طبقه بندی بیماری های تاولی

ساب کورنئال
زردزخم تاولی
سندرم استافیلوکوکی فلسی شدن پوست
پمفیگوس فولیاسه
داخل اپیدرم
اگزمای حاد
هرپس سیمپلکس، زوستر و آبله مرغان
پمفیگوس ولگاریس
اپیدرمولیز بولوزا سیمپلکس
زیر اپیدرم
پمفیگوئید تاولی
درماتیت هرپتی فرم
بولوس اریتم مولتی فرم
نکرولیز اپیدرمی توکسیک
گزش حشره تاولی
بثورات دارویی تاولی
پورفیری
اپیدرمولیز دیستروفیک تاولی
برای تشخیص، بهترین راه تهیه بیوپسی از یک ضایعه کوچک جدید برای بافت شناسی است. پوست مجاور با تاول را جدا کرده و به صورت تازه، منجمد یا در محیط میچل برای ایمونوفلورسانس مستقیم ارسال کنید. معمولا می توان اتوآنتی بادی های سرم را به وسیله ایمونوفلورسانس غیر مستقیم، یا بهتر از آن ( ولی در همه جا در دسترس نیست) با الایزا شناسایی کرد.
در پمفیگوس ولگاریس، درمان آغازین کورتیکواستروئید خوراکی با دوز بالاست تا بتوان بیماری را کنترل کرد. در موارد مقاوم گاهی اوقات از پالس وریدی متیل پردنیزولون و یا سیکلوفسفامید استفاده می شود. از مهار کننده های ایمنی مانند آزاتیوپرین به عنوان داروی نگهدارنده و جایگزین استروئید استفاده می شود. پمفیگوس فولیاسه اغلب اوقات با دوزهای پایین تر پردنیزولون کنترل می شود. یک کورتیکواستروئید موضعی قوی نیز موثر است. همانند پمفیگوس ولگاریس، یک داروی جایگزین استروئید اغلب مورد نیاز است. در پمفیگوس، تیتر آنتی بادی برای پایش فعال بودن بیماری سودمند است و گاهی قبل از بدتر شدن بیماری، یک افزایش تیتر وجود دارد.
منبع: مه شو