انتقادیک اصلاح‌طلب ازسیدحسن وخوئینی‌ها
گروه سیاسی: «یدالله اسلامی» از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب و دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس در یادداشتی انتقادی به سیدحسن خمینی و آیت الله موسوی خوئینی‌ها، با عنوان «به کجا می‌رویم؟!» نوشت: آقای روحانی کابینه‌ای را معرفی کرد که رأی ۲۴ میلیونی را نمایندگی نمی‌کند ولی سوگند یاد می‌کند که از اینها بهتر نیافته است. می‌گوید می‌خواسته است سه زن به عنوان وزیر معرفی کند و نشده است و پیش از آن هم تاکید می‌کند که برای چینش کابینه تحت فشار نبوده است. نمایندگان لیست امید بدون اعتنا به درخواست‌های اجتماعی به محافظه کارترین اعضای کابینه رأی یک پارچه می‌دهند. و دریغ از توضیحی به مردمانی که باامید به آنها رأی داده‌اند. آقای روحانی هم ضرورتی نمی‌بیند که به مردم توضیحی روشن بدهد.
شهردار تهران معرفی می‌شود ولی حکم وی امضا نمی‌شود، توضیحی نه از جانب شورای شهر ونه از جانب وزارت کشور داده نمی‌شود. به توصیه وزیر کشور سرپرستی برای شهرداری تهران برگزیده می‌شود وحکم اقای نجفی در پیچ وخم هایی که نمی‌گویند کجاست گیر می افتد. آقای موسوی خوئینی‌ها و سید حسن خمینی به تعریف و تمجید قالیباف همت می‌گمارند و این همه گزارش‌هایی را که تاکنون درهمه جا منتشر شده است نادیده می‌گیرند یعنی خواست بخش بزرگی از مردم تهران را که در دوره گذشته هم به قالیباف رأی ندادند و مشکلات شهر تهران را هم در رقابت‌های انتخاباتی شنیدند و هم در گزارش‌هایی که به وضوح کاستی‌های بی شمار را نشان می‌داد نگرانی خود را از آینده‌ی شهر محل زندگی خود بروز دادند محل بررسی نمی‌دانند. و توصیه می‌شود که این گزارش‌ها به هیچ انگاشته شود. یعنی چی؟ نمی‌دانیم؟
اینها و همه‌ی اینها امید را نشانه می‌رود. تردیدها روز افزون می‌شود. پرسش‌ها تلنبار می‌شود. مردم درگوشی خواهند گفت اینها چه می‌گویند و چرا سخنشان در گذر زمان این همه دگرگونه می‌شود؟ مردم کم کم رشته‌های پیوند خود را می‌گسلند. اینها نشانه‌های روشن است ولی چرا برخی سعی می‌کنند اینها را نادیده بگیرند به خود آنها مربوط است. این رفتار سبب می‌شود که کم کم مردم کسی را به عنوان پشتیبانی واقعی در میدان سیاست نپذیرند و پیامد این واکنش اجتماعی روشن است. این سخنان و رفتارها به هر دلیل که بیان شود وعمل شود پاسخ گوی مشکلات و پرسش‌های بسیار نیست. کاش بیشتر دقت کنند.
منبع: بهارنیوز