کدام‌یک جای دلواپسی دارد؟
روزنامه بهار: تداوم هجمه دلواپسان و تندروهای داخلی به توافق هسته‌ای که اخیرا با تعبیرهای بسیار موهن و زشت همچون استفاده از واژگان «کلاه بزرگ» برای برجام در تیتر روزنامه معروف تندرو رسیده است هر ایرانی را به تامل وا می‌دارد. ادامه این متن یکی از همین دسته تاملات است.توافق اخیر حزب‌الله لبنان و گروهتروریستی داعش که باعث اعتراض شدید دولت عراق شد را می‌توان از زوایای گوناگون مورد بررسی قرار داد. از زوایایی همچون اصل توافق، تاثیر این توافق بر بحران سوریه، تاثیر آن بر روند مبارزه با‌‌تروریسم در منطقه، نقش این توافقدر فضای سیاسی لبنان، تاثیر آن بر ایران و چگونگی تعاملش با کشورهای منطقه و. . .
اما شاید بتوان با نگاهی عبرت‌آمیز نیز به این توافق نگریست. به این معنا که این توافق، توافقی بود که هماهنگی‌های آن تنها با دو کشور ایران و سوریه صورت گرفته و حتی عراق نیز که متحد و همراه «محور مقاومت» خوانده می‌شود در جریان این توافق قرار نگرفته است. با نگاهی به میدان نبرد در سوریه و عراق می‌توان به مقامات عراقی کاملا حق داد که نسبت به توافق که سبب نزدیک شدن‌تروریست‌های داعش به مرزهای این کشور خواهد شد معترض باشند و به مخالفت علنی با این تصمیم حزب‌الله لبنان بپردازند. از طرف دیگر توافق حزب‌الله و داعش به دلیل ناهماهنگی مطلق با قدرت‌های فرامنطقه‌ای در عمل و در مقام اجرا دچار مشکل شده است و به موانعی برخورد کرده که اجرای کامل آن را دچار مخاطراتی کرده است. آنچه از ابتدای بحران سوریه بسیاری از تحلیلگران عرصه سیاست خارجی بر آن تاکید داشته‌‌اند این بود که بحران به وجود آمده در سوریه و عراق که آتش ناشی از آن به نوعی تمامی منطقه خاورمیانه را در بر گرفته است تنها در صورتی حل خواهد شد که هر اقدامی در مناطقی که دچار درگیری است تنها و تنها با هماهنگی قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای باشد.
از جمله دلایل اصلی طولانی شدن این بحران را می‌توان در همین عدم هماهنگی قدرت‌های دخیل در این بحران با یکدیگر دانست. توافق اخیر حزب‌الله و داعش به نوعی مصداق روشنی از همین ناهماهنگی‌ها است. هماهنگی بین قدرت‌ها، آن هنگام ایجاد می‌شود که میز مذاکره مبنای عمل شود و همه اطراف بحران‌های منطقه‌ای به میز مذاکره بازگردند. با نگاهی به موفقیت‌ها و شکست‌هایی که چه در وجه دیپلماسی و چه از منظر مبارزه با‌‌تروریسم رخ داده است می‌توان به این نتیجه رسید که درصد بالایی از کامیابی‌ها در زمانی رخ داده که نوعی هماهنگی بین نقش‌آفرینان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای این بحران را شاهد بوده‌ایم و شکست‌ها و ناکامی‌ها آن هنگام رخ می‌دهد که ناهماهنگی را شاهد باشیم.
علاوه بر بُعد بیرونی می‌توان از نگاهی معطوف به داخل نیز به واکنش‌ها به توافق داعش و حزب‌الله هم نگاه کرد. در این هفته‌ها شاهد آن هستیم که چهره‌های سیاسی و رسانه‌هایی که نسبت به سیاست خارجی دولت اعتدال و توافق هسته‌ای نگاهی دلواپسانه داشته و دارند در خصوص توافق حزب‌الله با یک گروهتروریستی روزه سکوت گرفته‌اند و حتی در تمجید آن سخن می‌گویند. به واقع آدمی حیرت می‌کند که این جماعت «دلواپس» توافقی بر خلاف نظرات کارشناسی و منطق سیاست را که محتمل است تبعاتی دلواپسی‌برانگیز برای منطقه داشته باشد، آن هم در زمانی که طرف مقابل نیروهای مقاومت لبنان یک گروهتروریستی به نام داعش است شایسته تقدیر می‌دانند اما توافقی با جامعه جهانی که بخش عمده خطوط قرمز نظام در آن رعایت شده است مایه ذلت و بدتر از‌ترکمانچای می‌خوانند!
منبع: بهارنیوز
