نحوه ی تشخیص و درمان ایسکمیک گذار

تشخیص
وجه ممیزه تی-آی-ای، سرعتی است که با آن می آید و می رود. بروز سریع، مدت کوتاه آن و بازگشت به حالت طبیعی یک رویه معمول در تی-آی-ای می باشد. حملات راجعه با علایم و نشانه های یکسان نیز از نکات قابل ملاحظه این بیماری است.
توصیف و تشریح دقیق علایم و نشانه ها از جانب شما به تشخیص تی-آی-ای کمک می کند مثلا ضعف عضلانی تنها در یک اندام فوقانی یا تحتانی دلالت بر اختلالاتی در جریان خون شریان قاعده ای یا مهره ای دارد.
اطلاعات دیگری که پزشک می تواند با استفاده از آنها راحت تر و سریع تر به تشخیص دست یابد عبارتند از: فشار چشم و فشار خون بازو و صدایی (بروئی) که در صورت اختلال جریان خون در شریان های مختلف به کمک گوشی در ناحیه گردن شنیده می شود.
ممکن است برای کسب اطلاعات بیشتر، آزمایش هایی هم بر روی شما انجام گیرد و تصاویری از شریان های مغز شما گرفته شود. این آزمون ها عبارتند از: سی-تی-اسکن (لایه نگاری کامپیوتری ) ام-ار-آی (تصویر نگاری مغناطیسی) شریان نگاری مغزی ام-ار-آی (رگ نگاری با استفاده از پژواک مغناطیسی ، اولترا سونوگرافی از شریان کاروتید یا اکوکاردیوگرافی از عرض مری به منظور جستجو و بررسی لخته های خونی در یکی از حجره های قلب شما.
حمله ایسکمیک گذرا تا چه حد جدی است؟
باید به تی-آی-ای به منزله هشداری از قریب الوقوع بودن سکته مغزی نگاه کنید. تقریبا یک سوم افراد مبتلا به تی-آی-ای بعدا دچار سکته مغزی می شوند. یک سوم باز هم در آینده دچار تی-آی-ای می شوند و یک سوم هم علایم و نشانه های مغزی دیگری نخواهند داشت.
درمان
مقصود از درمان تی-آی-ای پیشگیری از وقوع حملات بیشتر یا سکته مغزی متعاقب آن می باشد.
دارو
اگر فشار خون بالا دارید و دچار تی-آی-ای شده اید، احتمالا برای کاهش فشار خون شما دارو تجویز خواهد شد. در غیاب فشار خون بالا ممکن است از داروهای ضد پلاکت برای کاهش تمایل و گرایش خون به لخته شده استفاده شود.
رایج ترین داروی ضد پلاکت آسپیرین است. علاوه بر خواص ضد دردی که دارد، آسپیرین از تجمع پلاکت ها در عروق خونی هم جلوگیری می کند. ایجاد چنین توده ای از پلاکت در یک نقطه تنگ شریانی جریان خون به مغز را بیش از پیش در مخاطره قرار می دهد.
از نوعی داروی تلفیقی مثل آسپیرین و دی پیریدامول (آگرنوکس) هم می توان برای کاهش تشکیل لخته استفاده کرد. اگر آسپیرین اثری ندارد یا شما نمی توانید از این دارو استفاده کنید، پزشک ممکن است داروی مشابهی مثل کلوپی دوگرل (پلاویکس) یا تیکلوپیدین (تیکلید) را برای شما تجویز کند. هر دو دارو باید زیر نظر پزشک مصرف شوند.
از داروهای ضد انعقادی مثل هپارین یا وارفارین (کومادین) هم در برخی از شرایط استفاده می شود. ضد انعقادها نیز تمایل و گرایش خون به لخته شدن را کاهش می دهند، اما به جای عملکرد پلاکتی بر عوامل (یا پروتئین های) انعقادی تاثیر می گذارند. این داروها را گاهی رقیق کننده های خون می نامند، اگر چه عملا خون را رقیق نمی سازند.
جراحی
چنانچه در ناحیه گردن دچار تنگی متوسط تا شدید شریان کاروتید (سبات) باشید، پزشک ممکن است عملی موسوم به اندار ترکتومی را به شما پیشنهاد کند. این عمل پیشگیرانه می تواند پلاک ها را از داخل شریان کاروتید درآورده و بدین ترتیب از وقوع تی-آی-ای یا سکته مغزی دیگر جلوگیری کند.
چنانچه نامزد مناسبی برای این جراحی نباشید به جای آن از عملی موسوم به آنژیو پلاستی کاروتید همراه با استنت گذاری استفاده خواهد شد. در این عمل شیلنگ بسیار ریزی که سر آن مجهز به یک بالون است به داخل ناحیه مسدود شریانی فرو برده می شود. با باد کردن بالون فشار بر پلاک ها وارد شده و آنها را به جدار شریان پرس می کند. به منظور پیشگیری از تنگی مجدد شریان نوعی لوله فلز مانند با جدار بسیار ظریف (استنت) داخل شریان کار گذاشته می شود.
منبع: مه شو