چطور مواجهه با اضطراب پس از ضربه را اجرا کنید

مواجهه به صورت تدریجی و به شرح زیر اجرا می شود :
۱- ابتدا در مورد تاثیرات ضربه به طرز فکرتان راجع به خودتان، دیگران و دنیا بنویسید یا حرف بزنید. برای اداره کردن اضطراب تان از فنون آرمیدگی، کنترل تنفس و بازنگری استفاده کنید. توضیحات تان را دوباره بخوانید یا به نوار پر شده گوش بدهید تا اضطراب تان را قابل تحمل کنید.
۲- وقتی آماده شدید به سطح بعد بروید. درباره خود رویداد توضیحاتی بدهید. در توضیحات تان این موارد را جا بدهید : (الف) چه اتفاقی افتاد و (ب) افکار و هیجانات تان در زمان اتفاق توضیحات را بنویسید یا آن را روی کاست ضبط کنید توضیحات را دوباره بخوانید یا گوش بدهید تا اضطراب تان قابل تحمل شود.
۳- میزان جزئیات را در توضیحات تان به تدریج بیشتر کنید و بالاخره افکار و احساسات فعلی خود را در توضیحات تان لحاظ کنید.
در تمام سطوح مواجهه :
* به کمک روش های کنار آمدن، مطالب را هر روز بخوانید یا بشنوید.
* اجازه بدهید تمام هیجانات در شما ایجاد شوند – هیجانات تان را سرکوب نکنید. با مهارت های کنار آمدن، اضطراب تان را اداره کنید. اگر اضطراب تان بیش از حد شد، به سطح قبلی مواجهه برگردید کار را آن ادامه بدهید تا به تدریج از آن مرحله بگذرید.
* با تفکر خود ناکام کن خویش مبارزه کنید (توضیحات بیشتر را در قسمت زیر بخوانید).
* (۱) نشانه های اضطرابی دیگر، (۲) مشکلات مرتبط با بیان ماجرا (مثلاً اجتناب ها) و (۳) طرز فکرهای اضطراب آور را ثبت کنید. به کمک بازنگری، آرمیدگی و سایر مهارت های کنار آمدن، با این مشکلات کنار بیایید.
* از هر فرصتی استفاده کنید و خود را به خاطر افکار و هیجانات مفید تان تشویق کنید.
سرعت را با وضعیت تان هماهنگ کنید
شاید اولین بار باشد که داستان تان را بازگو می کنید. ممکن است نخواهید ماجرا را به طور کامل و صریحاً بیان کنید این کار را به تدریج انجام بدهید و جزئیات را کم کم شرح بدهید. کاری نکنید که مواجهه طاقت فرسا شود.
در مواقع مقتضی می توانید چند مرحله را در یک یا دو جلسه و یا یک مرحله را در چند جلسه اجرا کنید.
کار روی باورهای اصلی را به تدریج شروه کنید
درجریان مواجهه به تدریج بر باورهای اصلی خود که اساس اضطراب تان هستند، واقف می شوید. همین طور که این باورها رو می شوند، آنها را کنار بگذارید. در این بین بیشتر مراقب افکارتان درباره موارد زیر باشید :
* مسئولیت تان در قبال آن چه اتفاق افتاد.
* چه آدمی هستید.
* امیدتان به بهبود.
* برداشت تان از آسیب پذیری خودتان.
* نقض شدن مفروضات تان توسط رویداد دردناک و تلخ.
* نظرتان در مورد نشانه ها برای مثال، نظرتان در مورد فکرهای مزاحم، تجدید خاطرات، خواب های بد و غیره. در این میان به هر گونه افتضاح سازی از نشانه ها و بایدهاو تحقیر کردن خودتان بیشتر توجه کرده و آنها یادداشت کنید.
سراغ مواجهه واقعی بروید.
در صورت آمادگی، سراغ مواجهه واقعی بروید. برای توضیح بیشتر به فصل دوازدهم مراجعه کنید. موارد دیگری که باید به آن ها بپردازید، عبارتند از:
* وضعیت هایی که هم اکنون از آن ها اجتناب می کنید.
* ترس از دیگران راجع به خودتان. از فن شرم ستیز یاستفاده کنید.
* محدودیت های پیش آمده در زندگی تان. از فن خطر کردن استفاده کنید.
منبع: مه شو