کار با چاشنی اخلاق
واقعیت اینجاست که کار، بدون چاشنی اخلاق راه به جایی نخواهد برد! در محیط کاری خود، اخلاق حرفه‌ای را رعایت کنید تا درهای موفقیت به رویتان گشوده شود؛ تنها با همین یک واژه پنج حرفی: «اخلاق». اخلاقیات در کار عبارتند از: «دیدگاهی درباره زندگی که سبب افزایش سخت کوشی و بالا بردن انضباط فردی می‌شود و شما را به سمت موفقیت و کامیابی عمومی‌سوق می‌دهد. کامیابی جز در سایه خداوند به دست نخواهد آمد و نشانه‌ای از الطاف الهی است».
چه چیز سبب وجود یا فقدان «وجدان کاری» می‌شود؟ نحوه نگرش افراد نسبت به دیگران و حتی نسبت به خودشان و نسبت به مفاهیمی‌چون: تاثیرگذاری، ارتباطات، اعتماد، نحوه اجرا، و ارزشیابی افراد چگونه است؟
دین اسلام که هدف و غایت دین را در «اتمام و اکمال مکارم اخلاق» عنوان نموده است، توجهی عمیق و دیدگاهی وسیع نسبت به مساله اخلاق به طور عام و رعایت اصول اخلاقی در امور حرفه‌ای را به طور خاص دارد. علم پزشکی، طبابت جسم انسان را به عهده دارد و علم اخلاق، طبابت روح آدمی. نباید به اشتباه تصور کنید که اخلاقیات در کار یک تعریف کلی از کار، تعیین اهداف شغلی، و نحوه عملکرد اجرایی شماست.
اخلاقیات کاری در حقیقت قسمتی از نظام باورهای شخصی شما هستند که در طرز برخورد و رفتار و حالاتتان نمودار می‌شوند. یک نظام اخلاقی که تعیین‌کننده رفتار شماست و بر طبق آن می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا لازم است سخت کار کنید یا نه. این نظام به ویژه زمانی فعال می‌شود که شما تنها هستید و کسی کارهایتان را زیرنظر ندارد.
احساس شما نسبت به موفقیت‌های دیگران نیز در سایه این نظام اخلاقی نمود پیدا می‌کند. فاکتورهایی که در نظام اخلاقی شغلی شما نقش دارند به شرح زیر هستند: محیطی که در آن کار می‌کنید (دفتر کار، مدرسه، خانه، اجتماع و…) عزت نفس فردی و انگیزه‌های شخصی، آموزش‌هایی که به شما داده می‌شود و دانش و مهارت‌هایی که کسب می‌کنید، نوع تربیت خانوادگی و نگرش شما نسبت به ارتباط تلاش و موفقیت، موفقیت مادی/ معنوی را چگونه تعریف می‌کنید و چه نگرشی نسبت به آنها دارید، آیا قلبا تایید می‌کنید که سخت کوشی اثرات مثبتی به دنبال خواهد داشت، در اختیار داشتن اخلاقیات مثبت امری است که از یک سری رفتارهای پیچیده نشات می‌گیرد. شاید برخی‌ها تصور کنند زمانی که میانبرهای راحت تری نیز برای رسیدن به موفقیت وجود دارد، برای چه خودمان را آزار دهیم و به اخلاق کاری فکر کنیم؟
این جا دقیقا همان جایی است که عمق باورها و میزان تعهد فردی شما نسبت به آنها معنا پیدا می‌کند. همه افراد در برهه‌های مختلف زندگی خود زمانی که با مشکلات بزرگی مواجه می‌شوند، این سوال را از خود می‌پرسند؛ اما باید بدانید که همین اعتقاد و نظام ارزش‌های اخلاقی هستند که می‌توانند شما را از سد مشکلات بزرگ زندگی رد کنند. اگر اعتقاد شدیدی نسبت به اخلاق کاری داشته باشید، آن وقت اعتبار شما از جایی که خودتان هم نمی‌دانید، همه جا گیر می‌شود و دیگران برای شما احترام قائل می‌شوند.
مسئولیت‌پذیری
در این مورد فرد پاسخ گوست و مسئولیت تصمیم‌ها و پیامدهای آن را می‌پذیرد؛ سرمشق دیگران است؛ حساس و اخلاق مند است؛ به درستکاری و خوشنامی‌در کارش اهمیت می‌دهد؛ برای ادای تمام مسئولیت‌های خویش کوشاست و مسئولیتی را که به عهده می‌گیرد، با تمام توان و خلوص نیت انجام می‌دهد.
رقابت‌طلبی
در تمام موارد سعی می‌کند ممتاز باشد؛ اعتماد به نفس دارد؛ به مهارت بالایی در حرفه خود دست پیدا می‌کند؛ جدی و پرکار است؛ به موقعیت فعلی خود راضی نیست و از راه‌های صحیح دنبال ارتقای خود است؛ سعی نمی‌کند به هر طریقی در رقابت برنده باشد.
صادق بودن
مخالف ریاکاری و دورویی است؛ به ندای وجدان خود گوش می‌دهد؛ در همه حال به شرافت توجه می‌کند؛ شجاع و با شهامت است.
احترام به دیگران
به حقوق دیگران احترام می‌گذارد؛ به نظر دیگران احترام می‌گذارد؛ خوش قول و وقت شناس است؛ به دیگران حق تصمیم‌گیری می‌دهد؛ تنها منافع خود را ارجح نمی‌داند.
همدردی با دیگران
دلسوز و رحیم است؛ در مصائب دیگران شریک می‌شود و از آنان حمایت می‌کند؛ به احساسات دیگران توجه می‌کند؛ مشکلات دیگران را مشکل خود می‌داند. به وظایف خود متعهد است؛ رازدار دیگران است؛ معتمد دیگران است.
منبع: برترینها
