بایگانی دسته ی : جامعه

با احتساب روزهای وزارت دانش آشتیانی و تغییراتی که در پست های این وزارتخانه اتفاق افتاده است، به صورت میانگین هر ۷ روز یک تغییر در پست های این وزارتخانه انجام شده است.

به گزارش مهر، یازدهم آبان ماه سال ۱۳۹۵ نمایندگان با ۱۵۷ رای موافق، ۱۱۱ رای مخالف و ۶ رای ممتنع از مجموع ۲۷۴ رای اخذ شده به دانش آشتیانی اعتماد کردند و ریاست صندلی وزارت آموزش و پرورش را به او سپردند.

۵۸  روز از ریاست دانش آشتیانی در وزارت آموزش و پرورش می گذرد، بیشترین عملکردی که از سوی دانش آشتیانی در این ۲  ماه به چشم آمد، تغییر و جابه جایی عوامل این وزارتخانه بود.

با مروری بر انتصابات وزیر آموزش و پرورش با احتساب روزهای وزارت دانش آشتیانی به این نتیجه می رسیم به صورت میانگین هر ۷ روز یک جابه جایی صورت گرفته است.

هجدهم آبان و برکناری بطحایی

پس از هفت روز سکانداری وزارت آموزش و پرورش تغییرات در وزارت آموزش وپرورش آغاز شد، اولین برکناری و انتصاب در روز هجدهم آبان ماه سال جاری بود. سید محمد بطحایی برکنار شد و «حسین فرزانه» به عنوان سرپرست معاونت توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش منصوب شد.

۲۲ آبان و برکناری کفاش

۲۲ آبان ماه سال جاری، حمید رضا کفاش برکنار شد و «مهدی فیض» به عنوان سرپرست معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش منصوب شد.

۲۵ آبان و دو انتصاب

۲۵ آبان ماه سال جاری، طی حکمی از سوی وزیر آموزش وپرورش «دکتر محمد مهدوی» به عنوان مشاور عالی وزیر آموزش و پرورش منصوب شد و در همان روز با صدور حکمی، محمد فاضل مدیرکل دفتر وزارتی وزارت آموزش وپرورش برکنار شد و مجتبی زینی وند، مدیرکل مدارس غیردولتی جایگزین او شد.

۷ آذر و برکناری سیاری

در انتصابات وزیر آموزش وپرورش، ۱۲ روز وقفه افتاد و در روز ۷ آبان ماه سال جاری، فرشید سیاری، مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش برکنار شد و وزیر آموزش وپرورش طی حکمی «عباسعلی باقری» را به عنوان مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش وپرورش منصوب کرد.

۶ دی و برکناری رئیسی

روز ششم دی ماه سال ۹۵ طی حکمی از سوی فخرالدین احمدی دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش، «محمد تقی نظرپور» به عنوان «رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور» منصوب شد. پیش از این مرتضی رئیسی این پست را برعهده داشت.

نکته قابل توجه در احکام این انتصابات عدم قدردانی از زحمات افرادی است که پیش از این پستی را داشته اند. خبرنگاران نیز در مراسم تودیع و معارفه هیچ یک از این مسئولان دعوت نشدند.

صندلی معاونت ابتدایی وزارت آموزش وپرورش ۴ ماه است که خالی است و پیش از برکناری علی اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش سابق، محمد دیمه ور نامه استعفای خود را ارائه داده بود که موافقت نشد. با آغاز سال تحصیلی ۹۵_۹۶ تاکنون معاونت ابتدایی وزارت آموزش وپرورش در وزارت آموزش وپرورش حضور نیافته است.

اکنون این موضوع مطرح است که چرا وزیر آموزش و پرورش بااین میزان تغییراتی که در سطح مدیران آموزش و پرورش انجام داده است، برای معاونت بیش از هفت میلیون دانش آموز ابتدایی شخصی را تعیین نمی کند. آیا معاونت ابتدایی برای دانش آشتیانی اهمیتی ندارد؟

برخی افرادی از در داخل وزارتخانه مدعی هستند، افرادی در وزارتخانه به فخرالدین دانش آشتیانی مشاوره می دهند، مشاوره هایی که موجب این تغییر و تحول شده است و چون معاونت ابتدایی در اولویت مشاوران نیست با گذشت ۴ ماه شخصی معرفی نشده است.

منبع: alef.ir

یک عضو کمیسیون اجتماعی مجلس گفت که با توجه به اجرایی نشدن لایحه حمایت از کودک این کمیسیون در حال انجام پیگیری‌های لازم در مورد چرایی اجرایی نشدن این قانون از سوی قوه قضاییه است.

محمدرضا بادامچی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: با توجه به اینکه ایران عضو کنوانسیون حمایت از حقوق کودک است از مجلس نهم لایحه حمایت از کودک را به تصویب رساند و بعد از رفع ایرادات شورای نگهبان این لایحه برای اجرا به قوه قضاییه ارجاع شد منتهی تاکنون اجرایی نشده است.

وی افزود:‌ کمیسیون اجتماعی در آخرین جلسه خود قبل از ورود مجلس به برنامه ششم توسعه مقرر کرد که پیگیری‌های لازم را برای موانع پیش رو جهت اجرایی شدن این قانون انجام دهد. ظاهرا اجرایی شدن این قانون در قوه قضاییه با مشکلاتی روبرو است که روند نوشتن آیین نامه و اجرایی شدن آن بیش از سه سال است که به طول انجامیده است.

وی تاکید کرد که قطعا کمیسیون اجتماعی پیگیری‌های لازم را برای انجام اجرایی شدن این قانون انجام می‌دهد.

منبع: alef.ir

لایحه بودجه ۹۶ درحالی به مجلس ارائه شده است که روسای دانشگاه های برتر از رشد بودجه این مراکز گلایه دارند و معتقدند این مراکز با این روند، وارث مشکلاتی در سال آینده خواهند بود.
 

به گزارش مهر، براساس لایحه بودجه سال ۹۶ بودجه دانشگاه های کشور حدود ۱۳.۵ درصد رشد کرده است اما سهم رشد دانشگاه های برتر کشور تنها ۹ تا ۱۰ درصد است. رشدی که شاید جوابگوی افزایش حقوق های کارکنان دانشگاه ها باشد و نتوانند نفس تازه ای به آموزش و پژوهش کشور ببخشند.

باتوجه به اینکه طی سال های گذشته بودجه دانشگاه ها به صورت کامل اختصاص داده نشد بنابراین دانشگاه ها با حجمی از مشکلات مالی در حوزه های پرداخت حقوق، آموزش و پژوهش مواجه هستند و نمی توانند از زیر بار این مشکلات با بودجه های فعلی کمر راست کنند.

به دلیل شیب بسیار ملایم رشد بودجه دانشگاه های برتر در سال ۹۶ نمی توان انتظار داشت این مراکز شرایط مطلوب آموزشی و پژوهشی را تجربه کنند.طبق گفته روسای دانشگاه ها در سال آینده وضعیت بودجه ای برای دانشگاه های کوچک تر مطلوب است اما نمی توان انتظار داشت دانشگاه های بزرگ و برتر کشور به دلیل شیب بسیار ملایم رشد بودجه خود در سال آینده شرایط مطلوب آموزشی و پژوهشی را دنبال کنند.

باتوجه به گلایه روسای دانشگاه ها از بودجه سال آینده مراکز آموزشی به سراغ روسای دانشگاه های برتر کشور رفتیم که بیشترین اعتراض را به بودجه های خود در سال آینده دارند تا از وضعیت رشد بودجه ای این مراکز و مشکلات پیش روی آنها باخبر شویم.

توقف فعالیت های آموزشی و پژوهشی با بودجه های فعلی

دانشگاه شیراز یکی از دانشگاه های بزرگ و برتر کشور است که رشد بودجه آن برای سال آینده ۹ تا ۱۰ درصد در لایحه بودجه پیش بینی شده است و طبق اعلام مجید ارشاد لنگرودی رئیس سابق دانشگاه شیراز این میزان رشد نمی تواند پاسخگوی نیازهای آموزشی و پژوهشی دانشگاه باشد.

وی افزود: با این میزان افزایش بودجه تنها می توانیم حقوق کارمندان و اساتید را افزایش دهیم.



رئیس سابق دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: با این میزان رشد بودجه بسیاری از برنامه ها و فعالیت های دانشگاه در سال آینده با اختلال مواجه خواهد شد.

ارشاد لنگرودی با بیان اینکه دانشگاه ها نقش ویژه ای در توسعه کشور دارند، گفت: به دلیل اهمیت جایگاه دانشگاه ها امیداوریم مسئولان کشور بودجه مناسبی را برای این مراکز در نظر گیرند.

وی عنوان کرد: دانشگاه های بزرگ برای دستیابی به اهداف علمی و آموزشی خود نیازمند حداقل ۲۰ درصد افزایش بودجه هستند.

رشد بودجه دانشگاه های برتر کمتر از متوسط آموزش عالی

هوشنگ طالبی، رئیس دانشگاه اصفهان که وضعیت رشد بودجه این دانشگاه و به خصوص دانشگاه های برتر کشور را برای سال آینده مطلوب ارزیابی نمی کند، در گفتگو با مهر گفت: رشد بودجه دانشگاه های برتر کشور در وضعیت خوبی قرار ندارد.

وی عنوان کرد: رشد بودجه آموزش عالی برای سال آینده حدود ۱۳ درصد پیش بینی شده است اما این رشد برای دانشگاه های برتر کمتر از متوسط رشد آموزش عالی پیش بینی شده است.

رئیس دانشگاه اصفهان خاطرنشان کرد: رشد بودجه این دانشگاه برای سال آینده حدود ۱۱.۸ درصد است که این میزان رشد نمی تواند پاسخگوی نیازهای دانشگاه در حوزه های آموزشی و پژوهشی باشد.

تولید علم سهم دانشگاه های برتر؛ بودجه «هیچ»

با وجود آنکه ۷۵ درصد تولید علم کشور به واسطه دانشگاه های برتر صورت می گیرد اما مسئولان این دانشگاه ها گلایه دارند که با بودجه های فعلی نمی توان شاهد شکوفایی بیشتر توانمندی های این مراکز در کشور بود.

محمود فتوحی، رئیس دانشگاه صنعتی شریف گفت: وزارت علوم به دنبال بین المللی سازی و ارتقا علمی و آموزشی دانشگاه ها است اما با بودجه های فعلی نمی توان انتظار داشت تا این مراکز بتوانند در این مسیر قدم بردارند.

تخصیص بودجه به دانشگاه ها برمبنای سرانه و تعداد دانشجو روش مناسبی نیست.وی که رشد بودجه این دانشگاه را برای سال ۹۶ حدود ۱۱ درصد عنوان می کند معتقد است این رشد بودجه مناسب با فعالیت های دانشگاه بزرگی مانند دانشگاه شریف نیست.

رئیس دانشگاه صنعتی شریف تاکید کرد: تخصیص بودجه به دانشگاه ها برمبنای سرانه و تعداد دانشجو روش مناسبی بشمار نمی رود.

فتوحی اظهار داشت: بودجه دانشگاه ها برمبنای سرانه دانشجویی تقسیم می شود که براین اساس بودجه برای دانشجویان کارشناسی ۴ سال، برای دانشجویان کارشناسی ارشد ۲ سال و دکتری نیز ۴ سال تعیین شده است.
وی عنوان کرد: این درحالی است که به دلیل سختگیری ها و تاکید بر کیفیت آموزشی میزان ماندگاری دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به طور متوسط بیشتر از دیگر دانشگاه های کشور است.

رئیس دانشگاه صنعتی شریف گفت: براین اساس بودجه این دانشگاه برمبنای تعداد ۹ هزار و ۶۰۰ دانشجو تعیین می شود این درحالی است که اکنون در این دانشگاه ۱۰ هزار و ۷۰۰ دانشجو شاغل به تحصیل وجود دارد.

فتوحی افزود: با روند فعلی این دانشگاه از نظر دریافت و تخصیص بودجه متضرر می شود و امیدواریم اصلاحاتی در این زمینه صورت گیرد.

نارضایتی بودجه در دانشگاه صنعتی امیرکبیر

مسئولان دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز از رشد بودجه این دانشگاه برای سال ۹۶ راضی نیستند و معتقدند با این روند مشکلات همچنان مهمان این دانشگاه خواهد بود .



احمد معتمدی، رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر در گفتگو با مهر، رشد بودجه این دانشگاه برای سال آینده را حدود ۱۰ درصد عنوان کرد و گفت: با این روند نمی توان انتظار داشت تا مشکلات دانشگاه از بین برود.

وی عنوان کرد: این میزان رشد بودجه نمی تواند نیازهای دانشگاه را پاسخ دهد.

دانشگاه های برتر مجازات می شوند

محمود مدرس هاشمی، رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان که روند رشد بودجه دانشگاه های برتر را نوعی مجازات این مراکز قلمداد می کند گفت: در روند تخصیص بودجه هیچ نوع امتیاز خاصی برای دانشگاه های برتر کشور دیده نشده و با این روند به نظر می رسد این دانشگاه ها مجازات شوند.

وی عنوان کرد: رشد بودجه دانشگاه های کشور حدود ۱۳ درصد برای سال ۹۶ تعیین شده این درحالی است که دانشگاه های برتر تنها رشدی ۱۰ درصدی داشته اند که این میزان رشد بسیار تعجب آور است.

رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان با بیان اینکه رشد بودجه این دانشگاه نیز مانند دیگر دانشگاه های برتر کشور حدود ۱۰ درصد است، گفت: به نظر می رسد در روند تخصیص بودجه دانشگاه ها برعکس عمل شده است.

رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان نیز که معتقد است با شرایط فعلی بودجه دانشگاه ها همچنان باید مشکلات مالی خود را به دوش بکشند، گفت: این میزان رشد بودجه دانشگاه های برتر بسیار تعجب آور است و به نظر می رسد در این مسیر برعکس عمل شده است.

پاسخگویی به مسائل روزمره دانشگاه ها با بودجه های فعلی

محمدعلی برخورداری، رئیس دانشگاه علم و صنعت نیز معتقد است با روند فعلی بودجه و تخصیص هایی که طی سال های گذشته به دانشگاه ها اختصاص یافته تنها می توان نیازهای روزمره دانشگاه ها را عملیاتی کرد.

وی با بیان اینکه رشد بودجه این دانشگاه برای سال ۹۶ حدود ۹ درصد بوده است، گفت: این درحالی است که برای سال آینده حقوق کارمندان دانشگاه باید ۱۰ درصد افزایش یابد.



ماموریت اصلی دانشگاه ها ایجاد توسعه پایدار است اما با بودجه های فعلی نمی توان انتظار داشت این ماموریت محقق شود.رئیس دانشگاه علم و صنعت که از روند اختصاص بودجه و تخصیص ها به دانشگاه های کشور به خصوص دانشگاه های برتر کشور گلایه دارد، افزود: با وضعیت فعلی به نظر می رسد سال آینده نیز روال گذشته در دانشگاه ها دنبال شود.
برخوداری خاطرنشان کرد: ماموریت اصلی دانشگاه ها ایجاد توسعه پایدار است اما با بودجه های فعلی نمی توان این ماموریت را محقق کرد.

وی عنوان کرد: صحبت های مختلفی با نهادی مرتبط از جمله وزارت علوم و سازمان مدیریت درخصوص بودجه دانشگاه ها صورت گرفت اما به دلیل مشکلات بودجه ای کشور در نهایت رشد بودجه ای حدود ۹ تا ۱۰ درصد برای دانشگاه های برتر کشور تعیین شد.

بن بست فعالیت های دانشگاه های برتر به دلیل کمبود بودجه

محمدرضا پورمحمدی، رئیس دانشگاه تبریز نیز رشد بودجه این دانشگاه را برای سال ۹۶ کافی نمی داند و معتقد است با این روند فعالیت های دانشگاه جلو نخواهد رفت.

وی افزود: رشد این دانشگاه برای سال ۹۶ حدود ۱۱ درصد است که این رشد برای ادامه فعالیت های علمی و آموزشی این دانشگاه کافی نیست و این درحالی است که افزایش افقی و عمومی دستمزدهای کارکنان دانشگاه بیش از ۲۰ درصد خواهد بود.

نماد آموزش عالی تنها ۱۰ درصد رشد بودجه دارد!

دانشگاه تهران نیز در لایحه سال ۹۶ رشد بودجه ای ۱۰ درصدی دارذ که این رشد نمی تواند زمینه توسعه فعالیت های این دانشگاه را در حوزه های مختلف به خصوص حوزه بین الملل فراهم کند.



محمود نیلی احمدآبادی، رئیس دانشگاه تهران گفت: بودجه دانشگاه تهران برای سال آینده حدود ۱۰ درصد رشد داشته البته مهم این است که تخصیص ها چگونه انجام شود.

وی تاکید کرد: قرار است بخشی از بودجه پژوهشی دانشگاه ها از طریق جدول ۱۴ تامین شود که اگر بودجه این جدول اختصاص یابد بخشی از مشکلات دانشگاه ها برطرف خواهد شد.

گوشه گیری علوم انسانی در بودجه

دانشگاه علامه طباطبایی دانشگاهی که نماد علوم انسانی کشور است و به عنوان یکی از دانشگاه های برتر فعالیت می کند گویی در اختصاص بودجه به حاشیه رفته است چراکه رئیس این دانشگاه معتقد است بودجه دانشگاه برای سال آینده تنها در حوزه حقوق و دستمزد رشد داشته و برای مابقی ردیف ها بودجه ای در نظر گرفته نشده است.

حسین سلیمی در این باره گفت: می توان گفت برای سال ۹۶ بودجه دانشگاه علامه هیچ تغییری نکرده و مانند سال ۹۵ خواهد بود.

وی افزود: برای سال ۹۶ تنها در فصل حقوق و دستمزد دانشگاه رشد ۲۰ درصدی داشتیم که این رشد به دلیل جذب اعضای هیات علمی جدید بوده است.

تخصیص به موقع بودجه درمان درد دانشگاه ها

دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی و دانشگاه فردوسی مشهد در میان دانشگاه های برتر کشور وضعیت مناسب تری را درخصوص رشد بودجه داشته اند و شاهد رشد حدود ۱۴ درصدی هستند.

در واقع روسای این دو دانشگاه معتقدند زمانی رشد بودجه رضایت بخش است که تخصیص ها در سال های مختلف به موقع و کامل صورت گیرد.

این درحالی است که دانشگاه های کشور از عدم تخصیص های به موقع به خصوص در سال ۹۴ رنج می برند و این وضعیت موجب شده تا اکنون مشکلات زیادی را به دوش بکشند.

مدل بودجه ریزی سال ۹۶ برای دانشگاه ها

وزارت علوم نحوه اختصاص بودجه به دانشگاه ها در سال ۹۶ را براساس فعالیت های پژوهشی موثر، میزان تولید علم، انتقال فناوری و فعالیت های بین المللی اعلام کرده است.



محمد حسین امید، معاون اداری و مالی وزارت علوم با بیان اینکه دولت معتقد است بودجه ریزی باید بر مبنای عملکرد باشد، گفت: ما به دنبال اختصاص بودجه به دانشگاه ها بر مبنای عملکرد آنها هستیم به طور مثال اگر دانشگاه برتری یک دانشجوی استاندارد تربیت کند ما بودجه لازم برای تربیت این دانشجو را اختصاص خواهیم داد.

وی عنوان کرد: طبق برنامه پنجم توسعه دانشگاه ها باید وابستگی خود را به منابع مالی دولتی در زمینه هزینه های جاری کم می کردند که از ابتدای دولت یازدهم این موضوع مدنظر قرار گرفت و در پایان سال ۹۵ پیش بینی می کنیم میزان استفاده از درآمد اختصاصی در دانشگاه ها به ۳۵ درصد و در پایان سال ۹۶ به ۴۰ درصد برسد.

معاون اداری و مالی وزارت علوم گفت: همچنین برنامه داریم تا پایان برنامه ششم میزان استفاده از درآمدهای اختصاصی دانشگاه ها در هزینه های جاری را به ۵۰ درصد برسانیم.

امید تاکید کرد: دانشگاه ها از طریق فروش خدمات، انتقال فناوری، اجرای پژوهش های کاربردی و پذیرش دانشجوی نوبت دوم و پولی می توانند درآمدهای اختصاصی خود را افزایش دهند.

دانشگاهها نباید سربار دولت باشند

طبق اسناد بالا دستی کشور و سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری، توسعه علم و فناوری و افزایش کیفیت آموزشی مورد تاکید است اما در سال های گذشته به دلیل رشد نامطلوب و عدم اختصاص کامل بودجه به دانشگاه ها، فعالیت های علمی و آموزشی این مراکز تحت الشعاع قرار گرفته است.

عدم اختصاص بودجه لازم به دانشگاه ها موجب شده تا مشکلات زیر ساختی نیز به مشکلات آموزشی و پژوهشی این مراکز اضافه شود.ناگفته نماند که دانشگاه های برتر کشور به دلیل قدمت زیاد خود با مشکلات زیرساختی مانند ساختمان های فرسوده آموزشی، پژوهشی و خوابگاهی مواجه هستند که عدم اختصاص بودجه لازم به این مراکز در سال های گذشته موجب شده تا مشکلات زیرساختی نیز به مشکلات آموزشی و پژوهشی این مراکز افزوده شود.
همچنین طبق سیاست های وزارت علوم رتبه بین المللی دانشگاه های بزرگ و مطرح کشور باید در جهان ارتقا یابد اما در شرایطی که دانشگاه ها به دلیل کمبود بودجه حتی نمی توانند حقوق کارمندان و اعضای هیات علمی خود را به موقع پرداخت کنند، نمی توان انتظار داشت با روال فعلی این سیاست عملیاتی و محقق شود.

از سوی دیگر مسئولان دولتی و وزارت علوم بارها تأکید کرده اند که انتظارشان از دانشگاهها به ویژه دانشگاههای بزرگ کسب درآمد اختصاصی است. در بندهای برنامه توسعه هم آمده است که باید به این هدف دست یافت. به عبارت دیگر همه تلاش در این راستا است که دانشگاهها سربار دولت نباشند و هر چه زودتر مستقل شوند. اما لازم به ذکر است که برای مستقل شدن و کسب درآمد باید زیرساختهای اساسی فراهم شود سئوال اینجاست که آیا دانشگاههای ما در وضعیت کنونی توانایی و فرصت تحقق چنین هدفی را دارند یا برای رسیدن به این هدف باید زیرساختهایی فراهم شود؟ تا فراهم شدن موقعیت، دانشگاهها به جای کسب درآمد از طریق محصولات فناورانه بیشتر به جذب دانشجوی پولی روی می آورند. کاری که طی سالهای اخیر با استقبال زیادی از سوی آنها مواجه شده و این وجهه از درآمدزایی در آموزش عالی بیشتر نمود پیدا کرده است.

منبع: alef.ir

آمار تاخیر پروازهای ۱۴ شرکت هواپیمایی کشور از مبدا فرودگاه مهرآباد در آبان ماه سالجاری نشان می‌دهد که ۴۹درصد پروازهای این فرودگاه با تاخیر انجام شده است.

به گزارش مهر، نگاهی به پروازهای انجام شده از مبدا فرودگاه مهرآباد طی آبان ماه سال ۹۵، نشان می‌دهد که ۵ هزار و ۲۱۵ پرواز توسط شرکت های هواپیمایی در این ماه به ثبت رسیده که از این میان، ۲ هزار و ۶۶۲ پرواز(۵۱ درصد) به موقع و ۲ هزار و ۵۵۳ پرواز (۴۹درصد) با تاخیر انجام شده است.

براساس این گزارش، شرکت هواپیمایی آسمان با ۷۹۵ پرواز در آبان ماه سالجاری، بیشترین تعداد پرواز را به خود اختصاص داده که از این تعداد ۳۳۹ پرواز (۴۳درصد) به موقع و ۴۵۶ پرواز (۵۷ درصد) تاخیر داشته است. سهم شرکت هواپیمایی آسمان از مجموع پروازهای انجام شده از فرودگاه مهرآباد ۱۵ درصد بوده و  ۱۸ درصد از تاخیرهای پروازی هم مربوط به این شرکت بوده است.

پس از شرکت آسمان، شرکت هواپیمایی ماهان قرار دارد که تعداد پروازهای این شرکت هواپیمایی از ۵ هزار و ۲۱۵ پرواز انجام شده در فرودگاه مهرآباد، ۶۴۳ پرواز است که از این میان ۴۰۱ پرواز (۶۲درصد) به موقع و ۲۴۲ پرواز (۳۸درصد) با تاخیر همراه بوده است و پروازهای این شرکت، ۱۲ درصد از کل پروازهای مهرآباد را تشکیل می‌دهد.

در انتهای لیست عملکرد خطوط هوایی کشور هم شرکت های هواپیمایی پویا ایر با ۴۲ و اترک ایر با ۲۶ پرواز قرار دارند، البته این دو شرکت هواپیمایی درمیان ۱۴ ایرلاین، کمترین حجم تاخیری را دارند، ۲۴ درصد پروازهای پویا و ۲۳ درصد پروازهای اترک طی آبان سالجاری تاخیر داشتند.

اما از مجموع ۱۴ شرکت هواپیمایی و پس از آسمان و ماهان ایر که در ابتدای لیست قرار دارند، آتا ایر با ۵۶۵، ایران ایر ۵۲۵، قشم ۴۴۸، زاگرس۴۰۸، کاسپین ۳۹۸، کیش ایر ۳۸۱، تابان ۳۱۹، ایرتور ۲۶۴، معراج ۱۴۶، پویا ایر ۴۲ و اترک ایر با ۲۶ پرواز در رتبه های بعدی قرار دارند.

منبع: alef.ir

شهروند نوشت: نهاد ریاست جمهوری سرنوشت گورخواب های گورستان نصیرآباد را پیگیری می کند.

یک روز پس از انتشار گزارشی از ۵۰ بی خانمانی که از سرمای زمستان، به قبرهای خالی گورستان نصیرآباد شهریار پناه برده‌اند، مرکز ارتباطات مردمی ریاست جمهوری، در اطلاعیه‌ای، بر پیگیری موضوع گورستان نصیرآباد شهریار، تا به دست آمدن نتیجه نهایی و رفع مشکل، تاکید کرد.

انتشار گزارش روز گذشته از این اتفاق تکان دهنده در شهریار، خیلی ها را دور هم جمع کرد، مثل مسوولان شهری و فرمانداری شهریار. دیروز فرمانداری شهریار هم شاهد برگزاری جلسه ای فوری بود. پس از آن بود که استاندار تهران به فرماندار شهریار دستور ویژه برای پیگیری موضوع را داد. سعید ناجی فرماندار شهریار، دیروز به قبرستان نصیرآباد رفت.

او در عین حال که منکر رفت و آمد معتادان سرگردان درآن محل، نشد، اما بخش هایی از گزارش منتشر نشده را غیرمستند دانست:« آرامستان نصیرآباد شهرستان شهریار از نزدیکترین نقاط به پایتخت است که متاسفانه با وجود داشتن نگهبان، معتادان سرگردان به این محل رفت و آمد دارند.» فرماندار شهریار معتادان قبرستان نصیرآباد را از نزدیک دید، تعدادی خبرنگار هم او را همراهی کردند، همه رفتند، گورهایی که از چند ساعت قبلش خالی شده را دیدند و برگشتند.

حالا از میان ٣٠٠ قبر خالی قبرستان نصیرآباد، تنها یک نفر مانده؛ «بهروز». او تنها در گور، در کنار ٢٩٩ قبر خالی:« صبح ماموران آمدند، همه را زدند، وسایلشان را بردند و رفتند. الان فقط من اینجا مانده ام.»این تنها حرف های بهروز از داخل گور است، گوری که با یک شعله آتش کوچک، روشن شده، نور بر چهره اش سایه انداخته. او سفت و سخت، در جایش مانده، با پلاستیکی که روی قبرش انداخته تا باران خیسش نکند. همه رفته بودند، قبرستان خالی بود، اما بهروز، قبرش را با هیچ جای دنیا عوض نمی کند: «گشنه ام است، از صبح هیچ نخورده‌ام.»

روزهای پیش اگر ۵۰ مرد و زن ٢٠ گور از پیش آماده نصیرآباد را اشغال کرده بودند و در هر گور تنهایی یا سه -چهار نفره زندگی می کردند اما عصر دیروز که باران گورستان را خیس آب کرده بود، تنها ساکن زنده قبرستان، «بهروز» بود. قبرستان دیشب، برخلاف شب های دیگر روشن بود. پس از انتشار گزارش، آنجا را با چراغ هایی روشن کرده بودند. آنقدر روشن که داخل قبرها هم پیدا بود. هنوز اثرشان پابرجا بود. ظرف های خالی غذا، تکه پلاستیک های پاره، فیلتر سیگار و … قبرستان، دیشب، یک قبرستان واقعی بود، سکوت غریبی آن را گرفته بود، دیگر از ساکنان قبلی اش خبری نبود، هر چه بود صدای قطره های باران بود که بر آجرها می افتاد، همه جا گِل بود، گِل.

شعله های آتش، دورتر از قبرستان، نشانی جدید ساکنان قبلی گورهاست، آنها دیشب زیر دانه های درشت باران، سقف شکسته ای پیدا کرده بودند و در سوز سرمای دومین ماه زمستان، شانه به شانه هم نشسته اند. بوی شیشه شان بلند می شود.

صبح چه اتفاقی اینجا افتاد؟ چه خبر شد؟

صبح یک عده ای آمدند و با مشت و لگد ما را متفرق کردند، از شهرداری و کلانتری بودند. آنها که ما دیدیم، لباس خاصی تنشان نبود. فقط می خواستند ما را متفرق کنند. وسایلمان را بردند و رفتند. البته نه وسایل همه را. فقط به ما گفتند بروید بیرون.

این را یکی از همان گورنشین ها می گوید، زیر باران ایستاده، کلاه پشمی اش را محکم تر روی سر می کشد و حرف می زند. او صبح از یکی از همین افراد کتک خورده بود:« خواب بودم که یکهو دیدم یکی پلاستیک روی گور را بر داشته و به من می گوید، پاشو، زود باش، پاشو. من هم تا به خودم بیایم، دیدم سنگی به سرم زد، اینجا را ببین زخم است، جای همان سنگ است که به سرم زد. از ما عکس گرفتند.» سرش را نزدیکتر می کند تا ببینم.

آن یکی کنارش ایستاده، ادامه حرف هایش را می گیرد: «صبح از برنامه درشهر هم آمده بودند، با یکی از ما هم مصاحبه کردند، برایمان پتو هم آوردند، گفتند برایتان خانه درست می کنند، بعدش بود که مامورها آمدند. هر چند کسی را با خودشان نبردند اما دیگر نخواستند اینجا در قبرستان بمانیم.»

او یکی دو سالی می شود که در همین قبرستان زندگی می کند: «اینجا کسانی را داریم که ١٠ سال است در همین قبرستان نصیرآباد زندگی می کنند، ما هیچ چیز نمی خواهیم، جز یک سرپناه، یک گرم خانه. در این مدت هم هیچ کس کاری به کار ما نداشت، نمی دانم چطور شد که یکهو به یاد ما افتادند و به جای کمک، ما را از قبرستان بیرون انداختند.»

چهره شان به زحمت در آن تاریکی پیدا بود، تنها نور موبایل ها بود که سایه ای روی صورت های سیاه و تکیده و خسته شان، انداخته بود، مرد میانسال یکی از آنها بود:« من ٢۵ سال است که معتاد و کارتن خوابم، ١٧ فروردین سال ٧٠ که از خانه بیرون رفتم، دیگر برنگشتم.»

شما هم در این قبرستان می خوابیدید؟

نه، آن موقع که کارتن خواب شدم، اصلا قبرستانی نبود، بعدا قبرستان درست شد، اما من هیچ وقت آنجا نمی ماندم.

چرا؟

دوست نداشتم در قبرستان در یک جای تنگ و تاریک بخوابم. استخوان هایم سنگین است، قبر را تحمل نمی کند.

آنهایی که می آمدند و در قبر می خوابیدند را در این سال ها می دیدید؟

بله، همیشه یک عده ای اینجا (قبرستان) هستند.

هیچ جایی ندارید برای ماندن؟

نه. در چند ماه گذشته از وقتی که هوا سرد شد، من ۵ تا آلونک ساختم اما هر ۵ تا را هم خراب کردند. شب را همین جا، در همین بیابان می خوابم، یک پلاستیک روی خودم می کشم و می خوابم.

چه کسانی آلونک شما را خراب می کردند؟

نمی دانم، آدم هایی از شورا، از پاسگاه. آدم های معمولی.

چرا به گرمخانه نرفتید؟

من قبلا گرم خانه می ماندم، اما هر بار که بخواهم تا چهاردانگه که گرمخانه است، بروم و برگردم، ٢۵هزار تومان کرایه اش می شود، از کجا بیاورم. برای دولت کاری ندارد یک گرمخانه برای ما بزند. مگر ما انسان نیستیم، مگر ما از خارج آمده ایم، ایرانی نیستیم؟

آن یکی، با زنی در گور می خوابید. زن جوان است، کنارش ایستاده. خودش ولی مشغول پیچاندن زرورقی است کنار آتش.

از خوابیدن در قبرستان نمی ترسید؟

چرا بترسم، وقتی آدم جا و مکانی نداشته باشد، مجبور است هر جا که باشد بخوابد.

چند سال است اینجا هستید؟

هشت سالی می شود. با این زن در گور می خوابیم.

همسرتان است؟

نه رفیقم است.

اینجا چطور زندگی می کردید؟ غذا از کجا می آوردید؟ در سرما در گرما چه می کردید؟

روزی یک نصفه نان گیرمان می آید. دیگر زمستان و تابستان سر می کردیم، سرما که باشد، برای آدم فرقی نمی کند کجا می خوابد. ما عذاب شب اول قبر را الان می بینیم. چند تکه پتوی پاره داشتیم که آن را هم امروز صبح از ما گرفتند. الان دیگر نمی توانیم برگردیم سمت قبرستان.

زن کناریش، گوش می دهد. آن یکی با همسرش در این گورها زندگی می کند. سه بچه دارد، یکی را سپرده به بهزیستی، آن دوتای دیگر هم معلوم نیست کجا هستند:« قبر برای ما مثل اتاق است، مثل یک خانه، یک سرپناه.»

از این مرده هایی که کنارشان می خوابید، نمی ترسید؟

نه، زندگی کنار زنده ها سخت تر از مرده هاست. از صبح که آمدند و ما را انداختند بیرون تازه فهمیدم که زندگی کنار زنده ها سخت تر از مده هاست.

آن مرد کناری اش ادامه حرف ها را می گیرد و می گوید:« چرا ما را می زنند، چون معتادیم؟ چون مواد می کشیم؟ حالا وسایلمان را بردند، دیگر چه از جانمان می خواهند؟» او می گوید که در این منطقه نزدیک به ٨٠ کارتن خواب دارد:« هر کس جایی می خوابد، برخی در قبرها، برخی در بیابان و کنار مخروبه ها.» همه آنها یک چیز می خواهند:« گرمخانه.»

امشب چطور می خوابید؟

پلاستیک می کشیم و می خوابیم. الان گروه گروه شده ایم. هر گروه ۵، ۶ نفر.

آنها دوست ندارند عکسشان گرفته شود، تنها چیزی که می خواهند، کمی غذاست و پتو. دور ما جمع شده اند، کمی شیرینی و پیراشکی که برایشان برده بودیم، در کمتر از دو ثانیه، تمام می شود، دست های سیاه آنها، دورمان را گرفته، التماسمان می کنند:« یکی هم به من بده، به منم بده.» و این غم انگیزترین صحنه ای بود که در دل شب، زیر باران، در گوشه یک دیوار خرابه، زیر یک سقف شکسته، رقم خورد.

گور خواب ها ساماندهی نشدند، پراکنده شدند

مسوولان شهرداری شهریار، دیروز همه جا از ساماندهی این معتادان خبر داده بودند، غافل از اینکه این گورخواب ها، ساماندهی نشدند، از قبرستان، بیرون انداخته شدند، پراکنده شدند. آنها صبح دیروز، هر چه داشتند، از پتوهای پاره و پلاستیک های زهوار در رفته، روی کولشان گذاشتند و رفتند. رفتند تا در بیابان، در دخمه ای، گوشه دیوار خراب شده ای، از چشم پلیس و شهرداری و فرمانداری دور شوند. از آن جمعیت، ۵٠، ۶٠ نفره گورستان، حالا تنها ١٠ نفرشان، کنار گورستان مانده اند.

از دیروز که گزارش روزنامه شهروند، منتشر شد، بازتاب های زیادی به خود دید، عکس های تکان دهنده گزارش، آنقدر دست به دست شد، تا رسید به ریاست جمهوری و اصغر فرهادی، کارگردان ایرانی و پرویز پرستویی بازیگر و هزاران گروه و ان جی اوی مجازی و غیرمجازی. تا جایی که هشتگی به عنوان:« گور خواب» هم در تویتر برای آن به راه افتاد و با واکنش مختلف کاربران در شبکه های اجتماعی همراه شد. خبرنگاران دیروز، از جناح های مختلف هم به انتشار گزارش روزنامه شهروند، پرداختند. ایسنا، ایرنا، فارس، تسنیم،میزان ، خبرآنلاین، عصرایران، تابناک، عصرانتخاب و … تنها تعدادی از این رسانه ها ی رسمی بودند.

اعلام آمادگی وزارت رفاه برای کمک به گورخواب ها

تازه ترین گزارش به اعلام آمادگی مدیر کل روابط عمومی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بر می گردد. او در تماسی اعلام آمادگی کرد که کمک های لازم برای سامان دادن به این مشکل، از سوی سازمان بهزیستی به کارتن صورت گیرد.

دستور ویژه دادستان

در اولین واکنش های رسمی، روح الله حسین زاده دادستان شهریار برای ساماندهی وضعیت کارتن خواب‌های گورستان نصیرآباد باغستان در حومه شهریار دستور ویژه‌ای صادر کرد. او در این باره به میزان گفت: «به کلانتری، بهزیستی و شهرداری در رابطه با جمع آوری و ساماندهی کارتن خواب های این گورستان دستورداده شد.»

علاوه بر خبرنگاران و گروه های خیریه ای که روز گذشته از گورستان نصیرآباد دیدن کردند و با گورهای خالی مواجه شدند، خیلی از خبرنگاران هم موضوع را پیگیری کردند.

یکی از آنها خبرگزاری ایرنا بود که به سراغ سعید ناجی، فرماندار شهرستان شهریار رفت، اما جزییات منتشر شده در گزارش را نپذیرفت: «نگهبان گورستان هم رفت و آمد و حضور معتادان را تایید می کند اما نه به شکلی که در گزارش این روزنامه منعکس شده است.»

با وجود این گفته ها اما او تاکید کرد که «در هیچ جای دیگری از شهرستان شهریار، وضعیت حضور معتادان متجاهر و آسیب های اجتماعی به این شکل نیست.»

فرماندار شهرستان شهریار در عین حال گفت: «آرامستان نصیرآباد شهرستان شهریار از نزدیکترین نقاط به پایتخت است که متاسفانه با وجود داشتن نگهبان، معتادان سرگردان به این محل رفت و آمد دارند. » او البته موضوع معتادان سرگردان که مسکن مشخصی ندارند را فراتر از محدوده این شهرستان دانست و گفت که تاکنون طرح های متعددی برای جمع آوری معتادان متجاهر از سطح شهرستان اجراشده و معتادان جمع آوری شده به کمپ اخوان و سایر کمپ های بازپروری و نیز در بعضی موارد به خانواده های خود تحویل داده شده اند.

ناجی که معتقد است وجود معتادان متجاهر، سیکل معیوبی است که تمامی ندارد، ادامه داد: «اگر اقداماتی که تاکنون از سوی فرمانداری، بهزیستی، نیروی انتظامی و شهرداری برای جمع آوری و ساماندهی معتادان متجاهر و آسیب های اجتماعی انجام شده، نبود با وضعیت به مراتب ناگوارتری در سطح شهرستان شهریار روبرو بودیم.» او تاکید کردکه اقدامات زیادی در این راستا انجام شده که «لازم بوده، اما کافی نیست» و «هنوز با نقطه مطلوب در حوزه ساماندهی آسیب های اجتماعی، فاصله هست.»

فرماندار شهرستان شهریار در گفته هایش همچنین آورد که آرامستان نصیرآباد زیر نظر شهرداری تازه تاسیس باغستان است و این شهرداری در حال ساماندهی آرامستان است و «انشاءالله با اجرای این طرح ها و جمع آوری و ساماندهی معتادان، دیگر شاهد این صحنه ها نخواهیم بود. »

او خبر داد که جلسه ای اضطراری برای بررسی وضعیت آرامستان نصیرآباد و هماهنگی اقدامات دستگاه های اجرایی مرتبط برگزار خواهد شد و قول داد که به وضعیت این آرامستان به صورت فوری رسیدگی شود.

منبع: alef.ir

به گزارش ایران خبر، سرمازدگی آسیبی است که بر اثر سرما  و یخ زدن پوست و بافت های زیرین آن ایجاد می شود. در ابتدا پوست سرد و قرمز و در مرحله دوم، پوست بی حس و کرخت می شود. سپس پوست سفت و سخت شده و در نهایت به حالت رنگ پریده درمی آید. سرمازدگی اغلب در انگشتان دست، پا، گوش ( لاله گوش )، گونه ها و چانه اتفاق می افتد و برای همه آشناست. وقتی پوست در معرض سرما و بادهای سرد قرار می گیرد در برابر سرمازدگی آسیب پذیرتر است.

در این گزارش با راهکارهای ساده ای آشنا خواهید شد که شما را از سرمازدگی حفظ خواهند کرد.

خود را در معرض بادهای سرد قرار ندهید
 
سرمای همراه با وزش باد باعث می شود تا درجه حرارت بدن به سرعت پایین بیاید. بنا بر گزارش رسمی، درجه حرارت ۳ درجه همراه با وزش بادهایی با سرعت ۱۰ کیلومتر در ساعت باعث از دست رفتن حرارت بدن در سی دقیقه می شود و فرد را دچار سرمازدگی می کند. ( این نمودار که از سوی سرویس آب و هوای بین الملل منتشر شده توضیح می دهد که در هر  درجه حرارت و سرعت باد، چقدر زمان می برد تا بدن یک فرد  دچار سرمازدگی شود).

انگشتان دست خود را حرکت دهید
 
انگشتان دست زودتر از سایر اعضای بدن سرد می شوند. این موضوع به این دلیل است که گردش خون به خاطر سرما به شکل کامل صورت نمی گیرد. از این روی، فرآیند رسیدن خون به سراسر بدن تحت تأثیر قرار می گیرد. حرکت دادن و تکان دادن انگشتان دست می تواند به حرکت جریان خون در بدن کمک کند.

دستکش های تک انگشتی در زمستان مناسب ترند

دستکش های تک انگشتی (دستکش های دارای یک جا برای چهار انگشت و یک جا برای انگشت شست) دست های شما را زودتر گرم می کند، زیرا انگشتان دست در کنار هم حرارت بیشتری تولید می کنند و دست ها گرم تر می شوند؛ اما دستکش های مرسوم و عادی که اغلب از جنس کتان  هستند با جذب رطوبت بیشتر دستان شما را سردتر می کنند.

فقط به گرم کردن انگشتان دست اکتفا نکنید

برخی برای محافظت خود از سرمازدگی فقط دست ها و یا پاهای خود را گرم نگه می دارند. اما باید این موضوع را در نظر داشت که سایر اعضای بدن از جمله بینی، گوش، پیشانی و گونه ها هم به همان اندازه در معرض سرمازدگی هستند و باید گرم نگه داشته شوند.

به رنگ پوست خود توجه کنید
 
رنگ پوست شما بستگی به این دارد که در چه مرحله ای از سرمازدگی هستید. در مراحل اول پوست شما سرد، قرمز و کرخت و در مرحله خطر پوست شما سفت، رنگ پریده و سفید می شود. در هنگام بروز هر گونه علایم سرمازدگی به سرعت درمان های لازم باید صورت بگیرد. ممکن است بافت های پوست بر اثر سرمازدگی سیاه شوند، بمیرند و ماهیچه ها و مفاصل عملکرد خود را از دست بدهند.

هیپوترمی را فراموش نکنید
 
سرمازدگی آنقدر خطرناک نیست که باعث مرگ انسان شود؛ اما حالت خطرناک دیگری موسوم به هیپوترمی منجر به کاهش شدید دمای بدن می شود‌. هیپوترمی بالقوه کشنده است و نشانه های مهم آن عبارت است از لکنت زبان بر اثر سرما، لرز، گیجی  و… فرد مبتلا به هیپوترمی باید به سرعت به مراکز درمانی منتقل شود.

منبع: irankhabar.ir

روزنامه شرق نوشت:از یکی از پارک‌های شهر هرات عبور می‌کردم که بین مکالمه دو نفر که در گوشه‌ای از این پارک نشسته‌ بودند، کلمه «تومن» را شنیدم. این کلمه را که می‌شنوم، مکالمه‌شان برایم جالب می‌شود و روی نیمکتی، نزدیک‌شان می‌نشینم و مثل فردی که درس می‌خواند، یک دفتر را از کیف
در می‌آورم و حرف‌های‌ آنها را یادداشت می‌کنم.

درباره هزینه سفر به ایران صحبت می‌کردند و اینکه چطور می‌شود این سفر را انجام داد. چند دقیقه‌ای در این‌باره صحبت می‌کنند و یک نفرشان می‌گوید چطور توانسته ویزای ایران را بگیرد.   دو نفر هستند و درست مقابل من روی چمن و زیر آفتاب، لَم داده‌اند. از مکالمه‌ آنها فهمیدم یک نفرشان تازه از ایران برگشته است و برای آن یکی «قصه سفر» می‌کند. می‌گوید چون یک همسر دیگر اختیار کرده بود و اعصاب همسر اولش هم از این قضیه خراب شده، تا وقتی که آب‌ها از آسیاب بیفتد، تصمیم گرفته بود همراه با همسر دوم خود به ایران سفر کند.

چندهمسری در بیشتر مناطق افغانستان یک امر معمول است و همسر اول فرد هم با این موضوع مشکل خاصی ندارد؛ اگر مشکل هم داشته باشد، چاره‌ای نیست؛ چون در صورت نشان‌دادن اعتراض خود، در خوش‌بینانه‌ترین حالت، راهی خانه پدر خود می‌شود؛ غیر از آن هم ممکن است «مورد غضب» همسر قرار گیرد (البته در بخش‌های روستایی و سنتی این کشور). همین‌که یک شخص در بخش‌هایی از افغانستان «پول تپلی» به دستش می‌رسد، به فکر همسر دوم، سوم و حتی چهارم می‌افتد؛ اما این‌بار مثل ازدواج اول نیست و تازه داماد باید «پیشکش» بیشتری به خانواده عروس بپردازد. آن فردی که تازه از ایران آمده است، جریان موضوع جالبی را تعریف می‌کند؛ می‌گوید به خانه یکی از اقوام خود رفته بود که میان صحبت‌شان بحث دختر خودش و پسر قوم‌شان مطرح می‌شود. این را که می‌گوید، رفیقش می‌نشیند و با دقت بیشتری گوش می‌دهد. می‌گفت «دو تا دختر در افغانستان دارم که یکی، دو ساله و یکی هم چهار ساله است». آن قومش هم به او گفته است بیا درباره آن دختر چهارساله صحبت کنیم، چون او هم یک پسر ۱۰ ساله دارد. گفت در آخر آن شب، «دختر را به ۵۰‌ میلیون تومان» به نام پسر آن فرد کرده است.  می‌گوید علاوه بر موضوع همسر دومی که اختیار کرده است، اکنون این موضوع را هم باید به همسر اولش توضیح دهد؛ گویا بدون مشورت با همسر اول و مادر دختربچه، این وصلت! را انجام داده است.

 از صحبت‌هایشان این‌گونه برداشت می‌شود که قرار گذاشته پس از آنکه دخترش به ۱۳، ۱۴ سالگی رسید، پسرک که آن‌موقع ٢٠ساله است، به افغانستان سفر کند و عروس خود را با خود به ایران بیاورد، موضوعاتی مانند حق انتخاب و دوست‌داشتن هم، هیچ. بماند که کودک ١٠ساله با این پیش‌فرض که اوضاع مالی پدرش خوب نیست، از همین امروز باید به فکر جورکردن آن ۵۰ تومان باشد. این موضوع هم بماند که پسرک ١٠ساله و دخترک چهارساله، دیگر آینده‌ای ندارند؛ مگر آنکه برخلاف تصمیم پدران‌شان عمل کنند که این موضوع هم با توجه به مردم برخی از مناطق افغانستان، طبعات خوشی در پی نخواهد داشت.

این مبلغ که به آن در برخی مناطق «پیشکش» و برخی هم «طَوَیانه» می‌گویند، یکی از شرایط راضی‌شدن پدر و مادر، برای ازدواج دختران‌شان است. در افغانستان برخی از خانواده‌ها این مسئله را نادیده می‌گیرند و پولی بین دو خانواده ردوبدل نمی‌شود؛ اما برای بیشتر مردم، گرفتن «طویانه» امری ضروری است. دختری که طویانه بابت عروسی او گرفته نشود، به نوعی بی‌ارزش و اضافی شمرده می‌شود و ممکن است در خانه جدید خود به واسطه این موضوع، به او بی‌احترامی شود.
طویانه که به آن «گَله» و «ولور» هم می‌گویند، مقدار پولی است که خانواده عروس، از پدر و مادر داماد می‌گیرند و صلاحیت مصرف آن هم متعلق به خانواده دختر است. این مبلغِ مشخص، باید قبل از روز عروسی به خانواده عروس پرداخت شود تا صرف جهیزیه دخترشان بشود. بیشتر مبلغ این پول اما به جیب پدر و مادر عروس ریخته می‌شود. این مبلغ هم از ۵۰‌ هزار افغانی (چیزی حدود دو‌میلیون و ۵٠٠هزار تومان) تا بیش از سه‌ میلیون افغانی (بیش از ٢‌٠٠میلیون تومان) می‌رسد که اگر داماد توانایی پرداخت آن را نداشته باشد، مجبور است تا این مبلغ را از طریق کار در کشورهای همسایه بپردازد. طرف جالب این قضیه، این است که بیشتر خانواده‌هایی که در کشورهای دیگر مانند ایران، زندگی می‌کنند، همچنان تحت‌تأثیر این رسم هستند و اغلب مبلغی تا صد‌میلیون تومان را از خانواده داماد می‌گیرند؛ این موضوع هم بماند که آن فردی که شغلش کارگری است، چه کار بزرگ و سختی برای پرداخت این مبلغ برعهده دارد.

طَوَیانه در برخی مناطق افغانستان
هرازچندگاهی خبری از یکی مناطق افغانستان می‌رسد که برخی از جوانان در اعتراض به بالابودن مبلغ طویانه، در مقابل استانداری یا جای دیگری تجمع کرده‌اند و خواهان کاهش این قیمت شده‌اند. گویا کالایی را برای خود می‌خرند و پدران هم کالایی را می‌فروشند، جدا از اینکه به خواسته‌های دختر توجه کنند. در کابل، پایتخت افغانستان، این مسئله تقریبا از بین رفته است؛ یعنی خیلی کم به مواردی برخورد می‌کنیم که خانواده دختر از خانواده پسر طویانه بگیرد. درعوض، اما خانواده پسر مکلف است، «جهیزیه دوسره» بخرد. یعنی علاوه بر تمام وسایل یک خانه یا یک اتاق برای عروس و داماد که قرار است در آن زندگی کنند، باید لباس و تمام چیزهایی که برای عروس در نظر گرفته شده را هم، خانواده داماد فراهم کند.

برعکس کابل، اما اگر ولایت هلمند را در نظر بگیرید، طبق یک تحقیقی که چندی پیش انجام شده بود، برای دختر، خیلی راحت قیمت تعیین می‌شود. در ولایت هلمند، مقدار طویانه از ۱۰ روپیه پاکستانی شروع می‌شود و تا دو‌میلیون روپیه (حدود ۶‌٠میلیون تومان) می‌رسد. در بیشتر مناطق هم‌مرز با پاکستان، از پول این کشور استفاده می‌شود؛ ولی در این اواخر، تلاش‌هایی شده است که این جریان از بین برود. در این منطقه از افغانستان، خانواده عروس پول دریافت می‌کند؛ اما درعوض تمام وسایل مورد نیاز دختر را با توجه به رسم و رواج‌های حاکم در مناطق همان ولایت، فراهم می‌کنند، که ممکن است لوازم خانه باشد یا ماشین و هر چیز دیگری. در ولایت هلمند، یک رسم دیگری هم وجود دارد؛ اگر شخصی بخواهد برای بار دوم ازدواج کند، مقدار طویانه بیشتر می‌شود؛ یعنی داماد باید تا حدود سه‌میلیون روپیه (حدود ۹۰‌میلیون تومان) به خانواده عروس بپردازد. ترکمن‌های افغانستان رسم و رواج متنوعی در عروسی‌های خود دارند. خانواده داماد، در کنار دادن طویانه به خانواده عروس، باید برای تمام خویشاوندان عروس هم هدیه بخرد. یعنی برای تمام مردانی که عضو خانواده و وابستگان خانواده عروس‌اند، کفش یا لباس می‌خرد، برای همسران این آقایان هم، پارچه‌های قیمتی زنانه می‌خرد و در اختیار خانواده عروس قرار می‌دهد. در کنار این، خانواده داماد باید برای خانواده عروس مقدار زیادی مواد خوراکی از قبیل روغن، آرد، برنج، پیاز، سیب‌زمینی و مواردی از این قبیل بخرد.

 در ولایت قندهار، طویانه‌ها معمولا ‌میلیونی است؛ یعنی مقدار پولی که باید به‌عنوان طویانه به خانواده دختر پرداخت شود، از یک‌میلیون افغانی تا سه یا چهار‌میلیون افغانی (بیش از ٢‌٠٠میلیون تومان!) می‌رسد. اما در برخی مناطق این ولایت، خانواده‌هایی هم هستند که این رسم را به نفع خانواده داماد عوض کرده‌اند و هیچ‌گونه طویانه از خانواده داماد نمی‌گیرند. البته خانواده‌هایی که وضع مالی‌شان خوب باشد، بیشتر بر این نظرند که نمی‌خواهد آینده دخترشان را خراب کنند.
در هرات هم این رسم وجود دارد و در برخی مواقع «کمرشکن» است. جالب اینکه مردم این ولایت، با معرفت‌ترند؛ یعنی درصورتی‌که خانواده داماد پول نداشته باشد، می‌تواند طویانه را به صورت قسطی به پدر و مادر عروس بپردازد؛ اما عروسی تا زمانی که تمامی قسط‌های طویانه پرداخت نشود، صورت نمی‌گیرد. 

این مبلغ‌های سنگین، ریشه بسیار مشکلاتی است که پس از ازدواج برای خانواده‌ها به وجود می‌آید. به‌عنوان مثال، دیده شده است برخی خانواده‌های داماد به‌خاطر اینکه سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌اند تا مبلغ توافق‌شده بین دو خانواده را پرداخت کنند، با تازه‌عروس‌شان بدرفتاری می‌کنند و درست برعکس این موضوع هم وجود دارد که اگر به‌عنوان مثال پولی بین دو خانواده ردوبدل نشده باشد، باز هم عروس حال و روز خوبی نخواهد داشت.

  با توجه به تعداد زیادی از اقوام که در کنار یکدیگر در افغانستان زندگی می‌کنند، اگر دختر و پسری، مثلا در کلاس دانشگاه با هم آشنا شده باشند و یکدیگر را دوست داشته باشند و بخواهند با هم ازدواج کنند و هر دو از یک قوم و زبان و مذهب باشند، مشکل زیادی پیش نمی‌آید؛ اما اگر زبان، قوم یا مذهب‌شان با یکدیگر فرق کند، دیگر موضوع کاملا عوض می‌شود و باید امیدوار ماند که خانواده‌های دختر و پسر، دید وسیعی به چنین موضوعاتی داشته باشند و برای این ازدواج، مانع‌تراشی نکنند و دنیا برای آن دو، گل و گلزار شود. باید ناگفته نگذاشت که بیشتر موضوعات مطرح‌شده، در خانواده‌های روستایی و سنتی که از سواد کمی برخوردار هستند، دیده می‌شود. در خانواده‌های شهری و خانواده‌هایی که سطح فرهنگی بالایی دارند، داد و گرفت این پول‌ها، به‌ندرت دیده می‌شود و حتی خانواده‌هایی هستند که خانواده عروس پس‌‌ازگرفتن مبلغ بالایی از خانواده داماد، عین پول را در اختیار عروس و داماد قرار می‌دهند تا آنها با این پول اساس زندگی خود را بسازند. همه‌ساله در بیشتر دانشگاه‌های این کشور هم ازدواج‌های دانشجویی برگزار می‌شود که در آن صدها زوج زندگی مشترک‌شان را بدون فکرکردن به موضوعاتی مانند طویانه آغاز می‌کنند.

منبع: alef.ir

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که خلاقیت می‌تواند سبب کاهش ترس از مرگ در افراد شود.

به گزارش ایسنا به نقل از یونیورسیتی هرالد، خلاق بودن یک راه بسیار عالی برای کسانی است که می‌خواهند شخصیت خود را در جامعه اثبات کنند و همچنین راهی برای فرار از استرس و یک منبع بزرگ از شادی است.

با توجه به پژوهش اخیری که توسط محققان انجام شده، خلاقیت مانند یک سپر امنیتی عمل کرده که احساس نگرانی از مرگ را در افراد کاهش می‌دهد.

دکتر روتم پراک، دانشجوی دکتری روانشناسی در دانشگاه کنت اظهار کرد: جاودانگی نمادین راهی برای زنده ماندن در یک فرهنگ خاص حتی پس از مرگ است.

جاودانگی نمادین یک اصطلاح مورد استفاده توسط روانشناسان برای اشاره به میراثی است که یک فرد ایجاد کرده و تأثیر آن بر روی فرهنگ حتی پس از مرگ فرد نیز باقی می‌ماند.

این تیم از محققان دانشگاه برای انجام پژوهش خود از ۱۰۸ نفر خواستند تا به یک پرسشنامه ارزیابی خلاقیت پاسخ دهند.

در این آزمایش، محققان دریافتند کسانی که از خلاقیت بیشتری برخوردار هستند کمتر احساس نگرانی کرده و ترس آنها از مرگ بسیار کمتر است.

به طور کلی، محققان نتیجه گرفتند که افراد با اینکه از فانی بودن این دنیا مطلع بوده و می‌دانند که روزی خواهند مرد، باز هم تمایل دارند که به ادامه داشتن زندگی و داشتن زمان طولانی برای آن فکر کنند.

این پژوهش در مجله Creative Behavior به چاپ رسیده است.

منبع: alef.ir

به گزارش ایران خبر، تست بینایی معمولاً توسط اپتومتریست انجام می‌شود تا نمره عینک شمارا تعیین کند اما استارتاپ EyeQue با ابداع دستگاه متصل به موبایل شمارا از رفتن پیش متخصص بی‌نیاز می‌کند.

با صرف هزینه ۳۹ دلاری برای خرید این دستگاه، هر زمان که اراده کنید قادر به انجام تست بینایی از خود و دیگران خواهید بود.

قرار است این دستگاه در بخش ابداعات برتر نمایشگاه CES 2017 لاس وگاس به نمایش دربیاید.

دستگاه شامل سخت‌افزاری است که روی گوشی اندرویدی و آیفون قرارگرفته و با اپلیکیشن نصب‌شده داخل گوشی کار می‌کند.

دستگاه به شما بین ۵ تا ۴۰ امتیاز می‌دهد و روی عدد تعریف‌شده به شما پیشنهاد استفاده از فلان عینک با نمره خاص می‌دهد و این دقیقاً کاری است که یک بینایی‌سنج در مراکز درمانی برای شما انجام می‌دهند.

منبع: irankhabar.ir