مقدامه ای برخوددرمانی وحشتزدگی

برای غلبه بر وحشتزدگی و اجتناب باید دو کار انجام بدهید. ابتدا مهارت های لازم را برای مهار سریع نشانه ها را کسب کنید. اکثر مبتلایان به حمله وحشتزدگی می توانند این مهارت ها را کسب کرده و خود را بلافاصله آرام کنند.
ثانیاً باورهای خودناکام کن را کنار بگذارند و تحمل اضطراب خود را در بلند مدت بیشتر کنند. گاهی اوقات رفتار اجتناب در شخص مبتلا به حمله وحشتزدگی بسیار جا افتاده است، به ویژه وقتی اختلال شخص بسیار کهنه است. موثرترین رویکرد، مواجهه تدریجی با وضعیت هایی است که شخص معمولاً از آنها اجتناب می کند (البته کسب مهارت های کنار آمدن به این روند کمک می کند) به شرط آن که شخص قبلا روی باورهای اصلی خودش کارکرده باشد. این رویکرد شش تا هجده ماه طول می کشد.
بعضی از داروهای ضد افسردگی با کم کردن شدت حملات و اضطراب پایه، درمان این اختلال را آسان تر می کنند. اما آرام بخش های بنزودیازپینی، وابستگی بدنی ایجاد می کنند و قطع آنها موجب بازگشت اختلال می شود. این داروها در مواجهه نیز اخلال می کنند چون تسکین موقت اضطراب نمی گذارد تحمل اضطراب شخص بالا برود.
مراحل هشت گانه زیر، چکیده درمان وحشتزدگی و رفتار اجتناب هستند :
۱- سنجش مشکل؛ به عوامل دخیل و فعلی توجه کنید.
۲- مشخص کردن خطوط پایه
۳- تعلیم دادن به خود
۴- تنظیم برنامه خود درمانی
۵- آموختن دو فن آرمیدگی و کنترل تنفس
۶- کسب مهارت خای بازنگری برای مبارزه با فاجعه سازی و سایر فکرهای خودناکام کن در مورد وحشتزدگی
۷- تدوین و اجرای مواجهه تدریجی
۸- پرداختن به مسائل زیربنایی؛ مثلاً پرداختن به خود پذ یری
منبع: مه شو