فعالیت یک مغز سالم

واحد اساسی مغز و سیستم عصبی شما را سلول عصبی یا اصطلاحا نورون تشکیل می دهد. نورون ها امکان برقراری ارتباط بین بخش های مختلف بدن را فراهم می سازند. آنها این کار را با ایجاد تکانه های الکتریکی –پیام ها- و مخابره آنها به نقاط دور و نزدیکی در داخل یا خارج مغز انجام می دهند. دور نورون ها را سلول های گلیال فرا گرفته اند که نقش بادی گارد را بازی می کنند – یعنی کار محافظت، تغذیه و حمایت از نورون ها را بر عهده دارند. مغز انسان حاوی حدود ۱۲ میلیارد نورون و ۵۰ میلیارد سلول گلیال است.
هر نورون از یک جسم سلولی ساخته شده، که حاوی هسته و چندین ساختار ضروری برای عملکرد نورون می باشد. از جسم سلولی رشته هایی موسوم به دندریت خارج می شوند که کارشان دریافت پیام های ارسالی از دیگر سلول های عصبی است. به علاوه از همین جسم سلولی رشته بلندتری به نام آکسون هم خارج می شود. آکسون ها حامل پیام های جسم سلولی به دیگر سلول ها، مثل نورون یا سلول عضلاتی مجاور نورون ها با اتصال به یکدیگر قادر به فراهم ساختن ارتباطات کارامد و با سرعت برق می باشند.
برخی از آکسون ها توسط ماده چرب و سفید رنگی موسوم به میلین پوشیده شده اند. میلین به عنوان عایقی برای آکسون عمل می کند و سرعت انتقال تکانه ها الکتریکی یا پیام های عصبی را افزایش می دهد.
یک نورون از طریق تکانه های الکتریکی با سایر سلول های عصبی یا سلول های بدن ارتباط برقرار می کند. به منظور ارسال یک پیام، نورون باید توسط عاملی تحریک شود، که می تواند یک خراش سوزن بر روی انگشت دست باشد یا یک صحنه خنده دار در یک فیلم یا حتی یک تکانه ارسال شده از نورون مجاور. این پیام عصبی، سپس از یک نورون به نورون بعدی منتقل می شود.
در داخل یک نورون، تکانه الکتریکی از جسم سلولی به نوک آکسون یعنی جایی که کیسه های کوچکی حاوی پیام رسان های عصبی وجود دارند، حرکت می کند. پیام رسان ها، مواد شیمیایی هستند که به عنوان پیک اطلاعاتی عمل می کنند. رسیدن یک تکانه الکتریکی منجر به رهایی پیام رسان های عصبی به داخل سیناپس، یعنی فضای بسیار جزیی بین دو سلول عصبی می گردد. در سیناپس، پیام رسان ها به گیرنده هایی بر روی سلول دریافت کننده پیام، متصل می شوند.
این مساله به تکانه عصبی امکان ورود به سلول دریافت کننده و انتقال به آکسون آن سلول را می دهد. وقتی پیام رسان ها، ماموریت خود را انجام دادند، به محل سیناپس و از آنجا به سلول اصلی خود باز می گردند، و احیانا دوباره مورد استفاده قرار می گیرند (به تصویر رنگی در بخش راهنمای بصری نگاه کنید) این فرایند از نورونی به نورون دیگر تکرار می شود تا این که تکانه یا پیام عصبی به مقصد خود برسد.
نورون ها با تبدیل مواد مغذی موجود در جریان خون مثل گلوکز و اکسیژن به انرژی، طی فرایندی موسوم به سوخت و ساز (متابولیسم)، خود را سالم و کارامد نگاه می دارند. نورون ها دایم در حال نوسازی و ترمیم خود هستند، تا بتوانند وظایف محوله را بی عیب و نقص انجام دهند. این فرایندها برای یک مغز سالم عنصری کلیدی به حساب می آیند.
منبع: مه شو