آشنایی بیشتر با پروتئین ها

پروتئین ها، اساس ساختمان های بدن انسان و جانوران، شامل عضالات، پوست، مو و غیره را تشکیل میدهند.
پروتئین ها از اسیدهای آمینه تشکیل شدهاند که گاهی تعداد آنها به هزاران اسیدآمینه میرسد. اسیدهای آمینه برای تولید پروتئینهای جدید بدن (احتباسی پروتئین) و جایگزینی کردن پروتئینهای مزبور به جای پروتئینهای تخریب شده (نگهداری پروتئینی) ضروری هستند. اسید آمینه های غیر ضروری به طور معمولی از طریق ادرار دفع می شوند.
بدن انسان حدود ۲۰ اسید آمینه را مصرف می کند که حدود ۱۰ تای آنها، «ضروری» (اساسی)).
مواد غذایی حاوی اسید آمینه های ضروری، منبع پروتئینی «کاملی» و مواد غذایی فاقد این اسید آمینه ها، منبع پروتئینی «ناکاملی» نامیده می شوند. میتوان با ترکیب دو منبع پروتئینی ناکامل (مثل برنج و لوبیا یا حبوبات دیگر)، یک منبع پروتئینی کامل به وجود آورد.
پروتئین در گوشت، توفو (پنیر سویا؛ نوعی پنیر که از خمیر سویا ساخته می شود) و سایر فرآورده های سویا، تخم مرغ، غلات، حبوبات و لبنیات به مقدار زیاد یافت می شود.
تعدادی از اسیدهای آمینه پروتئینها میتوانند به گلوکز تبدیل شوند و از طریق فرایندی موسوم به «گلوکونئوژنز» به عنوان سوخت بدن به کار روند. بقیه اسید آمینه ها دفع می شوند.
بدن برای ساختن و نگهداری استخوان ها، عضلات و پوست به مصرف پروتئینهای غذایی نیاز دارد.
پروتئینهایی که از گوشت و سایر فرآوردههای حیوانی به دست می آیند، «کاملی» هستند یعنی تمام اسید آمینههایی را که بدن قادر به ساختن آنها نیست تامین می کنند. پروتئینهای گیاهی ناکامل هستند و باید با ترکیب آنها، اسید آمینه های لازم بدن را تأمین نمود. ه مصرف روزانه ی پروتئین ضروری است زیرا پروتئینها برخلاف چربیها یا کربوهیدراتها در بدن ذخیره نمی شوند
افراد با وزن متوسط به روزانه ۵۰ تا ۶۵ گرم پروتئین نیاز دارند که در ۱۰۰ گرم گوشت و یک پیمانه پنیر لور یافت می شود.
مواد معدنی (کانی)
صفر کیلوکالری/گرم
• مواد معدنی رژیم غذایی، عناصر شیمیایی مورد نیاز ارگانیسمهای زنده هستند. این مواد، از عناصری به جز کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن که در مولکولهای آلی متداول یافت می شوند تشکیل اصطلاحی منسوخ و قدیمی است، زیرا هدف از تعریف، توضیح درباره ی یونها شدهاند. واژهی «معدنی»، است و نه ترکیبات شیمیایی یا مواد معدنی واقعی، بعضی از متخصصان تغذیه توصیه میکنند که این عناصر سنگین تر، باید از طریق خوردن غذاهای خاص (حاوی عنصر یا عناصر مورد نظر)، ترکیبات و حتی گاهی مواد معدنی مانند کربنات کلسیم تأمین شوند. گاهی این «مواد معدنی» از منابع طبیعی مانند صدف خوراکی به دست می آید. در بعضی موارد به رژیم های مجزا از غذای مانند مکمل های معدنی بدن با استفاده از مواد معدنی به ساختن استخوان و هورمون ها میپردازد و ضربان قلب را تنظیم می کند.
• مواد معدنی را به دو گروه « مواد معدنی درشت» (maCrOmineralS) و «ذرات معدنی» (trace minerals) تقسیم می کنند.
«مواد معدنی درشت»، موادی هستند که بدن به مقادیر بیشتری به آنها نیاز دارد و عبارتند از: کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم، پتاسیم، کلر، و سولفور (گوگرد). «درات معدنی» به مقدار کمتر مورد نیاز هستند و عبارتند از: آهن، منگنز، مس، کروم، روی، ید، کبالت، فلوراید و سلنیوم.
بهترین راه برای تأمین مواد معدنی مورد نیاز بدن، خوردن انواع غذاها است. در بعضی موارد، پزشکان مکمل های معدنی را تجویز می کنند.
منبع: mahsho.com