ساختارهای سیستم عصبی

مخ، توسط بافت نازکی با قطر کمتر از یک چهارم اینچ (تقریبا نیم سانتی متر) پوشیده شده است. این لایه که به رنگ قهوه ای متمایل به خاکستری بوده و پر چین و چروک است، قشر مخ-یا به قول معروف ماده خاکستری-نامیده می شود. در قشر مخ است که قسمت عمده پردازش اطلاعات در آنجا صورت می گیرد. چین و شکنج های قشر مخ این امکان را فراهم می کنند تا سطح گسترده تری از آن درون جمجمه جای گیرد و بدین ترتیب میزان اطلاعات قابل پردازش را افزایش می دهند. مغز انسان در مقایسه با مغز سایر حیوانات چین و شکنج بیشتری دارد.
علاوه بر این، ساختارهایی در زیر قشر مخ موسوم به عقده های قاعده ای وجود دارند. این ها نقش حیاتی در مخابره و رد و بدل اطلاعات بین بخش های مختلف مغز بر عهده دارند. برخی از اختلالات، مانند بیماری پارکینسون، متضمن ناهنجاری هایی در عقده های قاعده ای هستند.
مغز و طناب نخاعی شما را بافت استخوانی فرا گرفته است. مغز توسط جمجمه محافظت می شود و طناب نخاعی توسط ستون فقرات. مغز و طناب نخاعی توسط غلافی متشکل از ۳ لایه غشایی یا ۳ پرده (مننژ) پوشیده شده اند: لایه خارجی سخت شامه نام دارد، لایه میانی، عنکبوتیه و داخلی، نرم شامه. این لایه ها نقش ضربه گیر را برای مغز و نخاع بر عهده دارند. به علاوه، مایعی به نام مایع مغزی نخاعی، که بین عنکبوتیه و نرم شامه واقع شده، به محافظت بیشتر از مغز و نخاع در برابر آسیب های خارجی کمک می کند.
ساختارهای سیستم عصبی
اعصاب محیطی، از نخاع به تمامی نقاط بدن گسیل می شوند. بخش های سیستم عصبی محیطی را بر اساس ۴ ناحیه از ستون فقرات که این اعصاب از آنجا منشعب می شوند، نام گذاری کرده اند: گردن (c)، قفسه سینه (T)، کمر (L)، و لگن (S). طناب نخاعی به عنوان یک شبکه ارتباطی مرکزی برای رد و بدل کردن پیام های عصبی بین مغز و دورترین نقاط بدن که سیستم عصبی به آنها دسترسی دارد، عمل می کند.
سیستم عصبی خودکار شما اعصاب را بین عضلات صاف رگ های خونی (عروقی) و اعضاء داخلی (احشایی)، غدد برون ریز و سلول های کنترل کننده عملکرد اعضاء داخلی توزیع می کند. این سیستم بغرنج و پیچیده، فعالیت های ناخوداگاه اما حیاتی مثل: توزیع جریان خون، تنظیم فشار خون، ضربان قلب، تعریق و حرارت بدن را کنترل می کند. ارتباط بین عملکرد خودکار و غیر خودکار مغز در ناحیه ساقه مغز و هیپوتالاموس صورت می گیرد.
اعصاب جمجمه ای، دسته ای از اعصاب هستند که مستقیما به مغز شما متصل شده اند. این ها به منظور کنترل عضلات صورت، چشم ها، زبان، گوش ها و حلق از مغز خارج می شوند. این اعصاب، ضمنا، پیام های حسی این قسمت ها را به مغز منتقل می کنند.
شریان ها، که اکسیژن و مواد مغذی را از ریه ها و قلب به قسمت مختلف بدن حمل می کنند، نقشی حیاتی در عملکرد مغز یاری می کنند. مغز شما، علی رغم وزن کم و اندازه کوچک خود، ۲۰ درصد برون ده خون قلب و ۲۰ درصد کل اکسیژن مورد استفاده بدن در حال استراحت را به مصرف می رساند. خون توسط زوج شریانی ور تبرال (شریان مهره ای) و کاروتید (شریان وداج گردان) که از آئورت سرچشمه می گیرند، از راه گردن به مغز برده می شود. این شریان های بزرگ، برای توزیع خون به قسمت های مختلف مغز، خود به شاخه های کوچک تری تقسیم می شوند.
منبع: مه شو