واپسین فرصت
روزنامه بهار: دور تازه‌ای از ماموریت رییس جمهور روحانی از امروز آغاز می‌شود. دور تازه‌ای که چشم امید بسیاری به آن دوخته شده است. بسیاری که در روزهای انتخابات شاید بیشتر از برخی نزدیکان روحانی در پی پیروزی کاندیدای جریان میانه رو بودند و پس از انتخابات هم بیشتر از آن که مورد توجه منتخبشان قرار بگیرند مجبور بودند از دور و با فاصله درباره خواسته هایشان از کابینه دوازدهم سخن بگویند و در کمال تعجب به «سهم خواهی» هم متهم شوند. همانطور که قابل پیش بینی بود رییس جمهور حرف همه را شنید و در نهایت همان‌ها که خودش و تیم اعتدالی نزدیک به او و بعضی مسئولان تمایل داشتند را برگزید، و حالا زمان شروع به کار دولتی است که امید بسیاری به آن است و بسیاری نگران سرنوشت آن.
کابینه‌ای که در نگاه روحانی کابینه فراجناحی و کارآمد خواهد بود و در نگاه برخی همراهان او کابینه‌ای نه چندان کارآمد. باید منتظر بود ودید که کدام یک از این دو نگاه در نهایت محقق خواهد. روحانی و همراهانش در دولت دوازدهم ماموریت‌های سخت و پیچیده‌ای را پیش روی خود می‌بینند، ماموریت هایی که در حوزه‌های گوناگون اقتصادی، سیاسی، سیاست خارجی، فرهنگی، اجتماعی و. . . قابل مشاهده است. از بحران آب و سایر معضلات فراگیر حوزه محیط زیست تا خطر بازگشت تورم و تلاش برای ایجاد رونق اقتصادی، از برنامه ریزی برای حفظ برجام در برابر شیطنت‌های‌ترامپ تا کوششی همه جانبه برای تنش زدایی منطقه‌ای و دور کردن خطر تقابل‌های بی حاصل بین کشورهای منطقه، از تلاش برای اجماع‌سازی در سطح مسئولان ارشد نظام برای حل و فصل برخی پرونده‌های پیچیده به جای مانده از انتخابات۸۸ همچون پرونده حصر تا طرحی نو برای بازگرداندن امید به جامعه در بخش‌های گوناگون فرهنگی و اجتماعی. به طور خلاصه می‌توان گفت که روحانی کاری سخت را پیش روی خود می‌بیند. کاری سخت که بخشی از آن حاصل وعده‌هایی است که خودِ او به مردم داده است.
وعده‌های بزرگی که امیدی بزرگ را با خود به همراه داشت و عدم تحقق هر یک از آن‌ها می‌تواند بخشی از این امید به وجود آمده را از بین ببرد. در این راه بیش از هر چیزی می‌بایست شاهد همدلی، همکاری و هماهنگی بین دولت، مجلس و سایر نهادها باشیم. شرایط امروز ایران دیگر به گونه‌ای نیست که شاهد تکرار تجارب تلخ گذشته باشیم و از سوی دیگر هم نمی‌توان انتظار داشت مشکلات پیش روی کشور را بتوان بدون همکاری همه و در فضایی تنش آلود حل و فصل کرد. اصرار برخی همراهان حسن روحانی در روزهای اخیر برای چینش کابینه‌ای هماهنگ و منسجم که همراهی کاملی با خواست و اراده اکثریت داشته و رییس جمهور را در محقق کردن وعده هایش یاری کنند یا به قول روحانی «پاشنه‌های کفش‌شان را ور کشیده باشند» دقیقا به خاطر همین نکته بود که امروز دیگر زمان آزمون و خطا نیست و نمی‌توان با انتخاب کابینه‌ای دور از آن چه منتخب اکثریت به مردم وعده داده است در انتظار حل معضلات کشور در حوزه‌های گوناگون بود.
دولت روحانی در دور دوم فعالیت خود برای غلبه بر مشکلات عدیده‌ای که پیش روی خود می‌بیند علاوه بر کابینه‌ای هماهنگ نیازمند یاری و همدلی تمامی ارکان قدرت در ساختار سیاسی کشور نیز هست. برخی اصطکاک‌ها بین دولت و برخی نهادها در دور تازه فعالیت دولت با توجه به آنکه هم حجم مشکلات پیش رو قابل توجه است و هم حل آن به واسطه پیچیدگی‌هایش نیازمند اجماع ملی است به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست. از طرف دیگر شاید بتوان چهار سال پیش رو از واپسین فرصت‌هایی دانست که مردم با رای خود به جریانات میانه‌رو اعطا کرده‌اند. مردمی که خواسته‌های خود را با رای ۲۴میلیونی‌شان به حسن روحانی به روشن‌ترین شکل ممکن بیان داشته‌اند.
خواسته هایی مشخص در حوزه‌های مختلف سیاست داخلی و خارجی، فرهنگ و اجتماع، اقتصاد و معیشت و. . . کم توجهی به این خواسته‌های روشن و مشخص با هر دلیل و توجیهی که باشد در نهایت سبب ناامیدی اکثریت خواهد شد. ناامیدی حامیان جریان میانه‌رو به معنای کنار کشیدن آن‌ها از صحنه سیاست خواهد بود که نتیجه آن حضور مجدد تندروها و بازگشت به عقب خواهد بود. همگان باید به این نکته مهم توجه کنند که مانع‌تراشی بر سر راه منتخب اکثریت به معنای حرکت و اقدام مقابله‌جویانه علیه مردم و ضد منافع ملی است و از طرف دیگر حسن روحانی نیز باید همواره به خاطر داشته باشد که ناکامی در ماموریتی که مردم بر عهده او نهاده‌اند علاوه بر حذف او از سپهر سیاست در ایران می‌تواند باعث به محاق رفتن جریان میانه‌رو نیز شود.
منبع: بهارنیوز