هدف تبدیل مخالف به منتقد یا برعکس؟

داریوش احمدیانیکی از مقامات ارشد نظامی کشور معتقد است که مخالفان داخلی ضدانقلاب سیاسی هستند، با مروری بر دیگر نظرات این بزرگوار و خط فکری که چنین دیدگاهی را تبلیغ می‌کند می‌توان مصداق ضد انقلاب سیاسی در این نوع نگاه را بخش هایی از جریان اصلاحات و حامیان دولت دانست. پرسشی که در این جا می‌توان مطرح کرد این است که به واقع هدفی که نظام به دنبال آن است چیست؟ معرفی مخالفان سیاسی با عنوان ضدانقلاب یا بالعکس، تلاش برای تبدیل مخالف به منتقد؟ اطلاق عنوان ضد انقلاب برای چهره‌ها و جریانات سیاسی معانی مستتری در خود مانند افزایش محدودیت‌ها برای این افراد خواهد داشت و از آن بدتر برای چهره‌ها وافرادی که برای به ثمر رسیدن انقلاب ۵۷ مردم ایران از جان و مال و آبروی خود گذشته‌اند هیچ تعبیری توهین آمیز‌تر از «ضد انقلاب» نخواهد بود.آنچه از بیانات مرحوم امام و رهبری نظام بر می‌آید همواره تاکید بر جذب حداکثری و پرهیز از دور کردن افراد از خانواده‌ی انقلاب بوده است، از نظر منطقی هم برای هر نظام سیاسی هزاران دوست کم است و یک دشمن زیاد و اگر سیره‌ی معصومین (علیهم السلام) را هم بخواهیم مدّ نظر قراردهیم شاهد آن هستیم که مدارا اصل و اساس نوع مواجهه‌ی نبی اکرم و ائمه اطهار با مخالفان ومنتقدان بوده است. بنابراین اینکه افرادی که نسبت به برخی تصمیمات و اقدامات مخالفتی دارند را ضدانقلاب لقب دهیم هم مخالف سیره الگوهای دینی است و هم خلاف توصیه‌های موکد بزرگان انقلاب است و هم خلاف روال و قواعد منطقی.برای پیمون چنین مسیرسختی و تبدیل مخالف به منتقد نیاز است که همه اهالی قدرت بسیار بیشتر از این اهل مدارا باشند و از خود سعه‌ی صدر نشان دهند. اگر به واقع دلسوز نظام سیاسی هستیم اتفاقا باید تمام تلاش خود را کنیم که تا آنجا که می‌شود این دایره‌ی انقلاب را بیش از پیش گسترش دهیم نه اینکه افرادی را در شرایطی که رهبری معظم مخالفت با خود را هم جرم نمی‌دانند و توصیه‌ی موکد به نقد خود دارند به دلیل پرسش از یک قوه یا مانند آن دچار محدودیت هایی کنیم.

منبع: baharnews.ir