توصیه هایی برای پیشگیری از دندان های نامنظم

در طی دوره ارتودنسی، توجه خاصی را به تمیز کردن منظم دندان ها معطوف دارید. غذا و پلاک می تواند دور ابزار ارتودنسی تجمع کنند. اگر این رسوبات را خارج نکنید، مواد معدنی دندان کاهش می یابند و ممکن است روی دندان ها نقاط سفید دایمی برجای بگذارد یا باعث پوسیدگی دندان شود. برای مسواک زدن از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید و با دهان شویه فلورایدی که توسط دندان پزشکتان پیشنهاد شده است، دهان را شستشو دهید.گرچه نخ دندان کشیدن قدری مشکل تر است اما آن را انجام دهید.
گرچه دندان ها در هر زمانی قابلیت جا به جایی را دارند اما انجمن متخصصان ارتودنسی آمریکا توصیه می کند.کودکان تا سن ۷ سالگی از این نظر بررسی شوند. اصلاح بعضی از مشکلات نظم دندان در سنین پایین تر، قبل از در آمدن همه دندان های دایمی و کامل شدن رشد صورت راحت تر خواهد بود.
متخصص ارتودنسی، دهان شما یا کودکانتان را به طور کامل معاینه می کند تا بهترین نحوه درمان را انتخاب کند.وی ممکن است برای تعیین محل قرارگیری دندان چه آنها که جوانه زده اند و چه آنها که هنوز بیرون نزده اند، تعدادی عکس اشعه X درخواست کند. عکس های اشعه X مخصوص، در تعیین اندازه، محل قرارگیری و ارتباطات فک و دندان ها مفید هستند.
وسیله تشخیصی دیگر قالب گیری از دندان هاست . دندان پزشک از شما می خوهد یک ماده نازک شبیه موم را توسط دندان ها بفشارید تا نقشه ای از دندان ها به دست آید. این نقشه برای ساختن قالب گچی که به طور دقیق آرایش واقعی دندان های بالا و پایین را نشان می دهد استفاده می شود گاهی اوقات برای تشخیص دقیق، عکس برداری از دندان و صورت و سایر روش های اندازه گیری و ثبت نیز ضرورت می یابد.
اگر فک تحتانی به طور قابل ملاحظه ای کوچک تر از فک فوقانی باشد، دندان های فوقانی به میزان زیادی جلوتر از دندان های تحتانی قرار می گیرند (جلوزدگی فک فوقانی) به طور مشابه، اگر فک پایین بزرگ تر از فک فوقانی باشد، دندان های پیش فوقانی پشت دندان های تحتانی قرار می گیرند (جلوزدگی فک تحتانی).
در صورت وجود اختلاف بازر بین فک فوقانی و تحتانی، بهترین راه درمان احتمالاً یک نوع عمل جراحی به نام عمل جراحی ارتودنسی خواهد بود. اما در بیشتر موارد می توان این قبیل مشکلات را با استفاده از ابزار گوناگون اصلاح کرد.
منبع: مه شو