تصاویر/ زندگی در دمای منفی ۶۰
در ساختمان‌های متروک هم می‌چرخد، مانند ساختمانی که قبلاً متعلق به یک شرکت بیمه بود. ساختمان‌های زیادی خالی هستند. در حال حاضر ۱۱۳۱ نفر در روستای ورخویانسک زندگی می‌کنند که حدود نیمی از آن‌ها ۱۵ سال در این روستا اقامت داشته‌اند.
فرادید| “آیال” پانزده سال دارد و
آخرین فرزند خانواده است. او هنوز هم با مادرش در روستای کوچک
“ورخویانسک” در شرق روسیه زندگی می‌کند.
او نیز قصد دارد مانند چهار خواهر و برادر بزرگش
خانه را ترک کند و برای تحصیل به شهر “یوکوتسک” برود که ۶۰۰ کیلومتر با
زادگاهش فاصله دارد. بااینکه این روستای کوچک اینترنت ۳G دارد و نوجوانان می‌توانند
رویدادهای زندگی خود را در اینستاگرام به اشتراک بگذارند و جهان را به‌آسانی کاوش
کنند، اما معمولاً اکثرشان به شهرهای بزرگ‌تر می‌روند.
عکاسی به نام “بریس پورتولانو” زندگی
آیال در چند ماه آخر زندگی در این روستا را ثبت کرده که چگونه زمانش را میان
مدرسه، کامپیوترش و پیاده‌روی‌های انفرادی در چشم اندازهای یخ‌زده روستا تقسیم می‌کند.
مادر آیال از همسرش جدا شد و پنج فرزند خود را به‌تنهایی
بزرگ کرد. کف خانه، یکی از غذاهای محبوب آیال قرار دارد؛ غذایی محلی به نام “Stroganina”. ماهی یخ‌زده به تکه‌های
نازک برش زده می‌شود و همان‌طور به‌صورت خام و به‌عنوان پیش وعده با نمک و فلفل
سرو می‌شوند.
روستای ورخویانسک بر سر عنوان سردترین روستای
جهان با “اویمیاکن”، منطقه‌ای در جنوب شرقی شهر، رقابت دارد. اما رکورد
جهانی گینس برای بیشترین دامنه تغییرات دمایی (از ۶۷٫۸- تا ۳۷٫۳ درجه سلسیوس) در
جهان را دارد.
از رودخانه بلوک‌های یخ کنده می‌شوند و به‌عنوان
آب آشامیدنی در اختیار خانواده‌ها قرار می‌گیرد. تمام خانه‌ها انبار آب مختص خود
را دارند و معمولاً بلوک‌های یخ را خارج از خانه ذخیره می‌کنند. سپس بلوک‌ها را اندک‌اندک
در خانه آب می‌کنند. آب جاری برای ممانعت از انجماد لوله‌ها دمای بسیار بالایی
دارد و درنتیجه قابل آشامیدن نیست.
دمای هوا آن‌قدر پایین است که برخی جزئیات زندگی
روزمره شکل جدیدی به خود می‌گیرد:
·
عمر باتری‌ها تنها چند دقیقه است
·
جوهر قبل از نوشتن منجمد می‌شود
·
استفاده از عینک‌های فلزی خطرناک است
مردم محلی ماشین‌هایشان را در تمام طول روز روشن
نگاه می‌دارند، در غیراینصورت ممکن است تا بهار نتوانند ماشین را روشن کنند. به اسب‌ها
و سگ‌های روستا در پاییز رسیدگی می‌شود تا لایه‌ای چربی کسب کنند. بعلاوه، آن‌ها
را پوست‌های ضخیم می‌پوشانند تا در این سرمای طاقت‌فرسا دوام بیاورند. اسب
“یاکوت” کوچک و مقاوم است و عمدتاً برای گوشتش پرورش داده می‌شود.
این مکان اهمیت زیادی زندگی، اقتصاد و مسائل
معنویِ سیبری دارد.
آیال معمولاً غرق در افکارش در کوچه پس‌کوچه‌های
روستا قدم می‌زند؛ تنها یا به همراه سگ همسایه باهم دوست شده‌اند. دوست دارد
درباره زندگی‌اش در شهر جدید فکر کند. می‌خواهد زمانی که بزرگ شد بازیگر یا نویسنده
شود.
در ساختمان‌های متروک هم می‌چرخد، مانند
ساختمانی که قبلاً متعلق به یک شرکت بیمه بود. ساختمان‌های زیادی خالی هستند. در
حال حاضر ۱۱۳۱ نفر در روستای ورخویانسک زندگی می‌کنند که حدود نیمی از آن‌ها ۱۵
سال در این روستا اقامت داشته‌اند.
در اوقات فراغت، ایال و همسایه‌اش بازی‌های
کامپیوتری بازی می‌کنند که برادرش در شهر برایشان دانلود کرده است. خواهر و
برادرهایش سالی یک‌بار در طول تعطیلات تابستان به آن‌ها سر می‌زنند و دورهمی بزرگ
برگزار می‌کنند.
بلیت‌های هواپیما در این منطقه بسیار گران است. یک
سفر یک‌طرفه صدها پوند هزینه برمی‌دارد. برای اتصال منطقه ورخویانسک به یوکوتسک،
از هواپیماهای “Antonov AN-24” دوره شوروی
استفاده می‌شود.
برخی اوقات به دلیل شرایط بد آب و هوایی
مسیریابی دشوار می‌شود. شرکت هواپیمایی مرتبط از سال ۲۰۰۳ تاکنون، شش سقوط و سانحه
بزرگ را تجربه کرده است.
منبع: BBC
ترجمه: گلناز یغمایی
منبع: فرادید
