علائم و نشانه های سکته ی مغزی

• بروز ناگهانی ضعف عضلانی یا کرختی صورت، اندام فوقانی یا تحتانی، غالبا در یک طرف بدن
• فقدان هماهنگی اندام ها به طور ناگهانی
• از دست دادن بینایی یا دو بینی به طور ناگهانی
• مشکل تکلم یا درک صحبت های دیگران به طور ناگهانی
• بروز ناگهانی سرگیجه شدید
سکته مغزی نام کلی چندین اختلال است که به دنبال اختلال در خون رسانی مغز در عرض چند ثانیه تا چند دقیقه رخ می دهند. مسدود شدن جریان خون به مغز، سلول های عصبی را از اکسیژن و مواد مغذی محروم می سازند. در نتیجه، احتمال تغییر عملکرد سلول های مغزی یا آسیب دایمی آنها وجود دارد. مرگ بافت مغزی هم پدیده ای محتمل است.
در چنین شرایطی نیاز به اقدامات فوری پزشکی است. درست مانند یک حمله قلبی در اینجا هم لحظات، حکم مرگ و زندگی را دارند. هر چه درمان سکته مغزی بیشتر به تاخیر بیفتد احتمال بروز آسیب مغزی هم بیشتر خواهد بود. موفقیت درمان تا حدودی بستگی به سرعت عمل در زمینه ارایه مراقبت های اولیه است.
سکته مغزی سومین علائم مرگ و میر در کشورهای صنعتی است. تقریبا ۷۵۰۰۰۰ امریکایی هر ساله دچار سکته مغزی می شوند، که یک چهارم آنها جان خود را هم از دست می دهند و نیمی دچار معلولیت های دراز مدت می شوند. احتمال بروز سکته مغزی با افزایش سن بیشتر می شود و خطر ابتلا بعد از ۳۵ سالگی به ازاء هر ۱۰ سال دو برابر می گردد. پنج درصد جمعیت بالای ۶۵ سال حداقل ۱ بار دچار سکته مغزی شده اند.
علایم هشدار دهنده ممکن است گذرا باشند، مثل حمله ایسکمیک گذرا (تی-آی-ای) و از چند دقیقه تا ۲۴ ساعت به طول انجامند. حتی نشانه هایی که تنها مدت کوتاهی طول می کشند می توانند هشداری از یک سکته قریب الوقوع باشند، پس باید آنها را جدی گرفت.
نشانه ها ممکن است در یکی دو روز نخست پس از تظاهر اولیه گسترش یا نوسان پیدا کنند. به این فرایند اصطلاحا تکامل سکته گفته می شود و موقعی که شرایط ثابت می ماند و دیگر بدتر نمی شود به آن سکته کامل می گویند. تنها سیگنال هشدار دهنده ای که حکایت از خطر بروز سکته مغزی در شما دارد تی-آی-ای (حمله ایسکمیک گذرا) می باشد. تی-آی-ای وضعیت گذرایی است که از یک ساعت طول می کشد و اثرات جسمانی یا شناختی پایداری در فرد برجا نمی گذارد.
منبع: مه شو