فواید انبه برای سلامتی

انبه
دو نوع انبه وجود دارد: ۱- انبه ای که عصاره اش مکیده می شود ۲-انبه ی که قطعه قطعه شده و بعد به مصرف می رسد.
انبه نارس دارای مواد زیر می باشد : آب: ۵/۸۱ درصد، املاح معدنی (قابل حل) ۵/۱ درصد املاح غیر قابل حل ۹/۱ درصد و سایر عناصر. املاح قابل حل موجود در انبه عبارتنداز :پتاسیم، اسید تارتاریک و اسید سیتریک.
انبه رسیده دارای مواد زیر می باشد :
بیلیروبین زرد- کاربن بی سلفاید، بنزوئت، اسید سیتریک، اسید گالیک و صمغ.
پوست انبه رسیده حاوی مواد زیر است :
اسید سیتریک، مخلوطی از اسید گالیک، صمغ، گالا کتوز و پانتوز. انبه هم روی درخت می رسد و هم در سبد، البته انبه ای گه روی درخت می رسد برای سلامتی مفیدتر است اگرچه انبه ای که در سبد می رسد شیرین تر می باشد.
انبه نارس معوق، قابض و خنک کننده است، لذا شربت آن در تابستان بسیار مفید است انبه رسیده مشهی، ملین، مدر و مقوی است.
انبه نارس برای بیماری اسقربوط مفید است. پوست درخت انبه قابض و مقوی است، صمغ آن نیز قابض می باشد مغز هسته اش ضد عفونی کننده و درد نشان است. گل آن قابض و خنک کننده است. انبه برای افراد گرم مزاج (به خصوص در صورتی که مبتلی به بواسیر و اسهال باشند مضر است.
خوردن آن روی شکم خالی شخص را مبتلا به نفخ شکم و با اسسقای طبلی می کند. ولی کسانی که کرم روده دارند چنان چه صبح اول وقت قبل از خوردن ناشتا چند دانه انبه رسیده میل کنند، کرم روده دفع می شود.
نباید در خوردن انبه افراط کرد، زیرا سوء هاضمه و بیماری چشم تولید می کند و خون را فاسد می سازد. و بچه ها، مبتلی به امراض پوستی می شوند.
بنابراین در خوردن انبه باید زیاده روی نشود و ضمناً نکات زیر باید رعایت شود :
۱- پس از خوردن انبه، به فاصله کم شیر، با آب زنجبیل بنوشید.
۲- شربت عصاره لیمو ترش بعداز تناول انبه شما را از عوارض سوء آن باز می دارد.
انبه مولد منی، مقوی باه، تجدید کننده جوانی و مشهی است به شرطی که در خوردن ان افراط نشود.
منبع: مه شو