آیا مصرف قرص ویتامین و مواد معدنی اضافه لازم است؟

به نظر می آید که دیگر لازم نیست قرص ویتامین و مواد معدنی اضافه مصرف کنیم. درست است؟
کاملا! اختلاف نظرها و جر و بحث ها راجع به این که اصلا قرص های اضافی لازم است یا نه، خود به تنهایی یک کتاب است. می خواهم ببینم طی قرن ها زندگی، ما بدون این قرص ها چگونه اموراتمان را می گذراندیم؟ تولید و فروش این قرص ها و پودرها و شربت های ویتامین و غیره یکی از بزرگ ترین تجارت های امریکا است. فروش این داروها حدودا دو بیلیون دلار در سال است! حال نمی دانم چقدر برای بازاریابی است و چقدر حقیقت دارد.
یک لیست طولانی از اسامی متخصصان تغذیه که همه درون انجمن های دارویی فعالیت دارند و هم در بیرون آن در دست است که همگی بر ضررهای ویتامین و مواد معدنی از طریق مصنوعی به بدن شدیدا پافشاری می کنند. دیکتر میرون وینیک، مدیر انستیتو تغذیه در دانشگاه کلمبیا تاکید می کند که بعضی از ویتامین های ذخیره بدن که کاملا بی ضرر هستند زمانی که به صورت مصنوعی مصرف می شوند مشکلات زیادی مثل آسیب به اعصاب، ناراحتی های خفیف روده ای و لطمه های مهلک کبدی را بوجود می آورند (روزنامه لس آنجلس تایمز/بیستم دسامبر ۱۹۸۳)
در مورد نیازهای بدن ما به ویتامین و مواد معدنی بیش از حد، اغراق شده است. مقدار ویتامین لازم برای بدن در طول یک سال حتی یک انگشتانه را هم پر نمی کند. آنچه به عنوان مصرف روزانه به ما توصیه شده دو برابر احتیاج واقعی است. این مطلب ممکن است تعجب آور باشد ولی واقعیت دارد. تمام ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای بدن در میوه و صیفی و سبزی وجود دارد. آن قدر احتیاج بدن به این مواد کم است که حتی اگر شما مقدار کمی میوه و صیفی تازه بخورید این احتیاجات برآورده می شوند. این برنامه طوری طراحی شده که مواد حتی بیشتر از حد لازم در خالص ترین، راحت ترین، و قابل جذب ترین شکل ممکنه به بدن می رسد. تولید کننده های این ویتامین ها در تبلیغات محصولاتشان، تمام مدت می گویند که این محصولات صد در صد خالص و طبیعیند ولی، کیفیت هیچ چیز به گرد پای آنچه در سبزی و صیفی و میوه یافت می شود هم نمی رسد. صد در صد طبیعی بودن یعنی توسط طبیعت خلق شدن، من شخصا تا به حال درخت قرص ویتامین و مواد معدنی ندیده ام.
بدن به داروهای ساخته دست بشر احتیاج ندارد. چرا که در مراحل استخراج و تجزیه، مواد به راحتی تغییر شکل می دهند. داروهای ویتامین در بدن تبدیل به سم می شوند. بدن آن ویتامین و مواد معدنی را می تواند به راحتی به مصرف برساند که در کنار مواد دیگر در تمام غذاهای مصرفی یافت می شود. یک بار که مجزا یا از دیگر مواد دور شوند، ارزش غذایی خود را از دست می دهند. پس بنا بر این ترکیب دوباره ویتامین ها کاری بیهوده است. در حال حاضر تکنولوژی وجود دارد که می تواند یک دانه گندم را در آزمایشگاه خلق کند. تمام ترکیبات شیمیایی می توانند دوباره سازی شوند و یک دانه گندم را بسازند. ولی اگر آن دانه در زمین کاشته شود هرگز رشد و نمو نمی کند. در حالی که اگر دانه های گندمی که در گورهای ۴۰۰۰ساله کشف شده را در خاک بکاریم جوانه می دهد! یک نکته خاص در ساختن دانه گندم فراموش شده، نیروی حیات! این نکته همانی است که در ساختن ویتامین ها و مواد معدنی هم فراموش شده است. ای کاش به درد نخور بودند. این محصولات در بدن تفاله های سمی تولید می کنند. هدف ما حذف تفاله های سمی است نه تولید آنها.
بدن معمولا از قانون حداقل برخوردار است. به کلام دیگر، یک بار که ویتامین و مواد معدنی لازمه را دریافت کرد، دیگر از دریافت اضافی آن خودداری می کند. به فرض که ۱ لیوان و ۱ پارچ پر از آب میوه داشته باشید. لیوان را فقط تا لب آن می توانید پر کنید، بیشتر که نمی شود. اگر باز هم بریزید جز این که از لب لیوان سر برود و آب میوه ها را حرام کنید، کار دیگری نکرده اید. این اتفاق دقیقا همان اتفاقی است که در صورت اضافه بودن ویتامین و ماده معدنی در بدن می افتد. بعد که این اضافی ویتامین با تبدیل به تفاله سمی جبران شد، نوبت به صرف انرژی باارزش بدن می رسد چرا که می خواهد به نوعی از شر این ها خلاص شود. در این جریانات فشار زیادی بر کلیه ها و کبد وارد می آید. در صورت مصرف این داروها، ویتامین ها همیشه به صورت مازاد باقی می مانند و به این ترتیب شما صاحب غیر طبیعی ترین ، بی انرژی ترین و دستکاری شده ترین پرهیز غذایی هستید. روش دائمی غذایی که در تناسب و تندرستی به شما پیشنهاد شده، مطمئن ترین راه دریافتن تمام ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای بدن است. سلامتی اکتسابی است. سلامتی با زندگی سالم بوجود می آید. سلامتی را درون شیشه ای در فروشگاه نمی فروشند. پس، انرژی خود را ذخیره کنید. همین طور پولتان را!
منبع: مه شو