انواع آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماری های عفونی

اختصاصی بودن
هر آنتی بیوتیک علیه انواع خاصی از باکتری ها عمل می کند برخی تنها یک یا دو نوع باکتری باکتری را از بین می برند.برخی هم وسیع الطیف هستند.وقتی پزشک شما شک می کند که شما دچار عفونت شده اید، ابتدا از خون، چرک، ادرار، مدفوع یا خلط شما نمونه برداری می کند تا عامل عفونی را در محیط آزمایشگاهی کشت دهد. هدف از این کار شناسایی عامل عفونت و تعیین مقاوم یا آسیب پذیر بودن آن گونه خاص به طیفی از آنتی بیوتیک ها می باشد.برای آماده شدن جواب کشت دست کم ۲۴ ساعت وقت لازم است. بنابراین بسته به تشخیص، پزشک ابتدا آنتی بیوتیکی تجویز می کند که با طیف وسیعی از باکتری ها مقابله می کند (آنتی بیوتیک وسیع الطیف) و سپس با مشخص شدن نوع باکتری در پی جواب آزمایش، آنتی بیوتیک را به انواع اختصاصی تری تعدیل می کند.
موضعی یا خوراکی ؟
برای برخی از عفونت های موضعی مثل عفونت چشم با پوست، می توان محلول یا پماد آنتی بیوتیک را به شکل موضعی مورد استفاده قرار داد. در اکثر موارد، آنتی بیوتیک ها را به صورت خوراکی، داخل وریدی یا تزریق عضلانی مصرف می کنند. در مواردی که عفونت جدی و شدید باشد یا امکان جذب کامل دارو از راه گوارشی نباشد، از آنتی بیوتیک های وریدی یا عضلانی استفاده می شود.
انواع
آنتی بیوتیک وقتی وارد جریان خون شد، سریعاً به تمام نقاط بدن منتقل می شود. تنها ۱ دقیقه طول می کشد تا قلب شما، تمام خون موجود در بدن را به گردش در آورد. اما، آنتی بیوتیک تنها جایی عمل می کند که با باکتری مورد نظر مواجه شود.بسته به نوع آنتی بیوتیک و دوز آن، داروها یا منجر به نابودی باکتری یا ممانعت از تکثیر آن می شوند.
آنتی بیوتیک هایی مثل پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها با ایجاد تداخل در توانایی باکتری ها در ساخت دیواره سلولی، نهایتاً باعث نابودی آنها می شوند. سایر آنتی بیوتیک ها، از جمله تتراسایکلین ها، سولفرنامیدها، آمینوگلیکوزید ها (جنتامایسین، استروپتومایسین) و ماکرولیدها (آریترومایسین)، مانع از رسیدن پروتئین ها و مواد شیمیایی مورد نیاز برای تقسیم سلولی و بقاء باکتری ها می شوند. این مسئله، برای سیستم ایمنی بدن شما امکان تحت کنترل در آوردن و نابودی باکتری ها را فراهم می سازد.
منبع: مه شو