ورزشکاران؛ سیاست؛ لُمپنیسم

محمدآزاد جلالی زاده

شرکت «سیلْ آلودِ»! ورزشکاران؛ از وزنه بردار و فوتبالیست و والیبالیست و تنیسور و داور و … برای ثبت نام به عنوان کاندیداتور در انتخابات شوراهای شهر را از آن جهت که هر کس حق دارد در سرنوشت سرزمین خود سهم داشته باشد، می توان به فال نیک گرفت و از آن به نیکی یاد کرد اما همواره یک روی سکه دو رو را دیدن و فارغ شدن از نظرگاه پشت سکه مشکلاتی را به جدّ به وجود می آورد. از قدیم الایام ورزشکاران در سرزمینی چون ایران، همواره علاوه بر ورزش متّصف به صفت «عیّاری» و «عیّارمنشی» بوده اند و مهم تر از آن این بوده که در تاریخ ما تا از قبل از این ایام معاصر ورزشکاران همواره صفت «عیّار منشی» را بر، برد و باخت رجحان داده اند و صفت «پهلوان» دقیقاً از این نوع ارجحیت‌پنداری آمده است.

اما با ورود موج مدرنیته و مدرنیسم «هر چند کاملاً ناقص و وهم آلود» به جامعه ما، رقابت و برتری، به جای سنّت لوطی منشی نشست و «اول شدن به هر قیمتی» و به تبع آن  دوپینگ های ذهنی و عینی مجال را از دیگر عرصه ها ستاند و این امر قبل از همه عالم سیاست ما را فرا گرفت. بعد به حوزه های فرهنگ و ورزش و … ما رسید  تا آنجا که در این میان لُمپنیسم که خود محصول پوپولیسم بی مهار است، به صدر رفت.

سیاست و جامعه ما دچار لُمپنیسم شد و لُمپنیسم که در تعریف عملیاتی من «رجحان هدف بر وسیله» و سپس بعد از رسیدن به هدف، «رجحان وسیله بر هدف است» در بسیاری از حوزه ها فراگیر شد و تمام اینها محصول پوپولیسم تمام عیاری بود که هیزم شعله اش را سلبریتی های سینمایی و ورزشی فراهم ساختند، در عالم سیاست که میدان ذهن و شطرنج است کم کم  ظاهرهای خوش فرم! هیکل های قوی و مشت زن ها و وزنه بردارن و شوت زن های قهّار پیدا شدند، یا مستقیم در صحنه  شدند و یا دور و بر سیاسیون را گرفتند و چنین شد که لُمپنیسم تمام عیار را ما قبل از جامعه آمریکا که لمپنیسم ترامپی را پذیرفت، پذیرفتیم و از این نظر ما از آنها جلوتریم.

سیاسیون «فول پوپولیست» ما که دیدند سلبریتی ها به خوبی می توانند سوار بر  روانشناسی اجتماعی-سیاسی جامعه ایرانی شوند، هر طور بوده آنها را به صحنه کشیده و می کشانند. شاید این در تمام دنیا دیده شود اما این حجم فزون از ورود ورزشکاران — به عنوان یکی ازشاخه های سلبریتیسم — در هر کجا که باشد، قطعا زمینه های لمپنیسم را فراهم آورده و خروجی  لمپنیسم قطعاً پوپولیسم تمام عیار خواهد بود. حتی می توان این معادله را برعکس نوشت و خروجی پوپولیسم را لمپنیسم تمام عیار دانست.

بسیاری بر آن باورند که ما پوپولیسم خوب و بد داریم، اما از نظر من پوپولیسم خوب، پوپولیسم مرده است و از این روست که پیشنهادم آن است که تمامی ورزشکاران برای هموار ساختن راه پیشرفت در سایه تخصص گرایی، عرصه سیاست رها کرده و آن را به اهل فن واگذارند. به جد معتقدم این در برهه کنونی برای ایران راهگشاتر از کلکسیون سلبیریتی‌های بی تخصص خواهد بود.

ورزشکاران به طور خاص و سلبیریتی ها به طور عام بهتر است به دنیای عیّاری خویش بازگردند. اما در صورت اصرار این عزیزان بر حضور در صحنه، امیدوارم خود افکار عمومی از هجمه و هژمونی چنین وضعیتی با عدم رای به غیر متخصصین، جلوگیری کنند، تا حوزه های ما تخصصی و متخصص گرا گردند.
 

منبع: بهارنیوز