طنز؛ من چی بپوشم؟

مثلا اخیرا باخبر شدیم در دانشگاه زاهدان به بحث لباس پرسنل بیمارستان از جمله پرستاران ورود پیدا کردن و از طرح جدیدی رونمایی کردن. داستان احتمالا این‌جوری بوده که متخصصین امر یه گوشه نشسته بودن، یهو یکیشون گفته اصلا چرا لباس پرستارها سفید باشه؟ بیایید به این مساله ورود کنیم. بقیه هم زدن رو دستشون و گفتن عه چطور به فکر خودمون نرسید؟! یه سری‌شون هم حسودی کردن که اون نفر اول حتما آدم باهوش‌تریه که این فکر بدیع به ذهنش رسیده. خلاصه شروع کردن به صورت رندوم رنگ‌ها و طرح‌های مختلف رو تست کردن.

یعنی از این به بعد اگه خدای ناکرده گذرتون به بیمارستان بیفته، ممکنه پزشک کشیک با کت و شلوار پلوخوریش بیاد جلوتون. چون به هرحال درستش هم همینه که خودمون رو اسیر یک‌سری قوانین و عادت‌های قدیمی مثل لباس فرم سفید توی بیمارستان نکنیم. مثلا ساتن صورتی چشه؟ یا گوشه لباس فرم و لباس کار یه تیکه ملیله‌دوزی شده باشه، سر آستینش هم آستر کرمی کار بشه چه اشکالی داره؟ حالا اگه خون و مخاط روی رنگ‌های دیگه، مثل لباس سفیدهای موجود، مشخص نیست و احتمال انتقال آلودگی و بیماری وجود داره، دیگه از کم‌کاپاسیتی بودن ویروس‌هاست.

اصلا بنده پیشنهاد می‌دم متخصصین و صاحب‌نظران با همین فرمون به بقیه لباس‌های کار و فرم، ورود پیدا کنن. مثلا به نظرم خیلی بهتره که به جای لباس‌های سفید و مبتذل فضانوردی که هم سنگینه و هم آدم رو چاق نشون می‌ده و هم چون کمربند نداره ممکنه داخل جو به دلیل وجود جاذبه از کمرمون بیفته، یه کفش ورنی‌تر و تمیز بپوشیم، با یه شلوار مشکی و جوراب سفید و پیراهن یقه دلبری. این‌جوری حداقل دو تا آدم فضایی حسابی هم آدم رو دیدن آبروریزی نمی‌شه!

منبع: برترنها