درمان بیماری پسوریازیس در پوست سر

درمان ریزش مو در سطح مولکولی
دکتر کاترین تامپسون (Catherine Thompson) از انجمن تحقیقاتی کندی کرایگر و دانشکده پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور آمریکا، می گوید : «نتایج جدید در مورد ساز و کار مولکولی زمینه ساز برخی از اختلالات مادرزادی همراه با ریزش مو ممکن است روزی به ما کمک کند تا انواع معمول طاسی را بهتر بشناسیم و با آن مبارزه کنیم. امروزه می دانیم که ژن در گیر در این نشانگانها (موسوم به ژن بی مو)، یک سرکوبگر کمکی نسخه برداری شده است» و پیشنهاد می کند که : «با تعیین اینکه این ژن چه ژن هایی را کنترل می کند، می توانیم اهداف درمانی جدیدی را برای طاسی کشف کنیم»
جهش در ژن بی مو (HR) را ۷۵ سال پیش برای اولین بار در موش ها تشخیص دادند؛ ولی این ژن تا سال ۱۹۹۴ نسخه برداری و مانند سازی (کلون) نشد. سپس، در سال ۱۹۹۸ اولین نشانه از ارتباط میان ارتولوگ (orthologue) انسانی HR و ریزش مو در دو اختلال مادرزادی مو یعنی «آلوپسی یونیورسالیس» و «آتریشی پاپولار» (popular atrichia) گزارش گردید.
به گفته تامپسون، «ژن بی مو هم در پوست و هم در مغز در حال رشد و تکامل است و ما نیز مانند بسیار ی از مردم می خواهیم به عملکرد پروتئین بی مو پی ببریم. ولی توالی مربوط به این ژن سرنخ های زیادی در اختیارمان قرار نداده است». تامپسون و همکارانش اخیراً اعلام کرده اند که پروتئین بی مو یک سرکوبکر کمکی نسخه برداری برای گیرنده های هورمون تیروئید است و گیرنده هورمون تیروئید به سرکوب نسخه برداری کمک می کند. بنابراین، وقتی این ژن دستخوش جهش گردد، احتمالاً سرکوب ژن توسط گیرنده هورمون تیروئیدی مختل شده، و آن ژن های خاص با بیان نامطلوبشان موجب ریزش مو می شوند.
تامپسون می پذیرد که در حال حاضر چیز زیادی راجع به این ژن های خلاف جهت نمی داند، ولی می گوید گروهش امیدوار است که با آزمودن داوطلبان احتمالی و به وسیله تحلیل الگوهای بیان ژن در موش های طبیعی و موش های دچار جهش در hr ، این ژن ها را شناسایی کند. آنجلا کریستیاتو (Angela Christiano) ، از دانشگاه کلمبیا در نیوریوک، می گوید : این یک کار عالی و متقاعد کننده است. و اصولاً، شناخت عملکرد هر ژن در گیر در زیست شناسی مو می تواند به طور کلی پایه ریز درک بهتر بیماریهای مو شود. البته، هم کریستیانو و هم تامپسون اشاره می کنند که برای شناخت انواع معمول طاسی، احتمالاً مجبور خواهند شد تا تعداد زیادی از ژن هایی را که با هماهنگی با یکدیگر عمل می کنند، شناسایی کنند، و نه صرفاً یک ژن را، بنابراین در حال حاضر به نظر می رسد که پوشاندن مناطق طاس یا پذیرفتن مودبانه پیدایش آنها از بهترین واکنش ها نسبت به کم پشتی موی سر باشد.
منبع: مه شو