درمان سرطان پروستات با شیمی درمانی

شیمی درمانی عبارت است از استفاده از داروهایی که سلول های سرطانی را درمان می کنند. درمان اختصاصی سرطان پروستات به وسیله پزشک و بر اساس موارد زیر تعیین می شود:
سن، وضعیت کلی سلامتی و سابقه پزشکی بیمار
مرحله سرطان
تحمل بیمار نسبت به داروها و روشی های خاصی
انتظارات درباره سیر بیماری
اولویت مورد نظر بیمار
غالبا شیمی درمانی، درمان اولیه سرطان پروستات نیست ولی می توان از آن در مواردی که سرطان پروستات به خارج از غده انتشار یافته است، یا همراه با سایر درمان ها استفاده کرد. براساس نظریه انجمن سرطان آمریکا، شیمی درمانی در سرطان زودرس پروستات بی تاثیر است و اگر چه ممکن است رشد تومور را آهسته کند و درد را کاهش دهد، برای درمان پیشرفته پروستات نیز از موفقیت محدودی برخوردار است.
چگونگی شیمی درمانی و مدت آن به وسیله پزشک متخصص سرطان مشخص می شود. شیمی درمانی ممکن است به صورت تزریق وریدی یا با استفاده از قرص انجام شود و معمولا در آن از ترکیبی از چند دارو استفاده می شود. شیمی درمانی معمولا به صورت دوره ای انجام می شود یعنی بیمار یک مدت تحت درمان قرار می گیرد و سپس مدتی از دارو استفاده نمی کند و دوباره مصرف دارو را شروع می نماید.
شیمی درمانی ممکن است در منزل، بیمارستان، مطب پزشک و یا کلینیک انجام شود. ممکن است بستری نمودن بیمار در بیمارستان به منظور پایش درمان و کنترل عوارض شیمی درمانی ضرورت یابد.
عوارض شیمی درمانی
عوارض شیمی درمانی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود.
اکثر عوارضی شیمی درمانی با تکمیلی درمان از بین می روند. عوارض جانبی مهم شیمی درمانی به داروی مورد استفاده، مقدار و مدت مصرف آن بستگی دارند وعبارتند از:
تهوع و استفراغ، ریزش مو، کم خونی، کاهش قدرت انعقاد خون، زخم های دهانی، افزایشی احتمالی بروز عفونت، خستگی.
داروهای بازدارنده رگ سازی
تشکیل رگ های خونی جدید (آنژیوژنز angliogenesis) فرایندی است که به وسیله بعضی مواد شیمیایی تولید شده در بدن کنترل می شود. اگرچه ممکن است رگ سازی به ترمیم طبیعی زخم کمک کند، سرطان می تواند در اثر ایجاد این رگ های جدید رشد نماید. رگ سازی موجب رسیدن اکسیژن و مواد غذایی به سلولی های سرطانی می شود و در نتیجه، سلولی های مزبور تکثیر می یابند، به بافت های مجاور هجوم می آورند و به سایر نواحی بدن منتشر می شوند (متاستاز می دهند).
دارویی بازدارنده رگ سازی، عاملی شیمیایی است که با سیگنال های تشکیل دهنده رگهای خونی جدید تداخلی می کند. این نوع درمان تجربی که به آن درمان ضد رگ سازی (آنتی آنژیوژنیک) هم گفته می شود می تواند از طریق مهار تشکیل رگ های خونی جدید از رشد سرطان جلوگیری کند.
در بعضی از جانوران، بازدارندههای رگ سازی موجب کوچک شدن تومور و از بین رفتن کامل آن شده اند.
در انسان، در حال حاضر از این ترکیبات فقط در کارآزمایی های بالینی استفاده می شود و استفاده از آن ها هنوز در دست بررسی است و بیماران مبتلا به سرطان پستان، پروستات، لوزالمعده، ریه، معده، تخمدان، دهانه رحم و بعضی سرطان های دیگر از این نظر تحت مطالعه قرار گرفته اند.
منبع: mahsho.com