بایگانی ماه : ژانویه, 2017

استاد پهلوان رسول بخش زنگشاهی – هنرمند پیشکسوت موسیقی بلوچستان – با حضور در ایسنا، بعد از پنج سال که از برگزاری آخرین کنسرتش می‌گذرد، دست به ساز ‌شد و برای خبرنگاران ایسنا نواخت. در این نشست، ندیم زنگشاهی، فرزند او و حاتم بلوچ‌زهی، از دوستان آن‌ها، استاد پهلوان را همراهی کردند و جاهایی که لازم بود، صحبت‌های استاد را از زبان بلوچی به فارسی ترجمه کردند.استاد پهلوان همان‌طور که قیچک‌اش را برای نواختن آماده می‌کند، می‌گوید: دو ساز قیچک دارم؛ اما این را از پدرِ پدرم به ارث برده‌ام و خودم تزیین‌اش کرده‌ام، چون این‌طور زیباتر به‌نظر می‌رسد. تا کنون هم آن را سه‌بار تعمیر کرده‌ام. از ساز قیچک‌اش کیسه‌ای را با نخ آویزان کرده است، وقتی دلیل آن را می‌پرسم، توضیح می‌دهد: در این کیسه ماده‌ای به نام رِیال می‌گذارم که با آن، آرشه را که از دُم اسب است، تیزتر و روان‌تر کنم.ندیم زنگشاهی دنباله صحبت استاد اظهار می‌کند: دیگر نوازنده‌ها در بلوچستان این کار را از استاد یاد گرفته‌اند.استاد زنگشاهی با بیان این‌که هشت نسل است در خانواده او ساز می‌نوازند، می‌گوید: من از ۱۴ سالگی قیچک را در دست گرفتم و نواختن آن را از پدرم یادم گرفته‌ام  و حالا ۶۱ سال است که می‌نوازم. حاتم بلوچ‌زهی که همراه استاد و ندیم آمده است و بیشتر صحبت‌های استاد را به فارسی ترجمه می‌کند نیز می‌افزاید: در حال حاضر در بلوچستان طایفه‌های بسیاری زندگی می‌کنند و در هر ۲۰ طایفه دو تا سه طایفه، ساز را به‌صورت ارثی می‌نوازند. حتا اگر کسی از یک طایفه دیگر بخواهد نوازندگی یاد بگیرد فضایی برای آموزش این کار وجود ندارد. استاد رسول بخش، قدیمی‌ترین نوازنده در طایفه زنگشاهی است. کسانی که استاد را می‌شناسند او را به خانه‌ می‌برند تا به آن‌ها آموزش دهد، در غیر این صورت فضایی برای این کار وجود ندارد. او ادامه می‌دهد: موسیقی بین برخی طایفه‌ها رونق بسیاری داشته است. زمانی که عده‌ای در بلوچستان دور هم جمع می‌شدند از نوازنده‌ها می‌خواستند در دورهمی‌ها برای‌شان بنوازند. این کار را بیشتر برای شاد بودن انجام می‌دادند. البته در مجالس عروسی هم از نوازنده‌های بلوچی زیاد استفاده می‌شد. در واقع هنرمندان موسیقی بلوچی فقط از طریق نوازندگی روزگار می‌گذراندند. بلوچ‌زهی اضافه می‌کند: در حال حاضر استاد پهلوان هیچ منبع درآمدی به‌جز همان مبلغ ۱۳۰ هزار تومانی که از وزارت ارشاد به او می‌پردازد، ندارد. این مبلغ را هم حدود دو سال است که واریز می‌کنند. با خبری که از وضعیت استاد در ایسنا منتشر شد، مردم بلوچ هم به یاد او افتادند و برای شرکت در چند مجلس از استاد دعوت کردند. او ادامه می‌دهد: شاعرانی مثل «مُلا غلام قادر رحمانی» و «کمال خان» که همراه استاد بودند، فوت کرده‌اند. استاد همیشه در کنار خواننده‌اش بود و زمانی که آن‌ها فوت کردند، دیگر کسی برای ساز خالی پول نمی‌داد. در حال حاضر هم کسانی هستند که شاعری کنند، اما خواننده‌هایی که فوت کردند برای خودشان شخصیت و جایگاه والایی داشتند. بلوچ‌زهی اضافه می‌کند: در استان ما این‌طور نیست که استادی کاری را به شاگردش آموزش دهد. اگر پسر، برادر یا عموزاده‌ای برای یادگیری نزد استادی بیاید و تمایل به یادگیری داشته باشد، آن هنر را یاد می‌گیرد، در غیر این صورت وزارت فرهنگ و ارشاد از هنر این اساتید استفاده نمی‌کند و آن هنر برای همیشه از یاد می‌رود.او بیان می‌کند: به کسی که در بلوچستان ساز می‌زند، می‌گویند کم نسل است، یعنی او کارهای جهنمی انجام می‌دهد. متاسفانه وزارت ارشاد هم در این زمینه فرهنگ‌سازی نکرده است. البته بسیاری از افراد هم در این منطقه، موافق موسیقی هستند. ندیم زنگشاهی، فرزند استاد پهلوان نیز می‌گوید: من و سهیل – دیگر فرزند استاد – خودمان به یادگیری نوازندگی ساز تمایل داشتیم. استاد ۲۲ فرزند و سه همسر دارد که من و برادرم سهیل، از میان همه آن‌ها نوازندگی می‌دانیم. من ۳۰ ساله هستم و از ۱۰ سالگی نوازندگی را از استاد آموختم، سهیل نیز که ۱۱ سال دارد از ۸ سالگی نواختن ساز را یاد گرفته است. ندیم زنگشاهی او ادامه می‌دهد: حدود هفت سال است که استاد به‌دلیل بیماری دیابت بی‌کار شده است. من نیز در حال حاضر موسیقی سنتی را با پاپ تلفیق و اجرا می‌کنم، یعنی موسیقی سنتی را با اُرگ تلفیق کرده‌ام. یک‌بار که برای اجرا به تهران آمدیم، برنامه را به سه زبان فارسی، بلوچی و زابلی اجرا کردیم که در شبکه هامون پخش شد و چون کار خوبی بود، بچه‌های گروه در ایرانشهر جمع شدند و اُرگ و دستگاه‌های موسیقی جدیدتر را وارد موسیقی سنتی بلوچ کردیم. اکنون نیز در مراسم عروسی از همین موسیقی تلفیقی بلوچی استفاده می‌کنیم. فرزند استاد زنگشاهی می‌گوید: اجرای موسیقی تلفیقی به موسیقی اصیل بلوچستان آسیب می‌زند، اما چون موسیقی سنتی بین جوانان طرفدار ندارد، ما هم مجبوریم موسیقی تلفیقی اجرا کنیم. در یک ماه، در سه مراسم عروسی شرکت می‌کنیم و برای هر عروسی ۴۰۰ هزار تومان می‌گیریم و این مبلغ را هم بین اعضای گروه تقسیم می‌کنیم. استاد زنگشاهی در ادامه صحبت‌های پسرش می‌گوید: جوانان امروز چون موسیقی سنتی بلوچ را نمی‌شناسند، بیشتر به سازهای اروپایی گرایش دارند. هر چیزی را که نوتر باشد، بیشتر می‌پسندند. نسل جوان هم از سازها استقبال نمی‌کند. پسر کوچکم سهیل می‌گوید، تو چه جایگاهی داری که من هم راه تو را ادامه دهم؟!این پیشکسوت موسیقی نواحی بلوچستان با بیان این‌که شاگردانی از فرانسه داشته ‌است، اظهار می‌کند: در فرانسه، سوئد، بلژیک، آلمان، سوئیس و ایتالیا اجراهایی داشتم و دانشگاه پاریس نیز مدرک دکتری افتخاری به من داده است. در سال ۱۹۹۸ میلادی حتی پیشنهاد کردند که همراه اعضای خانواده‌ام به فرانسه مهاجرت کنم، اما چون هیچ کجا، ایران نمی‌شود و از طرفی چون فرهنگ ما با کشورهای دیگر متفاوت است، نپذیرفتم. البته زمانی که فرانسوی‌ها این پیشنهاد را به من دادند، هنر در کشور ما ارزش داشت.   او درباره این‌که چرا فرانسوی‌ها به موسیقی بلوچی توجه نشان می‌دهند؟ توضیح می‌دهد: تعدادی از بلوچستانی‌ها به فرانسه مهاجرت کردند و چند بلوچی در سازمان فرهنگ فرانسه کار می‌کنند. رستم میرلاشاری، خواننده بلوچی نیز که در سوئد کار می‌کند، گروهای موسیقی بلوچی را برای اجرا در این کشور معرفی می‌کند. مردم این کشورها از این نوع موسیقی استقبال می‌کنند و بلیت‌های اجرا را با قیمت بسیار بالایی می‌خرند. بلوچ‌زهی که در طول این گفت‌وگو از سوی استاد زنگشاهی به برخی از پرسش‌ها پاسخ می‌دهد، درباره این‌که چه تعداد سازنده ساز در منطقه سیستان و بلوچستان هستند؟ می‌گوید: تنها یک سازنده سازهای سنتی در منطقه بلوچستان وجود دارد که او هم در خاش است. بیشتر نوازنده‌ها خودشان سازهای‌شان را تعمیر می‌کنند. استاد هم خودش سازهایش را تعمیر می‌کند. در سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر از استاد پهلوان رسول‌ بخش زنگشاهی تجلیل شد. فرزند او درباره هدیه نقدی که از سوی جشنواره دریافت کرده‌اند، بیان می‌کند: سه سکه تمام بهار به‌عنوان هدیه در مراسم اختتامیه سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر به استاد دادند.ندیم زنگشاهی همچنین می‌گوید: طی ملاقاتی که با دبیر جشنواره موسیقی فجر داشتیم، درباره مشکلات استاد صحبت کردیم و او گفت سعی می‌کند با رایزنی که انجام می‌دهند، وام قرض‌الحسنه‌ای از صندوق حمایت از هنرمندان پیشکسوت برای استاد دریافت کنند، اما درباره مبلغ آن صحبتی نکردند. او درباره انتظارهای‌شان از نهادهای دولتی برای استاد نیز بیان می‌کند: انتظار ما این است که برای استاد سرپناهی تهیه کنند تا او دغدغه کرایه خانه نداشته باشد. مستمری‌اش را بیشتر کنند که بتواند هر ماه با آن مبلغ روزگار بگذراند. نامه‌ای برای دستیار ویژه رییس‌جمهور و نیز معاون هنری وزیر ارشاد نوشتیم و انتظارات‌مان را در آن نامه مطرح کردیم. ما سعی کردیم تا درباره مشکلات استاد با یکی از مسوولان مثل وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یا معاونش صحبت کنیم، اما شرایط چنین کاری پیش نیامد.   فرزند استاد زنگشاهی همچنین درباره آخرین وضعیت پای مصنوعی که قرار بود برای استاد ساخته شود، اظهار می‌کند: قبل از حضور در مراسم اختتامیه موسیقی فجر، برای گرفتن پای مصنوعی استاد به مرکز هلال احمر زاهدان مراجعه کردیم؛ اما پا حاضر نبود. گفتند دوباره اندازگیری کرده‌اند تا پای جدیدی بسازند، چون جنس پای قبلی که قرار بود تحویل ما بدهند، خوب نبوده است.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، در آیین پاسداشت هدایت‌الله بهبودی که عصر سه‌شنبه پنجم بهمن‌ماه در دومین برنامه «اوج هنر» و با حضور چهره‌های فرهنگی، ادبی و هنری در نخلستان سازمان اوج برگزار شد، مرتضی سرهنگی درباره شخصیت هدایت‌الله بهبودی گفت: همیشه و همه جا از نوشته‌های بهبودی صحبت کرده و شنیده‌ایم، اما من می‌خواهم این بار از چیزهایی بگویم که او خط زده است. هرگاه نوشتم که نوشتن را از بهبودی یاد گرفته‌ام، او خط زد. هرگاه نوشتم اگر او نبود، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی اصلاً تشکیل نمی‌شد او خط زد. هرگاه نوشتم قلم او به ادبیات پیداری و ادبیات جنگ تشخص ادبی، مردمی و ساده‌ای داد او خط زد. اما نگاه او به انقلاب و جنگ همواره صادقانه و درست بوده است و ما تا جایی که بتوانیم از این نگاه تبعیت می‌کنیم. سرهنگی ادامه داد: او به آنچه در این مملکت هست، وفادار بوده و مانده و در میان این همه سخن، بهبودی فقط یک جمله را خط نزد و آن برادری با من بود. زائری: صداقت و تعارف نداشتن در قلم بهبودی موج می‌زند در ادامه مراسم حجت‌الاسلام محمدرضازائری گفت: باید بگوییم در بعضی مباحث شخص رهبری انقلاب به اندازه تمام دستگاه‌های فرهنگی این کشور جریان‌ساز بوده‌اند. و ارزش جریان‌سازی ایشان با میزان اثرگذاری سایر دستگاه‌ها قابل مقایسه نبوده و نیست. او در ادامه اظهار کرد: اکنون و با گذشت حدود چهار دهه از انقلاب اسلامی باید سئوال کنیم در بسیاری از مقوله‌های فرهنگی توانسته‌ایم به آرمان انقلاب اسلامی دست یابیم؟ من خیلی اوقات خجالت می‌کشم که در صف برخی فیلم‌های سینمایی کشورمان بایستم، خجالت می‌کشم که برخی مطبوعات کشور را با آرمان‌های انقلاب اسلامی مقایسه کنم، و این اتفاق در بسیاری دیگر از مقوله‌های فرهنگی نیز وجود دارد. اکنون با گذشت حدود ۴۰ سال از انقلاب، آیا وقت آن نرسیده که در فضای فرهنگی هم به ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب دست یابیم؟ و سئوال اینجاست که فرضا کشوری نظیر آمریکا هم در نیل به ارزش‌های خود در فضای فرهنگی چنین تسامحی به خرج می‌دهد؟ زائری درباره هدایت‌الله بهبودی هم گفت: قلم ایشان بی‌نظیر است و صداقت و تعارف نداشتن به وضوح در قلم او موج می‌زند. ضمن آن‌که جریان‌سازی و تاثیرگذاری ایشان هم به نوبه خود منحصر به فرد و قابل توجه است. کمره‌ای: «شرحِ‌ اسم» نقطه اوج بهبودی است همچنین علیرضا کمره‌ای تجلیل از بهبودی را اتفاقی مبارک برای گذشته و حال و آینده ادبیات کشور دانست و گفت: دو بهره همواره از بهبودی در ذهن من بوده است: ویژگی‌های شخصیتی و اندیشه و عمل او. او ادامه داد: اگر کسی که بهره‌ای از اخلاقیات نبرده است وارد ادبیات پایداری شود، طبعا اثر او فاقد میزان اثرگذاری لازم خواهد شد و کار او در قلب‌ها نفوذ نمی‌کند. اما من بهبودی را متخلق به اخلاق حسنه یافته‌ام و همواره وقار، نجابت، کم‌حرفی، بی‌حاشیه بودن و احتیاط پرهیزکارانه از مطرح شدن از حضور در جمع و همچنین اغتنام فرصت‌ها را در رفتار و منش او دیده‌ام. و بارها شده است که شاهد بوده‌ام که سکوت همراه با مدارای او به حل و فصل غائله منجر شده است. کمره‌ای درباره اندیشه بهبودی خاطرنشان کرد: در باب اندیشه و تاملات او جای حرف بسیار است. اما اگر به اجمال بخواهم اشاره کنم باید بگویم از مختصات ادبیات پایداری آمیختگی آن با تاریخ است. بهبودی هم دانش‌آموخته تاریخ اما دارای طبع ادبی است و این در هم تنیدگی همچون تار و پود میان تاریخ و ادبیات در آثار او مشهود و ملموس است. او در پایان گفت: اگر بخواهیم برای آثار بهبودی نقطه اوجی را متصور باشیم یقینا نقطه اوج کتاب «شرحِ‌ اسم» (زندگی‌نامه آیت‌الله سیدعلی حسینی خامنه‌ای) است و این کتاب تابلو تمام‌قد ادبیات بهبودی است. چرا که تشخیص تاریخی، توان قلمی و تلفیق تاریخ و ادبیات در این کتاب به اوج خود رسیده است. بهبودی و نگارش «شرحِ‌ اسم» مربوط به امام خمینی (ره) سپس نوبت به حجت‌الاسلام خزایی مسئول موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی رسید که وی درباره بهبودی گفت: آشنایی من با بهبودی به ۲۰ سال قبل بازمی گردد. و از روزی که ایشان به جمع ما در موسسه پیوستند شاهد تاثیر و تاثر دوطرفه موسسه و ایشان بودیم. یادم می‌آید روزگاری اسنادی از تاریخ رضاخان به دستمان رسید که قصد کردیم پیرامون آن اسناد تاریخ‌نگاره‌ای را تولید کنیم. اما هرکس که به‌عنوان پژوهشگر وارد این کار شد، کار را آغاز کرد ولی نیمه کاره‌رها کرد. و این هدایت‌الله بهبودی بود که توانست با ممارست مثال‌زدنی این کار را به پایان برساند. خزایی درباره کتاب «شرحِ‌ اسم» گفت: تبدیل اسناد متعدد به یک نثر روان و لطیف ادبی و تبیین شخصیتی مهم و حساس نظیر رهبر انقلاب کار بسیار مشکلی بود و اکنون با اثری طرف هستیم که به گواه بهبودی حتی یک سطر بدون استناد هم در آن پیدا نمی‌شود و ابایی ندارم اگر بگویم بهبودی از چهره‌های صاحب سبک و ماندگار تاریخ‌نگاری نوین کشورمان هستند. او در پایان ضمن اعلام خبرِ اثر تازه بهبودی تصریح کرد: جدیدترین همکاری موسسه و بهبودی کتابی مشابه «شرحِ‌ اسم» با محوریت زندگانی حضرت امام خمینی است که سال آینده تکمیل و منتشر می‌شود. بهبودی: ارزش «شرحِ‌ اسم» به قهرمانش است، نه نویسنده‌اش در پایان این مراسم نیز هدایت‌الله بهبودی در سخنان کوتاهی گفت: بیش از آن که به خاطر تجلیل از خود به این‌جا بیایم به دلدادگی از «شرحِ‌ اسم» آمده‌ام و کسانی که به این‌جا آمده‌اند و تیر مخالفت با «شرحِ‌ اسم» را به جان خریدند و دم نزدند. بهبودی با بیان این‌که «ارزش والای شرحِ‌ اسم به خاطر قهرمانش است نه نویسنده‌اش.» به ارزش بالای مهربانی اشاره کرد و گفت: خدا کند در این گذر با هم مهربان باشیم. در پایان این مراسم از همسر هدایت‌الله بهبودی و همچنین تلاش‌های این نویسنده و پژوهشگر تجلیل شد. سلسله برنامه‌های «اوج هنر» که به نکوداشت و تجلیل از هنرمندان انقلاب اسلامی اختصاص دارد در برنامه قبلی خود از گلعلی بابایی تجلیل کرد.

منبع: baharnews.ir

«فروشنده» فرهادی در لیست نهایی کاندیداهای بهترین فیلم خارجی زبان اسکار قرار گرفت.رقبای فروشنده «سرزمین من»،‌ از دانمارک،‌ «مردی به نام اون» از سوئد، «تانا» از استرالیا  و «تونی اردمن» از آلمان است.پیش از این، «فروشنده» موفق به کسب جوایز زیادی از جمله جایزه بهترین فیلمنامه و بازیگر از جشنواره کن شده است.

منبع: baharnews.ir

علیرضا عصار که آخرین کنسرت خود را سال ۱۳۸۹ در سالن وزارت کشور روی صحنه برد، پس از شش سال به عرصه اجرای زنده بازگشت. او از سه‌شنبه تا جمعه، پنجم تا هشتم بهمن هر روز در دو نوبت ۱۸:۳۰ و ۲۱:۳۰ در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران روی صحنه می‌رود. شامگاه گذشته سه‌شنبه پنجم بهمن، عصار نوبت دوم اجرای خود را در صحنه‌ای با رنگ‌های گرم و چشم‌نواز و با قطعه «با قدسیان آسمان» آغاز کرد. سه پرده پارچه‌ای بلند به رنگ قهوه‌ای روشن که هر کدام از وسط جمع شده بودند در کنار سه لوستر قهوه‌ایِ به ظاهر قدیمی و نورپردازی متشکل از رنگ‌های گرم، فضایی دلچسب برای کنسرت این خواننده به وجود آورده بود که حاصل تلاش همسرش نسترن پاکباز بود. علیرضا عصار متولد چهارم بهمن ۱۳۴۸ که به تازگی وارد چهل‌و‌هفتمین سال زندگی  خود شده است پس از خواندن قطعه اول خطاب به حاضران گفت: «شش سال است که به این لحظه فکر و خودم را برای آن آماده می‌کنم. بارها با خود تصور کرده‌ام که در این لحظه چه خواهم گفت و احساسم را چگونه بیان خواهم کرد اما با توجه به حادثه تلخ ساختمان پلاسکو هیچ کدام از تصوراتم را برای این لحظه مناسب نمی‌دانم.» عصار ادامه داد: «قطعه «با قدسیان آسمان» را در ابتدا برای امیرالمومنین (ع) خواندم اما اکنون گمان می‌کنم این قطعه می‌تواند پیشکشی به همه قهرمانان و پهلوانان ما باشد. من نه علاقه‌ای به سیاست دارم و نه می‌خواهم حرف سیاسی بزنم و این‌ها تنها نظریات یک شهروند است. ما قهرمانان‌مان را از میان کسانی که به میزهایشان چسبیده‌اند، دروغ می‌گویند و دزدی می‌کنند انتخاب نخواهیم کرد. قهرمانان ما کسانی هستند که در حادثه ساختمان پلاسکو پرپر شدند. می‌خواهم به احترام این قهرمانان ۳۰ ثانیه سکوت کنیم.» خواننده آلبوم «نهان مکن» در ادامه افزود: «قطعه بعدی هم بی‌ارتباط با آن‌چه گفتم نیست و امیدوارم صدای همخوانی‌ها بلندتر شود.» او سپس قطعه «انسانم آرزوست» را خواند. آن‌چه علیرضا عصار را از اغلب خوانندگانی که در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران روی صحنه می‌روند متمایز می‌کرد صدای پرقدرت و پرطنین او، آرامش و متانت تماشاگرانش و رعایت تعادل در نورپردازی بود. عصار پیش از آغاز قطعه سوم به نام «بوی بارون» بر این که امیدوار است در این قطعه صدای تماشاگران را با وضوح بیشتری بشنود تاکید کرد و مخاطبان با همخوانی ترجیع‌بند «ابری‌ترین هوا رو تو چشم تو می‌بینم/ شبا به زیر بارون با یاد تو می‌شینم» همراهی‌اش کردند. او در ادامه قطعات «عشق الهی» و «آیه‌های عاشقانه» را خواند. علیرضا عصار در پایانِ قطعه پنجم در پاسخ یکی از تماشاگران که نام فواد حجازی را فریاد زد، گفت: «جای فواد حجازی خالی است. من همان قدر که برای خودم آرزوی موفقیت می‌کنم برای او نیز چنین آرزویی دارم.» خواننده آلبوم «کوچ عاشقانه» پیش از آغاز ششمین قطعه افزود: «امشب شاعر قطعه‌ای که یکی از پل‌های عاطفی میان من و شما است مهمان ماست؛ بابک روزبه شاعر ترانه «حال من بی تو». » علیرضا عصار پس از اجرای این قطعه، از امید نعمتی خواننده گروه پالت دعوت کرد تا روی صحنه برود. نعمتی که حضورش روی صحنه با تشویق مخاطبان همراه بود قطعه «ای عاشقان» را به صورت مشترک با علیرضا عصار اجرا کرد. امید نعمتی در پایان این قطعه گفت: «برای من باعث افتخار است که امشب در کنار یکی از اسطوره‌های دوران نوجوانی‌ام هستم.» قطعه هفتم «زیر باران» بود و در پایان آن علیرضا عصار از ارکستر کُر نامیرا به رهبری فرهاد هراتی که از ابتدا روی صحنه حضور داشتند و در این قطعه نیز او را همراهی کردند تشکر کرد و در ادامه قطعه «چنگ و عود» از آلبوم «ای عاشقان» را خواند. نهمین قطعه کنسرت شامگاه سه‌شنبه علیرضا عصار اثری تاکنون شنیده نشده بود. او در توضیحی کوتاه گفت: «این قطعه در آلبوم جدیدم خواهد بود که امیدوارم به زودی منتشر شود. شعر این قطعه را روزبه بمانی سروده است و ترجیح می‌دهم توضیح زیادی در موردش ندهم چون بعد از شنیدنش متوجه می‌شوید که به قدر کافی گویا هست.» او برای اجرای این قطعه تازه، پشت پیانو نشست و این گونه خواند: «با سختیِ بت‌ها چه باید کرد؟/ با این تَشَتُت‌ها چه باید کرد؟/ گیرم تفاوت‌ها نمایان شد/ با بی‌تفاوت‌ها چه باید کرد؟/ با مردمی که سیل را هر سال/ بر گردنِ قسمت می‌اندازند/ دنیای‌شان را می‌دهند اما/ قبل از دعا یک سد نمی‌سازند.» او در میان تشویق ممتد تماشاگران با صدایی رسا ادامه داد: «ما مردمانی عاشق کوروش/ ما قومِ در تاریخ جا مانده/ جداً کدام از ما فقط یک بار/ یک خط از آن تاریخ را خوانده؟/ ما فخرمان فرهنگ دیروز است/ انکار هر یک درد تسکین است/ باید پذیرفت این حقیقت را/ امروز ما فرهنگ‌مان این است.» عصار ادامه داد: «تا زخم را گردن نمی‌گیریم/ این زخم‌های کهنه پابرجاست/ ما بیشتر دنبال توجیه‌ایم/ این فرق ما با مردم دنیاست/ جداً اگر ما فخر دنیاییم/ از مردم دنیا چه باید گفت؟/ من می‌پذیرم که بدبینم/ تو جای من، از ما چه باید گفت…» این قطعه با تشویق‌های ادامه‌دار تماشاگران همراه شد و عصار در میان استقبال آن‌ها گفت: «متاسفم که می‌توان برای بسیاری از این ابیات در جامعه امروز مصداق‌هایی یافت و امیدوارم همه ما و مخصوصا خودم به فکر راه چاره‌ای برای آن باشیم.» قطعه بعدی نیز براساس ترانه‌ای از روزبه بمانی و بخشی از آلبوم هنوز منتشر نشده عصار بود و او بعد از آن «دیوونگی» را اجرا کرد. او پیش از اجرای قطعه دوازدهم خطاب به تماشاگران گفت: «این آهنگ را از طرف خودم و شما به آن دسته از هم وطنانمان تقدیم می‌کنم که با وجود زندگی در کشوری سرشار از ثروت، در گور می‌خوابند، به کسانی تقدیم می‌کنم که شریف‌اند، فامیل وزیر و وکیل، آقازاده و رانت‌خوار نیستند و برای حداقل دستمزد، روزانه بسیار بیش از هشت ساعت کار می‌کنند. به جوانانی تقدیم می‌کنم که تحت فشار مالی ناچار به فروش کلیه‌شان می‌شوند و امیدوارم روزی فرا برسد که نیازی به خواندن این گونه ترانه‌ها برای توصیف ایران عزیزمان نباشد.» علیرضا عصار پس از این توضیحات قطعه «خیابان خواب‌ها» را اجرا کرد که با استقبال مخاطبان همراه شد. عصار در ادامه گفت: «یکی از بزرگترین افتخارات دوران فعالیت هنری‌ام، کار کردن با یکی از بزرگان موسیقی ایران است که در سطوح بین‌المللی هم موجب افتخار ماست؛ شهرداد روحانی.» او سپس قطعه «نهان مکن» را از آلبومی به همین نام که با همکاری روحانی ضبط و منتشر شد خواند و سپس به سراغ «بن‌بست» رفت. عصار در ادامه از محمدعلی بهمنی شاعر معاصر که یکی از مهمانان این کنسرت بود بابت حضورش تشکر کرد و مجدداً با نشستن پشت پیانو قطعه «سهم من» را خواند. او پس از این قطعه خطاب به حاضران گفت: «از اعماق وجودم از تک تک‌تان ممنونم. از روز اولی که «معشوقه به سامان شد، تا باد چنین بادا…» را خواندم تا همین امروز شما همیشه همراهم بوده‌اید و به کیفیت حضورتان افتخار می‌کنم.» کسانی که در این کنسرت عصار را همراهی می‌کردند عبارت بودند از؛ پویا نیک‌پور (سرپرست گروه و رهبر ارکستر)، آرش مقدم (درامز)، دارا دارایی (گیتارباس)، همایون نصیری و حسام متولی (پرکاشن)، ماکان حافظی (گیتار الکتریک)، امیر شهابی (کیبورد)، میلاد عالمی (رهبر سازهای زهی) و فرهاد هراتی (رهبر کُر). تهیه‌کنندگی این کنسرت نیز بر عهده شرکت آوای هنر بود. قطعه پایانی این کنسرت «خیال نکن» بود که با هم‌خوانی حاضران در سالن همراه شد. کنسرت علیرضا عصار تا جمعه هشتم بهمن هر روز در دو نوبت ۱۸:۳۰ و ۲۱:۳۰ اجرا خواهد شد و بلیت فروشی آن از طریق سایت «۸۴۲۰۰» انجام می‌شود.

منبع: baharnews.ir