وزیر راه: ۳ میلیارددلار برای مسکن مهر به شرکتهای ترکیه دادند/ ۱۰۱هزار مجوز ساخت در منظقه یک تهران صادرشده
روزنامه شرق در مصاحبه با عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی،اظهارات او را منتشر کرده است.
بخشی از این مصاحبه را می خوانید:
فارغ از مبانی اصلی برای اینکه چرا مسکن اجرا شد و چقدر بهره‌وری داشت، نحوه اجرای آن، جای تردید جدی دارد. در دولت قبل، فقط ۵٣هزار واحد مسکونی به یک شرکت ترک واگذار شد. انگار مسکن مهر تکنولوژی پیچید‌ه‌ای داشته که پیمانکاران ایرانی از عهده آن برنمی‌آمدند. مبلغی که با یک شرکت ترک قرارداد بسته شده بیش از سه هزار میلیارد تومان است. با توجه به اینکه آن زمان که این قرارداد را بستند، یک دلار، هزار تومان بود، در معنای دیگر می‌توان گفت مبلغ قرارداد واگذارشده بیش از سه‌میلیارد دلار است. این جدا از ادعاهایی است که معمولا پیمانکاران در پایان کار دارند. نتیجه آن نوع شعار‌دادن و کار‌های بی‌فکر، چنین هزینه‌های سهمگینی بر دوش مردم است.
چینی‌ها در این پروژه مشارکت نداشتند؟
عمدتا شرکتهای ترکیه‌ای قرارداد بسته‌اند.
به گفته برخی کارشناسان، ظاهرا به جز پیمانکاران ترکیه‌ای، پروژه‌ها در داخل به گروه‌های خاصی داده شده بود. این صحت دارد؟
بله، من چندین‌بار اعلام کرده‌ام در کل این مجموعه که واگذار شده و شاید به قیمت امروز بیش از ١٠٠هزار میلیارد تومان باشد، حتی یک مناقصه برگزار نشده است. افراد فنی، مفهوم این کار را متوجه می‌شوند که امکان رانت و خطا و فساد چقدر زیاد است. سازمان بازرسی گزارش جالبی در این زمینه ارائه کرده. به نظرم خوب است که همین گزارش منتشر شود. چون نسبت به نحوه ارجاع کار، مسائل فنی، انتخاب مکان‌ها، واحدهای خالی، گزارش‌هایی که درباره پیشرفت کار داده شده، نشان داده که تخصیص منابع بانک و… اکثرا خطا بوده است. بزرگ‌ترین معترض هم سازمان بازرسی و کمیسیون اصل٩٠ مجلس شورای اسلامی بوده‌اند.
در حوزه بنادر یک‌سری ادعا از طرف بعضی افراد از جمله آقای قالیباف مطرح شده. او در مناظره انتخاباتی به قاچاق از بنادر ایران اشاره کرده که واکنش سازمان بنادر را در پی داشت. پاسخ شما به چنین ادعاهایی چیست؟
باید دید هدف از این بحث‌ها چیست. وقتی درباره قاچاق صحبت می‌شود، اگر میزان قاچاق مشخص باشد ماموران انتظامی و گمرک شناسایی و اقدام قانونی می‌کنند. بنابراین همه حرف‌ها جنبه برآوردی دارد و فکر نمی‌کنم کسی آمار دقیقی داشته باشد. اگر بشناسند و بدانند که باید اقدام و ضبط کنند. ولی آدرس غلط دادن و گمراه‌کردن مردم در این اظهارات بسیار روشن است. بنادر و مبادی رسمی ایران در کنترل دولت، نیروی انتظامی، گمرک و تمام دستگاه‌های نظارتی است و غیرممکن است که چنین اتفاقی بیفتد. بنابراین اگر چنین ادعاهایی مطرح می‌شود عمدتا درباره مبادی ورودی غیررسمی است نه رسمی یا مبادی ورودی‌ای که در کنترل دولت نیست. معمولا این اظهارات کلی که گفته می‌شود، به نظر من هدف گمراه‌کردن اذهان عمومی است که از آن نقطه، توجه مردم را منحرف کنند.
چنین انگیزه‌هایی از طرف برخی کاندیداها صرفا برای رسیدن به ریاست‌جمهوری است یا ممکن است گروه‌هایی خاص پشت این قضیه باشند؟
اطلاع ندارم؛ اما به خوبی متوجه هستم کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند در عملکرد اجرائی خودشان عمدتا متحد همین گروه‌ها هستند. می‌توانید عملکرد شهرداری تهران را ببینید. شهرداری تهران فقط در منطقه یک، به ١٠١هزار واحد مسکونی مجوز داده. مجوز بخش اعظم برج‌هایی که در تهران ساخته شده که اکثرا خلاف مقررات شهرسازی و طرح جامع است، از سوی همین شهرداری صادر شده است. چه کسی تمام منطقه ٢٢ را تبدیل به یک‌سری برج کرده که با تمام مقررات برج‌سازی تهران و طرح جامع مغایرت دارد؟ کسی غیر از شهرداری این کار را کرده؟ همین شهردار، مدعی تقسیم جامعه ایران به چهار درصد و ٩۶ درصد است. واقعا چنین بحثی از سوی این فرد، جوک است.
او کسی است که ظرفیت زیستی این نسل و نسل‌های بعدی را در تهران فروخته است. چندین نسل باید بگذرد تا بتوان شهر تهران را اصلاح کرد. پل صدر را اجرا کردند و شهرداری که مدعی شفافیت است، هنوز هزینه پل صدر را اعلام نکرده است. هزینه آن، از هزار و ٣٠٠ میلیارد تا چهارهزارو ۵٠٠ میلیارد تومان نقل قول می‌شود و معلوم نیست قیمت تمام‌شده این پروژه چقدر است. اگر حداقل قیمت را هزار و ٣٠٠ میلیارد تومان در نظر بگیریم، زمانی است که دلار هزار تومان بود، یعنی ١,٣میلیارد دلار صرف ساخت این پل شده است. این پروژه چه دردی از مردم تهران حل کرده و کجای طرح جامع و طرح تفصیلی بوده؟ همین افراد در تلویزیون مدعی مدیریت مدرن و علمی هستند. واقعا جای شگفتی دارد.
افرادی که این‌گونه ثروت مردم ایران را هزینه کرده‌اند، بدون پاسخ‌گویی به کسی، بعد که با کسری منابع مواجه شدند، مشکل بزرگ‌تری ایجاد کردند و بخش دیگری از اراضی تهران را فروختند و برج اطلس‌مال را ساختند. مجوز اطلس‌مال را به این دلیل دادند که هزینه پل صدر را تأمین کنند. رهبری و دیگران گفته‌اند که عباس‌آباد باید فضای عمومی برای ملت ایران و شهر تهران باشد، اما آنها بابت پروژه‌های عبثی که در تهران اجرا کرده‌اند، دو برج بزرگ ساخته‌اند. بدون هیچ‌گونه شفافیتی. همه این کارها را کرده‌اند و در چشم مردم نگاه می‌کنند و می‌گویند ما دنبال شفافیت و جنگ ٩۶ درصد علیه چهار درصد هستیم. واقعا این نوع اظهارات گمراه‌کننده جای شگفتی دارد. حرکات پوپولیستی‌ای که هیچ مبنایی ندارد. آب را گل‌آلود می‌کنند، فقط به این دلیل که از پاسخ‌گویی فرار و ذهن‌ها را گمراه کنند.
با توجه به آخرین محاسبات، اختیارات شهردار تهران ٣٣ برابر یک وزیر برای جابه‌جایی معاملات است. با توجه به این قضیه، ممکن است یک‌سری از این اقدامات ذیل همین اختیارات باشد؟
من در جمع شهرداران سخنرانی کردم و گفتم مسئله ما عدم پاسخ‌گویی است. نظامی که اکنون در شهرداری وجود دارد و شهرداری که داریم، به دولت و شورای شهر پاسخ‌گو نیست. سیستم خودمحور و خودمختار که در شهرداری است، همین مدیریت‌های هرج‌ومرج‌طلبانه را به وجود می‌آورد. باید کاری کنیم شهردار، پاسخ‌گو باشد. شهردار تاکنون به هیچ اقدامی پاسخ نداده. بوستان مادر را از بین می‌برد، پاسخ نمی‌دهد.
در منطقه ٢٢ که تونل باد تهران است و نفس مردم تهران به این منطقه بستگی دارد، برج‌های خلاف قانون مجوز می‌گیرند و او به کسی پاسخ‌گو نیست. هفت مسیر سیل که از کوهستان به تهران می‌آیند، همه پوشیده و در بعضی حتی ساختمان ساخته شده و این یعنی اگر سیلی در تهران بیاید، ممکن است فاجعه بزرگی ایجاد کند. اگر خاطرتان باشد سیل درکه اوایل دهه ۶٠، خسارت زیادی ایجاد کرد. چنین اتفاقی باز هم ممکن است رخ دهد. فقط ادعا پشت ادعا، بدون هرگونه سند و دلیلی. شاهدیم در فضای تبلیغاتی با یک‌سری اظهارات گمراه‌کننده اذهان مردم را از اتفاق واقعی که رخ داده، منحرف می‌کنند.
آقای رئیسی هم مسائلی را درباره مسکن‌سازی و وام مسکن به جوانان مطرح کرده‌اند. به نظر شما در شرایط کنونی که با خانه‌های خالی و در عین حال رکود مسکن مواجهیم، وعده‌هایی مانند ساخت مسکن بیشتر و افزایش سقف وام مسکن، امکان تحقق دارد؟
کاملا روشن است این وعده‌ها، خلاف سیاست‌های مقام معظم رهبری است. وقتی در جامعه گفته می‌شود می‌خواهیم مخابرات، پتروشیمی و صنایع بسیار پیچیده را به بخش خصوصی بدهیم، مسکن را که سال‌های زیادی در دست مردم بوده به بخش دولتی بدهیم؟ اینکه معلوم است بیشتر یک نوع اقدام عوام‌فریبانه است؛ همان کاری که دولت قبلی کرد. از سال ٨۶ شروع کرد تا دو میلیون مسکن را بسازد، سال ٩۶ است و ١٠ سال می‌گذرد، هنوز ملتی اسیر کار او هستند. می‌خواهند ١٠ سال دیگر مردم را دچار طرح عبث دیگری کنند؟ تعجب می‌کنم می‌شود برای رأی جمع‌کردن، هرگونه تعهدی کرد؟
اگر قبلی‌ها نمی‌دانستند چنین اقداماتی چه عواقبی دارد، کسانی که تعهد می‌کنند قطعا می‌دانند چگونه این طرح، اقتصاد ایران را گرفتار کرده است. بیشتر دلم برای خریداران و صاحبان مسکن مهر می‌سوزد. این اقدامات گمراه‌کننده نبود؟ کسانی که می‌توانستند در شهر برای خودشان خانه تهیه کنند، به بیابان رفتند، فقط به خاطر اعتمادی که به دولت کردند. نه می‌توانند زندگی کنند و نه امکانات و امنیت و خدمات آب و برق دارند. این چه حرف‌هایی است که بیان می‌شود؟ واقعا این حرف‌ها غیرمتعهدانه است. افراد باید نسبت به حرف‌هایشان تعهد داشته باشند.
منبع: عصرایران
