سال ۹۵ سال رونق کافه سیارها

کافی اکسپرس را می توان اولین کافه سیار ایرانی دانست. درست زمانی که هیچ ورژن ایرانی از این کافه ها وجود نداشت ایمان رضازاده در فکر بال و پرد دادن به این ایده بود. تا اینکه به همراه یکی از دوستانش حدود دو ماه روی این ایده کار می کنند و در نهایت در ۲۰ اسفند ۹۴ و در روزهایی که مردم در کوچه و خیابان در تکاپوی نوروز بودند کافی اکپسرس را افتتاح می کنند.

 

ایمان رضازاده که هتلداری خوانده و پیش از این سابقه فعالیت و راه اندازی چند کافه را نیز داشته است، می گوید: «هزینه ساخت و تجهیز و تمامی متریال این کافه حدود ۶۰ میلیون شد و ما توانستیم با انرژی خوبی که برای این کار داشتیم ظرف مدت ۴ ماه به سوددهی برسیم».

آرمان واریانی ۲۴ ساله است و از ۱۵ سالگی وارد بازار کار شده، او در ساعات اداری روز کارمند بانک است و در ساعات غیراداری کافه داری می کند. آن هم کافه ای که آن را داخل یک ۲۰۶ بدون صندوق جای داده است هرچند او هم اکنون امتیاز این کافه سیار را واگذار کرده و در کرج یک کافه ثابت را اداره می کند اما او در رابطه با چگونگی شکل گیری این ایده می گوید: «اوایل پاییز ۹۴ بود که دخترعمه ام از سوئد به ایران آمد و در رابطه با بازار داغ کافه های اینچنینی در سوئد گفت، هرچند فروش غذا در ماشین و شاید فلافل و قهوه در ون تا به حال در ایران دیده شده باشد اما تهیه و درست کردن قهوه به این شکل و به روی ماشین ۲۰۶ بدون صندوق وجود نداشت و شاید ابتدا غیرممکن به نظر می رسید. بعد از کمی تحقیق این کار را عملی کردم و از اوایل سال ۹۵ هر روز یا بهتر است بگویم بیشتر روزها از کرج که محل سکونتم بود به عشق این کار به تهران می رفتم.»

 

او که دوره های باریستا را نیز گذرانده است می گوید: «از ابتدا به این کار صد در صد اطمینان داشتم و برای شروع ۳۰ میلیون تومان هزینه کردم اما همین برایم بس است که درآمد یک روز کارکردن در کافه حدودا ۵ برابر کار کردن یک روزه ام در بانک است؛ هر چند باید بگویم در ابتدا درآمد این کار برایم زیاد مهم نبود چرا که کاری بود که از روی عشق به آن پا گذاشته بودم و هدفم هم این بود که از روی عشق به آن پا گذاشته بودم و هدفم هم این بود که فرهنگ قهوه خوری را در بین مردم ایران باب کنم».

صاحبان این کافه سیار یک زوج خوش ذوق تهرانی هستند که شاید همین شاخصه هم در مطرح شدن آنها و کافه شان بی تاثیر نبوده باشد. ذکرا عباسی لیسانس روزنامه نگاری دارد و فرزاد حسینی مردم شناسی خوانده است و دو سالی را در فکر راه اندازی این ایده که فکرش را هم نمی کردند این چنین بگیرد بودند، اما حالا از اواسط تیرماه ۹۵ که متقارن با عملی کردن آن ایده بود خودشان و فولکس آبی آسمانی رنگشان حسابی سر و صدا کرده و معروف شده اند.

 

آنها در گفت و گویی با مهر گفته اند صفر تا ۱۰۰ کافه راه را خودشان دوتایی سر هم کرده اند و این سر هم کردن حدودا ۶۰ میلیون برایشان آب خورده است. محصولات این کافه شیک و لوکس برخلاف ظاهرش با قیمت هایی مناسب قیمت گذاری شده اند و خانگی نیز هستند.

«ما اوایل فکر نمی کردیم اینچنین کارمان بگیرد اما در همان هفته اول استقبال ها زیاد شد و برای همین این کار حالت خانوادگی گرفت و اعضای خانواده به کمک ما آمدند. چون حجم زیادی شیرینی و کیک و شربت باید آماده می کردیم. هر چند خیلی ها به ما پیشنهاد دادند که شیرینی ها را از مغازه های معتبر تهیه کنیم؛ اما ما دوست داشتیم همه چیز هم تازه باشد هم خانگی؛ برای همین تا جایی که بتوانیم خانگی بودن منوی خود را حفظ می کنیم. تمام شربت ها را مادر درست می کند یا شربت بهار نارنج از شیراز می آید و خواهرهایم هم کیک ها را درست می کنند».

محمد بزرگ صاحب پین کافه است و پین کافه یک فولکس واگن نارنجی خوش رنگ است که مجهز به آشپزخانه ای کامل برای کافه، یک کتاب خانه، میزی برای مشتریان، یک موتور برق و یک جای خواب تک نفره برای زمان های سفر است. مثل اینکه صاحب این کافه خیلی اهل سفر است چرا که اولین روز کاری خود را در منطقه ای کوهستانی در نزدیکی شهر آمل شروع کرده و افتتاح رسمی ای در پانزدهم مهرماه در تهران نیز داشته است.

 

او می گوید: «ایده اولیه پین در همایش کارآفرینی دانشگاه تهران به ذهنش رسید و بعد از آن برای راه اندازی کسب و کاری که دوستش دارد ماشین مورد نظر خود را تهیه و با کمک یکی از دوستانش که هم اکنون نیز همکار و همراه او در این کار است سعی در تجهیز و راه اندازی آن کرد.

علی توپچی ۲۷ ساله است و نرم افزار خوانده و صبح ها در بخش روابط عمومی شرکتی خصوصی مشغول به کار است. او که پیش از این به کارهای مکانیک، نجاری و انواع کارهای اداری پرداخته بود با دیدن انواع کافه های سیار خواهان یکی از این کافه ها می شود و حالا دو ماهی است که به همراهی همسر یکی از دوستانش کافه کومبی قرمز رنگشان را افتتاح کرده اند.

 

او درباره پروسه شکل گیری کافه کومبی کنونی می گوید: «من چون به لحاظ فنی به ماشین وارد بودم خودمان بازسازی این فولکس واگن را شروع کردیم. این پروسه دو ماه طول کشید و حدود ۵۰ میلیون هم صرف این کار شد. هر چند که کارکردن به این شکل مشکلات خاص خودش را دارد اما ما با همه انرژی برای این کار زمان می گذاریم و خدارو شکر در این چند ماه هم خوب پیش رفته ایم و امیدواریم تا دو سه ماه آینده کارمان به سوددهی برسد.

کافه برفین را وحید علیزاده، خالق مجموعه عروسکی موج مکزیکی راه اندازی کرده است. کافه برفین نسبت به دیگر کافه سیارها دو ویژگی متفاوت دارد. اول اینکه همه این کافه بر پشت یک وانت پراید سفید رنگ سوار است و دوم اینکه با همراهی این کافه علاوه بر غذای جسم که متشکل از انواع کاپ کیک ها و دمنوش ها و نوشیدنی های طبیعی است، غذای روح شما نیز تامین می شود.

 

به این ترتیب کافه کتاب برفین نیز با هدف مطالعه کوتاه و براساس طرحی از موسسه خیریه مولود کعبه علاوه بر زیبایی و جذابیت بصری با ارائه کتاب هایی کم قطر چهره ای فرهنگی نیز به کار خود داده است.

واگن کافی توسط سه سرمایه گذار راه اندازی شده است. برای آنها آشنا کردن مردم عادی با قهوه و نوشیدنی های بر پایه اسپرسو جذابیت دارد و معمولا در تلاشند تا اسپرسو و خانواده شان را به عابران معرفی و بسته به ذائقه مشتری به آنها قهوه پیشنهاد کنند. اما چیزی که آنها و البته تمامی این کافه داران را نگران می کند مباحث مربوط به گرفتن مجوز و برخوردهای متفاوت و گاها خوب و بد شهرداری است.

 

محمد قبادی، یکی از سه نفر سرمایه گذار واگن کافی در بخشی از صحبت هایش با آی کافی می گوید: «ما تا به حال نه از سوی نیروی انتظامی و نه از طرف پلیس راهنمایی و رانندگی با مانعی مواجه نشده ایم، اما در مناطق مختلف از طرف اکیپ انضباط شهری برخوردهای متفاوتی دیده ایم، این مفهوم انگار یک اتفاق مردمی است.

نولند کافه هم در بین کافه سیارها دست به ابتکار جالبی زده و توانسته یک جیپ را با دو دستگاه اسپرسو تبدیل به یک کافه از نوع سیار کند. از نورلند کافه به دلیل عدم حضورش در شبکه های مجازی اطلاعات و عکسی در دسترس نیست اما این ایده ناب و تازه حتما در گوشه هایی از این شهر صدا کرده و به کار خود مشغول است.

منبع: برترینها