذرد و نمی‌گذرد گفت. با دقت در مطالب مطرح شده از سوی او شاهد آنیم که اگر آنچه امیرعبداللهیان تندتر از تیتر یک جنجالی کیهان نبوده باشد کمتر از آن هم نبود. (راستی داخل پرانتز این سوال را هم می‌توان پرسید چرا وقتی ایشان معاون ظریف بود در رسانه‌های اصولگرا به سختی دیده می‌شدند و از وقتی از وزارت امور خارجه کنار گذاشته شدند تبدیل به کارشناس ثابت این رسانه‌ها و صداوسیما شدند؟)
تریبون‌های نماز جمعه نیز همین وضعیت را دارد و برخی از مطالبی که از طریق این‌تریبون‌ها درباره کشورهای دیگر به خصوص همسایگان مطرح می‌شود کیهانی‌تر از تیتر کیهان است. اگر مسئولان قضایی به این نتیجه رسیده‌اند که کیهان برای آن تیتر می‌بایست تعطیل شود (حتی برای دو روز) پس چرا شاهد هیچ برخوردی با موارد مشابه نیستیم؟ بدیهی است که از نگاه اصلاح‌طلبی نه می‌توان مدافع توقیف رسانه‌ای بود حتی اگر آن رسانه توپخانه کیهان باشد و نه برخورد قضایی با سیاسیون مورد تایید است اما از استاندارد دوگانه‌ای که در اینجا به وجود آمده است هم نمی‌توان به سادگی عبور کرد و به نظر می‌آید که تصمیم‌گیران باید به جای سکوت و بی توجهی پاسخی قانع کننده نسبت به این نوع ابهامات داشته باشند.
منبع: بهارنیوز